อาจเป็นเพราะไป๋เซียวเซียวโอ้อวดมากเกินไป ในที่สุดไปรบกวนคุณหญิงลู่จนได้
คุณหญิงลู่ตามหาเฉียวซุน
ในตอนนั้น เฉียวซุนกำลังทำการแสดงอยู่ที่ซูเปอร์มาร์เก็ต สวมชุดราตรีราคาถูกที่บริษัทการแสดงเช่าให้และมือที่จับไวโอลินก็มีพลาสเตอร์ติดไว้หลายแผ่น
ถ้าไม่บอก ใครจะคิดว่านี่คือคุณนายของลู่ซื่อกรุ๊ป?
คุณหญิงลู่ยืนอยู่ล่างเวทีด้วยสีหน้าเคร่งขรึม
เมื่อเฉียวซุนเห็นเธอ ปลายนิ้วชะงัก แต่เธอก็จดจ่อไปที่การเล่นเปียโนในทันที
ในระหว่างพักการแสดง คุณหญิงลู่เข้ามา พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาและห่างเหิน “มีร้านกาแฟอยู่ข้างนอก ฉันจะรอเธออยู่ที่นั่น” พูดจบ เธอก็จากไปแล้ว
เฉียวซุนยังคงเล่นเปียโนต่อไป
เพื่อนร่วมงานข้าง ๆ เป็นกังวล เข้ามากระซิบใกล้ ๆ ว่า “เฉียวซุน เธอมีปัญหาหรือเปล่า? ผู้หญิงคนนั้นเมื่อกี้ดูเหมือนเธอจะไม่ใช่คนที่จะไปยุ่งด้วยได้ง่าย ๆ!”
เฉียวซุนส่ายหัวและยิ้มบาง ๆ “ไม่มีอะไร! แค่ผู้ใหญ่......ที่รู้จัก”
เพื่อนคนนั้นเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง
เฉียวซุนเปลี่ยนเสื้อผ้าของตนเองและไปที่ทางเข้าร้านกาแฟ
คุณหญิงลู่นั่งอยู่ที่ริมหน้าต่าง เพราะเธอสง่างามเกินไปจึงเห็นได้อย่างชัดเจน
เฉียวซุนเดินเข้าไปและนั่งลง
คุณหญิงลู่สั่งน้ำมะนาวให้เธอหนึ่งแก้ว พูดอย่างราบเรียบว่า “ดื่มกาแฟมันไม่ดีต่อผิว”
เธอมองดูเสื้อผ้าของเฉียวซุนอีกครั้ง อดไม่ได้ที่จะเอ่ยตำหนิ “ถ้าเธออยากจะมีประสบการณ์ชีวิต ฉันสามารถจัดหาวงออเคสตราที่ดีที่สุดให้เธอได้! นี่มันใช่ที่ที่คุณนายลู่ควรจะมาเหรอไง? และอีกอย่าง...... เธอสวมชุดอะไรของเธอ ก่อนที่ลู่เจ๋อจะกลับมา ต้องให้ทุกอย่างกลับเข้าที่เข้าทางให้เหมือนเดิม! ยุ่งอีนุงตุงนังจริง ๆ เลย”
เธอพูดออกมามากพอสมควร
เฉียวซุนก็ฟังอย่างเงียบ ๆ ในตอนท้ายเธอก็ยิ้มอ่อน ๆ
“ฉันคิดว่าแบบนี้ก็ดีมากแล้วค่ะ”
“อีกอย่าง ฉันกับหลู่เจ๋อกำลังจะหย่ากัน เขาไปถึงไหนต่อไหนแล้ว คุณไม่รู้เลยเหรอคะ?”
......
คุณหญิงลู่ลมหายใจสะดุด
นี่เป็นครั้งแรกที่เฉียวซุนใช้น้ำเสียงแบบนี้พูดกับเธอ และเฉียวซุนไม่เรียกเธอว่าแม่แม้แต่คำเดียว
แต่ก่อน ไม่ว่าลู่เจ๋อจะเย็นชากับเธอแค่ไหน เวลาเฉียวซุนเจอเธอก็ให้ความเคารพเธอมาก
ครู่หนึ่ง คุณหญิงลู่รู้สึกไม่คุ้นชินอยู่เล็กน้อย
เฉียวซุนก็พูดอย่างเปิดอกเลยละกัน “ฉันรู้ว่าคุณไม่ชอบฉัน เพราะงั้นวันนี้คุณก็เลยมาหาฉัน ฉันแปลกใจมาก ฉันคิดมาตลอดว่าคุณอยากให้ฉันหย่ากับลู่เจ๋อ”
คุณหญิงลู่พิจารณาเธออย่างเงียบ ๆ
ไม่ได้เจอกันนานมาก เฉียวซุนไม่เหมือนเดิม
ไม่ยอมจำนนอีกต่อไป กลายเป็นคนพูดจาฉะฉาน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม