หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 139

ใบหน้าของฉันถูกสาดด้วยไวน์แดงเย็น ๆ หนึ่งแก้ว ฉันหลับตาลงและพยายามทำใจให้เย็นลง ทันใดนั้น ฉันก็หัวเราะออกมาดังๆและพูดว่า “ฉันโชคร้ายมากในสองสามวันนี้ ฉันมักจะถูกล้อมรอบไปด้วยตัวหนอนชอนไชที่กำลังมองหาปัญหา มันน่าขยะแขยงจริง ๆ”

ฉันลุกขึ้นยืนและคว้าชิ้นสเต็ก ฟาดลงบนใบหน้าของเธอ หน้าผากของเธอถูกเนื้อที่มีลอยส้อมเฉือนมาก่อนหน้านี้ กับเลือดของเนื้อเสต็กเริ่มไหลลงใบหน้าของเธอ เธอตะลึงจ้องมองมาที่ฉัน เธอคิดไม่ถึงว่าฉันจะทำแบบนั้นกับเธอ

ฉันยื่นมือออกไปแล้วเช็ดหน้าเธอให้แห้ง “อย่าคิดว่าคุณจะทำอะไรก็ได้ตามที่ต้องการ แม้ว่าฉันจะไม่ใส่ใจก็ตาม!” ฉันเตือนอย่างเย็นชา “ถ้าฉันตัดสินใจที่จะเผชิญหน้ากับคุณ เชื่อฉันเถอะ เวนดี้ แม้แต่นายของคุณก็ไม่สามารถปกป้องคุณได้ แคโรไลน์ ชอว์ ที่คุณพูดถึง…”

เธอคิดว่าฉันจะกลัวเหรอ?!

ทั้งหมดที่ฉันรู้สึกคือความผิด

แต่มันไม่ใช่สาเหตุหลักที่ทำให้เธอต้องมาดูถูกฉันแบบนี้

ฉันพูดเสียดสี “เธอจะไม่มีวันเอาชนะฉันได้เลย”

เลือดเสต็กสีแดงสดจากหน้าผากของเวนดี้ยังคงไหลลงมาที่ใบหน้าของเธอ ฉันรู้ว่าความเกลียดชังที่เธอมีต่อฉันกำลังเพิ่มขึ้น

ฉันเอาทิชชู่เช็ดไวน์แดงออกจากใบหน้า ฉันโทรหานายท่านเยลทันทีที่ฉันเข้าไปในรถ

ฉันโกรธและไม่อยากเห็นเวนดี้อีกเลย

ผู้หญิงอย่างเธอไม่สามารถร่วมมือกับบริษัทชอว์ได้

นายท่านเยลตกใจกับเสียงเรียกของฉัน เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา และฉันก็ได้ยินเสียงหัวเราะเบา ๆจากอีกด้านหนึ่ง “ท่านประธานชอว์ ทำไมจู่ ๆ คุณถึงโทรหาคนแก่อย่างผม?” เขาถาม

ในที่สาธารณะ เขาทักทายฉันในฐานะแคโรเพราะเห็นแก่ศักดิ์ศรีของเขา โดยส่วนตัว นายท่านเยล เคารพฉันและทักทายฉันในฐานะท่านประธานชอว์

ฉันซื่อสัตย์กับความตั้งใจของฉันที่อยู่ในสายการโทรนี้

“ท่านประธานเยล ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ฉันปฏิเสธที่จะร่วมมือกับลูกสาวของคุณ เวนดี้ เยล”

เขาถาม “เกิดอะไรขึ้น?”

“ฉันได้ยินมาว่าลูกสาวของคุณจบปริญญาโทด้านการเงิน เธอเป็นคนฉลาด แต่การศึกษาและการเลี้ยงดูเป็นสองสิ่งที่แตกต่างกัน การเลี้ยงดูของเธอไม่ตรงกับระดับการศึกษาของเธอ และเห็นได้ชัดว่าเธอไม่เหมาะสมที่จะร่วมมือกับบริษัทชอว์”

คำพูดของฉันไร้ความปรานีและเย็นชา ฉันไม่ได้ไว้ชีวิตครอบครัวเยลเลย วันนี้ฉันเจ็บแค้น

ทำไมฉันต้องถูกคนอื่นดูถูกซ้ำแล้วซ้ำเล่า?

ถ้าฉันไม่ได้สอนบทเรียนให้เวนดี้ เธอคงคิดว่าฉันอ่อนแอและสามารถใช้ประโยชน์จากฉันได้ทุกเมื่อ ย้อนกลับไปตอนที่ฉันเพิ่งเข้าครอบครองบริษัทชอว์ เธอยังไม่รู้อยู่ที่ไหน! ตอนนี้เธอทำตัวหยิ่งผยองด้วยเหตุผลอะไรได้บ้าง!

ตลอดชีวิตของฉัน ฉันไม่เคยคิดมาก่อนว่าฉันจะถูกสาดด้วยไวน์แดง นอกจากนี้ บุคคลนี้เป็นหุ้นส่วนทางธุรกิจของฉัน คนของพวกเขาคนไหนกันที่ทำตัวคิดว่ามีความคิดที่ถูกต้องจะปฏิบัติต่อฉันด้วยวิธีนี้?

ฉันโกรธมาก แต่ฉันก็หัวเราะขณะที่ฉันพูด “ลูกสาวตัวน้อยที่มีค่าของคุณมาที่เมืองอู๋ในนามครอบครัวเยล เธอมาหาฉันและเริ่มด่าทอฉันด้วยวาจา และสาดไวน์แดงใส่หน้าฉัน” ฉันเกรงว่า “ฉันจะไม่สามารถร่วมมือกับครอบครัวเยลด้วยพฤติกรรมแบบนี้ต่อไปได้อย่างไร?”

ท่านประธานเยลขอโทษทันที

“ผมขอโทษอย่างยิ่ง เป็นความผิดของฉันที่ไม่ได้ให้ความรู้แก่เธออย่างถูกต้อง ผมจะให้คำอธิบายแก่คุณสำหรับเรื่องนี้”

“ไม่จำเป็น” ฉันตอบอย่างเย็นชา “แค่เปลี่ยนคนที่รับผิดชอบงานนี้ก็พอ”

เขาฟังดูหนักใจในขณะที่พูดว่า “คุณต้องการให้ผมหาคนแทนที่เธองั้นเหรอ...”

ฉันขัดจังหวะ “ใช่ ถ้าไม่ ฉันยินดีที่จะผิดสัญญาและห้ามไม่ให้คุณเซ็นสัญญากับครอบครัวอื่น! ท่านประธานเยล เรารู้จักกันมาหลายปีแล้ว ตลอดหลายปีที่ผ่านมา เราทำงานร่วมกันอย่างสันติ คุณรู้ว่าฉันเป็นคนแบบไหนดังนั้นคุณควรรู้ขีดจำกัดของฉัน”

ฉันไม่เคยคิดเลยว่าฉันจะต้องมาขู่ผู้อาวุโสแบบนั้น แต่เขารู้ว่ามันเป็นความผิดของเขาและตกลงอย่างมีเหตุผลกับเงื่อนไขของฉัน

“ผมจะทำตามที่คุณสั่ง” เขาสัญญา

หลังจากวางสาย ฉันก็โยนโทรศัพท์มือถือให้ผู้ช่วย เขาเริ่มปลอบฉันหลังจากเห็นฉันเดือดดด้วยความโกรธ “ท่านประธานชอว์ คุณไม่จำเป็นต้องนึกถึงผู้หญิงคนนั้น เธอไม่มีระเบียบวินัย และเยลถูกกำหนดให้ไม่ก้าวหน้าต่อไป”

ฉันหลับตาลง “ฉันจะเป็นบ้าจริงๆ”

ฉันรู้สึกโกรธที่ถูกคนแบบนี้ดูถูก

เธอยังใช้ชื่อควินซี่พื่อดูถูกฉัน

เธอคิดว่าเธอเป็นใคร?

คนที่คิดว่า แคโรไลน์ ชอว์ เป็นคนที่ถูกรังแกได้ง่ายงั้นเหรอ?

ช่างเป็นการใช้อำนาจในทางที่ผิด!

“หลังจากนั้นได้กลับไปที่คฤหาสน์ชอว์” ฉันพูด พร้อมกับหายใจเข้าลึกๆ

กลับมาถึงที่คฤหาสน์ชอว์ ฉันใช้เวลาพอสมควรในการทำใจให้สงบ ฉันทำได้เพียงแค่ระงับความโกรธขณะที่ฉันนั่งอยู่บนโซฟาด้วยความมึนงง

จนกระทั่งโทรศัพท์มือถือของฉันดังขึ้น

ฉันรับสาย มันเป็นหมายเลขต่างประเทศที่ไม่รู้จัก

ฉันกัดริมฝีปากเล็กน้อยขณะที่ฉันตอบว่า “คุณคือใคร?”

“ฉันเอง แคโรไลน์”

“ฉันเอง แคโรไลน์”’

คำทั้งสี่นั้นฟังดูนุ่มนวลมาก ฉันไม่รู้ว่าเธอตอบกลับฉันหรือแนะนำตัวเอง

ฉันโพล่ง หลับตาลง “ควินซี่แน่ ๆ”

ในที่สุดเรื่องเหล่านี้ก็มาถึง ไม่ว่าฉันจะพยายามหนีแค่ไหนก็ตาม

“แคโรไลน์ ฉันกำลังขึ้นเครื่องบินเที่ยวกลางคืนกลับประเทศ”

เสียงของควินซี่ชัดเจนเต็มหู เหมือนกับเสียงจากความทรงจำของฉัน ฉันรอคอยการกลับมาของเธอ แต่ฉันหวังว่าเธอจะไม่มีเจตนาที่จะแก้แค้น

“ยินดีต้อนรับกลับสู่เมืองอู๋” ฉันยิ้ม

ควินซี่เงียบไปครู่หนึ่ง และฉันรู้สึกว่าหัวใจของฉันจมลง ฉันต้องการวางสาย แต่ในขณะเดียวกันฉันก็ไม่ต้องการ ฉันกลัวว่าเธอจะคิดผิด คิดว่าฉันไม่ต้อนรับเธอ

ทำไมฉันถึงคิดแบบนี้?

จุดประสงค์ของเธอที่กลับมาคือต่อต้านฉัน!

เมื่อฉันย้อนกลับไปในวัยเยาว์ของเธอ ฉันแทบจะทนไม่ได้ที่จะนึกถึงเรื่องนี้