หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 159

ชื่อเรื่องคือ “เก้าปีของแคโรไลน์ ชอว์”

ทันทีที่นึกถึงความทรงจำอันข่มฝาดเมื่อเก้าปีก่อน มือก็เริ่มขยับปากกาเขียนโดยอัตโนมัติ——

“ฉันชื่อแคโรไลน์ ชอว์

“เป็นประธานของบริษัทชอว์ คอปเปอเรชั่น

“ครอบครัวของฉันชื่นชอบชีวิตในเมืองอู๋ พวกเราดำเนินธุรกิจที่ถูกต้องตามกฎหมายและอยู่บนบันทัดฐานที่สูงลิ่วมาโดยตลอด ฉันสามารถพูดได้อย่างจริงใจเลยว่าตระกูลชอว์ทำอะไรผิดพลาดหรือใช้สื่อเป็นตัวทำร้ายผู้คนในวงการธุรกิจด้วยกันเองเลยซักครั้ง

“แต่มันไม่จำเป็นจะต้องพูดถึงภูมิหลังของตระกูลฉันแล้วล่ะ

“ไม่นานมานี้เรื่องส่วนตัวของฉันตกเป็นประเด็นร้อนในการโต้เถียง ซึ่งมันไม่เกี่ยวกับตระกูลชอว์ แต่โชคไม่ดีที่มันยังคงส่งผลกระทบมาถึงครอบครัวของฉัน

“นั่นคือเหตุผลที่ทำไมฉันถึงอยากออกมาอธิบาย

“เก้าปีก่อน พ่อกับแม่ของฉันเสียชีวิตจากอุบัติเหตุเครื่องบินตก ทำให้ตระกูลชอว์เหลือเพียงแค่ฉันคนเดียว ตอนนั้นฉันอายุแค่สิบสี่ปี และเป็นเพียงแค่เด็กผู้หญิงธรรมดาที่ยังไม่รู้จักโลกภายนอกเลย

“ทว่ากลับต้องเผชิญกับความเจ็บปวดที่ติดตัวจนถึงที่ทุกวันนี้

“แคโรไลน์ในตอนนั้นอ่อนไหวและเปราะบาง เธอเอาแต่ปลีกตัวออกจากผู้คนจนมาเจอกับแลนซ์ เกร็ก

“ตอนนั้นฉันไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร ฐานะเป็นแบบไหน และคิดไม่ถึงด้วยซ้ำว่าเขาจะกลายมาเป็นนักดนตรีที่มีชื่อเสียงอย่างในตอนนี้ แต่มันก็ไม่สำคัญอะไร ประเด็นหลักคือตอนนั้นฉันตกหลุมรักเขา

“ฉันตามเขาไปทุกที่และกลัวว่าวันหนึ่งเขาจะหายไปจากสายตา เขาเรื่องฉันว่า ‘เด็กน้อย’ ด้วยเสียงนุ่มทุ้มแล้วเล่นเปียโนให้ฟัง

“ฉันพยายามตามเขาไปเรื่อย ๆ แต่แล้ววันหนึ่งเขาก็หายไปจากชีวิตของฉัน ตอนนั้นยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาชื่ออะไร ฉันพยายามตาหาเขาตลอดหกปีที่ผ่านมาทว่ามันก็ศูนย์เปล่า

“หลังจากนั้นไม่นานตระกูลเกร็กก็เสนอการแต่งงานระหว่างฉันกับดิกสัน เกร็ก เมื่อเห็นรูปของดิกสัน ใบหน้านั่นทำให้ฉันตัวสั่นจนเกร็งไปทั้งร่าง

“เพราะฉันในตอนนั่นเต็มไปด้วยความคาดหวัง

“ที่จะเจอกับชายที่ตามหามาตลอดทุกวันทุกคืนคนนั้น

“ฉันคว้าโอกาสนี้ไว้

“และพนันกับตัวเองว่าเขาจะต้องตอบรับการแต่งงานครั้งนี้

“และมั่นใจในตัวเองมาก แม้กระทั่งรู้ว่าการแต่งงานของเขาเกิดขึ้นเพราะธุรกิจไม่ใช่รัก แต่ก็ยังคิดเสมอว่าเราคงให้เกียรติกันและประคับประครองชีวิตคู่ของเราได้

“ฉันมั่นใจว่าเขาจะดูแลฉันและทำตัวเป็นสามีที่ดีอย่างที่วาดฝัน

“เพราะคิดว่าเขาคือทุกสิ่งที่อย่างที่ตามหามาตลอด

“แต่นั่นมันเป็นเพียงเรื่องเพ้อฝัน...

“โดยที่เอาแต่จมอยู่เก็บความลับที่ซ่อนเอาไว้ในใจมาตลอดว่า:

“เก้าปีที่ผ่านมานั้น ตัวเองรักเพียง ดิกสัน เกร็ก

“เมื่อเป็นเด็กสาวก็เอาแต่ตามเขาต้อย ๆ

“จนเวลาผ่านไปก็ได้มาเป็นภรรยาของเขาในที่สุด

“เก้าปีที่ฉันค่อยวนเวียนอยู่รอบตัวเขา พยายามฟูมฟักถนุถนอมรักลับ ๆ ของตัวเองอย่างดี แม้ว่าเขาจะไม่เคยตอบรับมัน ฉันก็ยังเชื่อมั่นกับความรู้สึกของตัวเองอยู่แบบนั้น

“เพราะรักของฉันไม่ได้ซับซ้อนเลย

“ฉันแค่ตกหลุมรักผู้ชายคนหนึ่งเท่านั้นเอง

“ทว่ากลับไม่มีใครบอกฉันเลยว่าเขามีฝาแฝด ยังมีผู้ชายที่เหมือนกับคนที่ฉันรักอยู่อีกหนึ่งคนบนโลก

“ความเป็นสุภาพบุรุษและสุขุมเหล่านั้นที่ฉันตกหลุมรักไม่ได้เป็นของชายคนนี้

“ความทรงจำที่ยาวนานและความรักที่หยั่งลึก...พวกมันผิดพลาดตั้งแต่เริ่มแรกแล้ว

“เก้าปีที่ยึดติดนั่นกลายเป็นเรื่องตลกในพริบตา

“แต่ไม่มีใครสามารถย้อนกลับไปแก้ไขอดีตได้ ฉันกลับมาที่เมืองอู๋อีกครั้งหลังผ่าตัด (ปล. ฉันเป็นมะเร็งที่มดลูกและเกือบตาย)

“กลับมาเผชิญหน้ากับดิกสันแล้วก็แลนซ์ ฉันไม่รู้จะทำยังไง เหมือนการรอดตายทำให้ฉันมีโอกาสเลือกว่าจะเป็นคนมอบความรักหรือเป็นคนที่ถูกรัก

“พูดอีกแบบก็คือ ความรักของฉันโดนแบ่งออกเป็นสองทาง

“ครึ่งแรกคือรักจากอดีตและครึ่งหลังคือรักในปัจจุบัน

“ดิกสันกับแลนซ์

“มันง่ายที่จะเอ่ยชื่อทว่ากลับยากเมื่อมีเรื่องความรู้สึกเข้ามาเกี่ยว

“และสุดท้าย ฉันก็เลือกดิกสัน

“เพราะเขาคือคนที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมาด้วยกันตลอดสามปี”