หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 16

การคุยโทรศัพท์ใช้เวลาไม่กี่นาที

ดิกสันออกไปได้สักพัก แต่พอเขากลับเข้ามาสีหน้าเขาดูกังวล

เขามองไปที่เธออย่างหมดหนทาง

เธอถามเขาเบา ๆว่า "เกิดอะไรขึ้นเหรอ?"

แทนที่เขาจะตอบคำถามของเธอ เขาถอนหายใจและถามเธอกลับแทน "ผมจะกลับแล้วนะ คุณอยากกลับพร้อมกันไหม?"

เธอนึกขึ้นได้และถามเขาว่า "เป็นเพราะ เกวนเวิร์ทหรือเปล่า?"

ดิกสันหลับตาแล้วพูดว่า "เกวนได้รับบาดเจ็บจากอุบัติเหตุน่ะ"

เธอถามด้วยความอดทน "แล้วคุณก็จะกลับไปดูแลเกวนยังงั้นเหรอ?"

ดิกสันค่อย ๆ เงียบลง แต่เขาก็ได้ให้คำตอบเธอแล้วโดยการเดินออกจากห้องไป

ก่อนที่เขาจะเดินออกไป เธอเตือนสติเขาว่า "เราตกลงกันแล้วนะว่าในช่วงเวลาที่เราคบกันคุณไม่มีสิทธิ์ให้ไปพบกับเธอ นี่คุณจำไม่ได้เหรอ?"

เขาพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม "จำได้สิ ผมเลยอยากจะ... "

"ขออนุญาตฉันเหรอ?"

“ทำไมคุณโง่จนขนาดคิดถึงว่าเราจะปล่อยให้ไปง่าย ๆ ล่ะ”

"ดิกสัน ถ้าคุณไป ฉันจะจบเกมนี้ทันที"

ฉันหยุดดูหนัง ลุกขึ้นแล้วยิ้ม "ฉันจะไม่ห้ามคุณ ถ้าคุณจะไป เว้นแต่ว่าคุณอยากจะผิดสัญญาที่ให้ไว้กับฉัน ดิกสัน ฉันไม่ได้เป็นคนขี้เกรงใจอย่างที่คุณคิดหรอกนะ”

ดิกสันจ้องมองเธอด้วยสายตานิ่งเงียบและยังคงหันหลังกลับแล้วเดินออกไปในที่สุด

เขาไปแล้ว เธอทำได้เพียงยืนอยู่หลังหน้าต่างมองตามแผ่นหลังที่ดูมั่นคงของเขา

เธอถอนหายใจแล้วพลิกตัวกลับไปนอนบนเตียง

ตอนค่ำ แม่ของดิกสันเรียกเธอให้ไปทานอาทานอาหารเย็น เธอจึงแต่งตัวเพื่อเตรียมลงไปชั้นล่าง เธอถือกระเป๋าเดินทางไปด้วยและยืนอยู่ในห้องนั่งเล่น จากนั้นเธอสังเกตว่าหิมะในสนามเริ่มหนาขึ้นแล้ว

แม่ของดิกสันเห็นเธอถือกระเป๋าเดินทางอยู่เลยถามเธอเบา ๆ ว่า "หนูจะกลับแล้วเหรอ?"

"ค่ะ เดี๋ยวสักพักหนูต้องไปขึ้นเครื่องแล้วค่ะ ขอโทษที่ช่วงนี้มารบกวนนะคะ"

"ไม่เป็นอะไรหรอก หนูเป็นลูกสะใภ้ของแม่นะ ทำไมถ่อมตัวกับแม่จัง?"

“คุณน้าคะ ดิกสันกับหนูหย่ากันได้สักพักแล้ว”

แม่ของดิกสัน เงียบไปเพราะกำลังตะลึง

แม่ของเขาดูเศร้า เธอยิ้มแล้วถามว่า "หนูไปปั้นตุ๊กตาหิมะได้ไหมคะ?"

"ได้สิ ให้แม่ไปช่วยไหมล่ะ?"

"ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวหนูก็ไปแล้ว"

เธอเจอที่ที่หิมะเกาะตัวกันหนาที่สุดในการเริ่มต้นปั้นมัน เพราะเธอเคยสร้างมันกับพ่อแม่ของเธอในตอนที่ยังเด็ก ตอนนี้เธอจึงไม่คิดว่ามันเป็นเรื่องยากที่จะปั้นมันขึ้นมา หลังจากปั้นเสร็จแล้วเธอก็หยิบผ้าพันคอสีน้ำตาลออกมาคล้องคอตุ๊กตาหิมะ

เธอกลับไปที่ห้องนั่งเล่น กำลังจะหยิบกระเป๋าเดินทางแล้วออกไป แต่รูปถ่ายบนผนังเตะตาเธอเข้า มันเป็นภาพถ่ายของดิกสันตอนที่เขายังเด็กกำลังเล่นเปียโน ในภาพเขาสวมเสื้อยืดสีขาวธรรมดา ๆ

เขาดูอ่อนโยน หล่อเหลา ไม่มีใครเทียบได้เลย

ก่อนหน้านี้ เธอเพิ่งได้รู้ว่ามีรูปแบบนี้อยู่ด้วยและเธอก็เอาแต่จ้องมองมัน มันวนเวียนอยู่ในความคิดของเธอ ครั้งหนึ่งดิกสันจับเธอและถามเธอด้วยความงุนงงว่า "เธอมองดูจริงจังอะไรขนาดนี้น่ะ?"

ในที่สุดเธอก็ยังไม่สามารถต้านทานมันได้และแอบฉีกรูปถ่ายออกไปเพื่อซ่อนไว้ในกระเป๋า เมื่อฉันไปถึงประตู แม่ของดิกสันเรียกเธอ เธอคิดว่าแม่ของเขาคงจับได้แล้วว่าเธอขโมยรูปของดิกสันไป เธอจึงทำเป็นไม่ได้ยินแม่ของเขาและออกไปอย่างรวดเร็ว

ดังนั้น เธอจึงไม่ได้ยินที่แม่ของดิกสันถามว่า "ทำไมหนูถึงมีผ้าพันคอของแลนซ์น่ะ?"

เธอปวดหัวหนักมากขณะที่นั่งเครื่องบิน มีแอร์โฮสเตสมาปลุกเธอให้ตื่นขึ้นมา

เธอตื่นขึ้นมาด้วยความงุนงงและรีบมุ่งหน้าไปที่คฤหาสน์ของครอบครัวชอว์

เธอรู้สึกอ่อนเพลียไปทั่วร่างกาย เธอต้องเป็นหวัดหลังจากที่เธอปั้นตุ๊กตาหิมะแน่ ๆ เนื่องจากเธอมีสุขภาพที่ย่ำแย่อยู่แล้ว ดังนั้นเธอรู้สึกอ่อนแอไปหมดและมีรู้สึกไข้ในตอนนี้ เธอออกจากคฤหาสน์ของครอบครัวชอว์แล้วนั่งแท็กซี่ไปโรงพยาบาล

แพทย์ที่เธอเข้ารับการรักษาเห็นเธอและถามด้วยความประหลาดใจว่า "ทำไมคุณอ่อนแอขนาดนี้เนี่ย?"

เธอพยักหน้า “ฉันเป็นหวัดน่ะค่ะ ใส่สายน้ำเกลือให้ฉันหน่อยได้ไหมคะ?”

"ได้ครับ แล้วช่วงนี้คุณรู้สึกยังไงบ้างครับ?" เขาถาม

“ฉันรู้สึกเจ็บปวดมากแล้วก็เลือดออกเยอะด้วย”

หมอบอกว่า "ยังไงผมก็ยังแนะนำให้คุณผ่าตัดนะครับ"

เธอปฏิเสธหมอด้วยรอยยิ้ม "คุณบอกว่าฉันเป็นมะเร็งระยะสุดท้ายแล้ว ถึงแม้ว่าฉันจะต้องผ่าตัดฉันก็ไม่หายสนิทหรอกค่ะ ฉันก็แค่จะมีชีวิตได้ต่อไปอีกไม่กี่เดือน ถ้าเป็นอย่างนั้นมันต่างกันตรงไหนคะถ้าฉันต้องผ่าตัด?"

นอกจากนี้ เธอคงไม่ต้องการใช้เวลาที่เหลืออยู่อย่างไร้ความหมายในโรงพยาบาลหรอกนะ

หมอถอนหายใจและพูดว่า "คุณชอว์ผมจะตรวจร่างกายของคุณก่อนนะครับ"

หลังจากตรวจสุขภาพเสร็จ คุณหมอได้จัดห้องวีไอพีที่เธอเคยพักให้ เธอนอนลงบนเตียงแล้วรู้สึกเวียนหัวและหลับไปอย่างรวดเร็ว หลังจากที่เธอตื่นขึ้นมาเธอก็เห็นร่างสูงโผล่มาที่หน้าต่าง

ถนนในเมืองอู๋มีที่แสงสว่างและชายคนนั้นยืนหันหลังให้เธอ จ้องมองไปที่แสงไฟนอกหน้าต่าง เธอนอนกระพริบตาอยู่บนเตียงและถามเขาว่า "เกวน เวิร์ทอยู่โรงพยาบาลนี้ด้วยเหรอ?"