ทว่าดูเหมือนเขากำลังติดสายอื่นอยู่
แคโรวางสายอย่างเบื่อหน่าย ยิ่งเห็นโพสก็ยิ่งรำคาญใจ
สุดท้ายก็ทนไม่ไหวแล้วกดโทรออกหาโจชัวร์ทันที อีกฝ่ายกดรับสายก่อนจะวางสายหนีอย่างรวดเร็ว
นี่นายกำลังกวนประสาทฉันเหรอ?!
“ไอ้บ้าเอ้ย!”
มือเรียวกำโทรศัพท์ไว้แน่นด้วยความโกรธเคือง ไม่นานโจชัวร์ก็ส่งข้อความกลับมา “ฟังนะ ฉันแค่อยากสนับสนุนเธอ ฉันอยากให้คนพวกนั้นรู้ว่าเธอไม่ได้ถูกทิ้งให้เหลือตัวคนเดียว ฉันไม่ลบมันหรอกนะ”
“เยี่ยม! นายรู้อยู่แล้วสินะว่าฉันโทรมาเพราะเรื่องอะไร!”
ฉันออกจากบริษัทด้วยความหงุดหงิด ในใจอยากจะไปตบหน้าโจชัวร์ที่เมืองถงซักทีสองที แต่ก็ได้แค่คิดแล้วผ่อนลมหายใจออกมา “ยังไงก็คงต้องคุยกับแซคคารี่ก่อน”
มือเรียวพิมพ์ข้อความ “แซคคารี่ ฉันอยากจะคุยกับคุณ”
และก็ได้แต่หวังว่าเขาจะตอบทันทีที่เห็นข้อความ
พลันซัมเมอร์ก็ส่งข้อความเข้ามา เธอถามอย่างเป็นห่วง “แคโร เธอโอเคใช่ไหม?”
สองเดือนก่อนที่ไปอยู่กับแซคคารี่ เธอก็ส่งข้อความและโทรหาฉันเสมอ
แต่ด้วยสภาวะทางอารมณ์ที่ค่อนข้างแย่ในตอนนั้น ทำให้ไม่อยากจะตอบกลับข้อความหรือรับสายใครเลยซักคน แต่พอกลับมาที่เมืองอู๋ ฉันก็ตอบกลับไปแทบทุกคนว่าตอนนี้ตัวเองกลับมาแล้ว
ซัมเมอร์รู้ว่าฉันต้องการเวลาให้ตัวเอง เธอถึงไม่ทักอะไรมาเลยจนถึงวันนี้
แต่เพื่อนคนนี้ก็คอยติเตามข่าวและโพสต์ของฉันอยู่เสมอ รวมทั้งข้อความเมื่อคืน นั่นเป็นสาเหตุที่เธอแชทมา
เธอรู้ถึงความยากลำบากเมื่อหลายปีก่อนของฉันดี เพราะเคยเห็นฉันทุรนทุรายมาแล้วกับตา
เธอรู้ว่าฉันแค่ต้องการเวลา
และหลังจากนั้น เธอก็รู้ว่าตอนนี้ก็ถึงเวลาที่จะสามารถส่งข้อความคุยกับฉันได้แล้ว “แคโร เธอโอเคใช่ไหม?”
ซัมเมอร์ถามความรู้สึกของฉัน
ฉันตอบกลับไป “ทุกอย่างโอเคดี”
โรคร้ายได้รับการรักษาแล้ว และอดีตก็ได้รับการปลดปล่อยแล้วเช่นกัน ฉันไม่รู้สึกเหนื่อยและหนักใจอีกต่อไป มีเพียงชอว์ ในตอนนี้มีเพียงคอปเปอเรชั่นเท่านั้นที่ควรใส่ใจ
แล้วก็เรื่องไตของควินซี่...
แคโรเลือกที่จะปัดเรื่องของควินซี่ไว้ภายหลัง
เธอต้องการเพียงการผ่อนคลาย
ไม่ว่าจะมีรักหรือไม่ ทันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเลย
ฉันคิดพลันถามเธอกลับ “ตอนนี้เธออยู่ไหน?”
นับตั้งแต่ครั้งที่เธอสูญเสียลูก ฉันก็ไม่เจอซัมเมอร์อีกเลย รวมทั้งไม่รู้ด้วยว่าตอนนี้เธอกำลังทำอะไรอยู่ ไม่นานซัมเมอร์ก็ตอบกลับ “ฉันอยู่ที่ทำงาน ปัญหาเยอะมาเลย ฉันปวดหัวจะตายอยู่แล้ว”
ที่ทำงานเหรอ?
เธอได้งานใหม่ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?
ฉันถามกลับ “เธออยากให้ฉันไปหาไหม?”
“เยี่ยมที่สุด! เราไม่เจอกันเป็นชาติแล้วนะแคโร!”
ฉันอ่านที่อยู่ที่เจ้าตัวส่งมาให้ พลางคว้ากุญแจรถสปอร์ตสีขาวคันหรูออกไป
ทว่าโชคไม่ดีเท่าไหร่ เมื่อฉันขับไปถึงตึกนั่นก็เห็นว่าซัมเมอร์กำลังโดนผู้จัดการของเธอลากออกมานอกบริษัท แคโรมองภาพตรงหน้าด้วยความสงสัย ซัมเมอร์ทำงานที่คอนเนอร์ คอปเปอเรชั่น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ