หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 189

ที่ผ่านมาเกวนมักทำตัวผิดแปลกไปจากปกติ เธอบ้าขึ้นมากกว่าเดิม และไม่เกรงกลัวอิทธิพลของฉันแม้ว่าตัวเองกำลังตกที่นั่งลำบากก็ตาม เพราะฉะนั้นอีกฝ่ายถึงกล้าต่อปากต่อคำกับฉันเฉกเช่นตอนนี้

แต่หล่อนทำให้ดิกสันต้องตาย แถมยังพูดออกมาอีกว่าจะทำลายชีวิตของชายทุกคนที่เธอไม่มีสิทธิ์ได้ครอบครอง ทว่าซักพักกลับยกมือขึ้นมาปิดหน้าก่อนจะร้องไห้โฮออกมา “ทำไมดิกสันต้องมาตายเพราะคนอย่างแกกันนะ?”

ฉันก็คิดแบบนั้น

มือเรียวปาดหยาดน้ำฝนออกจากใบหน้า แล้วหันมองขึ้นไปยังเนินเขาด้านบน “ถ้าแกมีความเมตตาอยู่ในใจมากกว่านี้ ดิกสันคงไม่ต้องมาจบชีวิตแบบนี้หรอก!”

ยัยนี่เห็นแกตัวอย่างร้ายกาจ!

แคโรถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยหน่าย พลางเบนสายตาไปยังเกวนที่เต็มไปด้วยรอยแผล ฉันหันไปสั่งชัคที่ยืนอยู่ข้างตัว “หลังจากนี้ช่วยพาเธอไปสถานี้ตำรวจที แล้วก็บอกเจ้าหน้าที่ถึงเรื่องที่เธอขับรถชนโจเซฟด้วยนะ เอาให้แน่ใจเลยว่ายัยนี่ต้องได้รับโทษทัณฑ์ที่เล่นกับความเป็นความตายของคนอื่น!”

เขาตอบเสียงต่ำ “รับทราบครับ ประธานชอว์”

ฉันเรียกชื่อของเขาอย่างเหนื่อยอ่อนอีกครั้ง “ชัค”

“ครับ ประธานชอว์”

สายฝนในหน้าร้อนนี่ไม่ได้เย็นอะไรมากมาย แต่ทว่าใจของฉันกับเย็นเชียบราวกับโดนแช่แข็ง

ริมฝีปากบางเอ่ย “ชอว์ คอปเปอเรชั่น ตั้งรากฐานอยู่ที่เมืองอู๋มานานแค่ไหนแล้วเหรอ?”

เลขาของฉันอธิบาย “คุณปู่ของคุณเริ่มก่อตั้งธุรกิจเมื่อปีคริสต์ศักราชหนึ่งเก้าห้าสาม และมาตั้งรากฐานอย่างเป็นทางการที่เมืองอู๋เมื่อปีหนึ่งเก้าเจ็ดสาม ดังนั้นก็เกือบสี่สิบหกปีแล้วล่ะครับ”

“ชัค ย้ายบริษัทแม่ไปที่เมืองถงกันเถอะ”

ร่างของเลขาชะงักไปเมื่อได้ยินคำพูดของฉัน เราต่างก็รู้ดีว่ามันยากขนาดไหน หากจะต้องทิ้งเมืองที่มีบริษัทในเครือมากมาย รวมทั้งธุรกิจเส้นสายที่หว่านทิ้งไว้ไปในหลายปีที่ผ่านมา

ทว่าอีกฝ่ายก็ยังเชื่อใจฉัน พลางเอ่ย “ครับ พรุ่งนี้ผมจะจัดการให้ในทันที”

ชัคขับรถมาส่งฉันที่คฤหาสน์ ขาวเรียวก้าวเข้าไปด้านในพร้อมถอดเสื้อที่เปียกเปื้อนโคลนออกแล้วทิ้งตัวลงบนเตียง กลางดึกคืนนั้นฉันตัวร้อนขึ้นมาเพราะพิษไข้ มือเรียวกดโทรออกหาเลขา ไม่นานชัคก็กลับมาพาฉันไปส่งโรงพยาบาลทันที

ทว่าถึงแม้จะถึงมือหมอแล้วไข้กลับไม่ลดลงเลย สติของฉันเริ่มเลือนลางลง สุดท้ายแล้วก็ต้องแอดมิดอยู่ในโรงพยาบาลสามวันเต็ม เมื่ออาการดีขึ้น ฉันก็ได้พูดคุยกับหมอที่เฮนรี่แนะนำในการลบลอยแผลเป็นบนใบหน้า

เขานัดรักษาแผลเป็นให้ฉัน ทำให้ไม่นานหลังจากนั้นฉันก็ไม่จำเป็นจะต้องใช้เครื่องสำอางหนา ๆ ปกปิดมันอีก ส่วนสภาพจิตใจในตอนนี้ยังคงเอาแน่เอานอนไม่ได้ จะว่าสุขก็ไม่ใช่ จะว่าทุกข์ก็ไม่เชิง เรียกได้ว่าร่างไร้วิญญาณดี ๆ นี่เอง

ช่วงที่กำลังย้ายบริษัทแม่ของ ชอว์ คอปเปอเรชั่น ไปไว้ที่เมืองถง ฉันก็เข้าบาร์แทบทุกวัน แถมยังพยายามจะสูบบุหรี่ แต่กลิ่นของมันยังคงกระทบต่อร่างกายอยู่ตลอด ทำให้รู้ว่าคงแตะมันไม่ได้อีกต่อไป และหันมาดื่มเป็นว่าเล่นแทน

สองเดือนต่อมา การย้ายสำนักงานเสร็จสิ้นและผ่านไปได้ด้วยดี หลาย ๆ ตระกูลร่วมส่งข้อความเข้ามายินดีกับการเริ่มต้นของเรา แม้แต่ตระกูลเยลที่เคยเกลียดชังก็ร่วมแสดงน้ำใจเล็ก ๆ นี้ด้วย

มีเพียงตระกูลเกร็กเท่านั้นที่เงียบหาย

ท่านประธานเกร็กเองก็หายเงียบไป

เขาเคยเป็นพ่อสามีที่ดีและห่วงใยฉันเสมอ

ไม่ว่าฉันกับดิกสันจะทะเลาะกันเรื่องอะไร เขาก็จะเข้าข้างฉันเสมอ

แต่ในตอนนี้...

สุดท้ายเขาก็ยังโทษฉัน

สองเดือนผ่านไปอย่างยากลำบาก ตอนนี้เป็นเดือนสิงหาคม ลมร้อน ๆ ของมันกำลังพัดผ่านไปทั่วเมือง อีกทั้งความประพฤติของฉันที่เริ่มแย่ลง แคโรปล่อยงานทุกอย่างของ ชอว์ คอปเปอเรชั่น ให้ชัคจัดการ

ตอนแรกเลขาคนเก่งจะจัดซื้อบ้านคฤหาสน์ให้ ทว่าฉันขอเป็นแค่อพาร์ตเมนต์ซักหลังแทน และสองเดือนต่อมา ฉันก็ยังคงหมกตัวอยู่ในที่พักโดยไม่ติดต่อกับใครอื่นเลยซักคน

จนกระทั่งเอเลเนอร์โทรเข้ามา

แคโรยังคงรู้สึกแย่ที่ปล่อยให้เอเลเนอร์เผชิญกับเหตุการณ์ครั้งหน้า พอเห็นเธอโทรมาแบบนี้ ถึงรีบกดรับสายทันทีพลางเอ่ยถามอย่างอ่อนโยน “จู่ ๆ ทำไมถึงโทรหาฉันล่ะเนี่ย?”