หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 198

ฉันชี้เลือกไปที่นมแล้วแซคคารี่ก็เอามาให้ฉัน เขาให้ฉันพิงไหล่ของเขา ฉันรู้สึกคลื่นไส้หลังจากดื่มไปคำเดียว “นี่มันรสชาติน่าขยะแขยง”

แซคคารี่ดันแอบเปลี่ยนหยิบเป็นน้ำผึ้งอย่างเงียบ ๆ ให้ดื่ม ท้องของฉันรู้สึกดีขึ้นมากหลังจากดื่มนั้นไปสองคำ ฉันยังคงนอนพิงไหล่ของเขา

หลังจากนั้นไม่นาน ฉันก็หลับไป ด้วยความงุนงง ฉันรู้สึกได้ว่ามีมือคู่หนึ่งช่วยถอดรองเท้าและวางฉันลงบนเตียง

เช้าวันรุ่งขึ้นเมื่อฉันตื่นขึ้นมา ฉันไม่เห็นแซคคารี่ ฉันนอนคนเดียวบนเตียงโดยที่แขนและขาของฉันแผ่ออกไปหมด

ฉันยังคงรู้สึกง่วงนอนอยู่เมื่อฉันก็ตัดสินใจลงจากเตียง ขณะที่ฉันเดินไปที่อ่างอาบน้ำ ฉันเห็นแปรงสีฟันและผ้าขนหนูใหม่เอี่ยมวางอยู่ข้างหนึ่ง

แซคคารี่เป็นคนที่รอบคอบและละเอียดเสมอ

แต่เมื่อคืนเขานอนที่ไหน?

ฉันแปรงฟันเสร็จและคิดได้ว่าผมที่มันเหมือนขนมปังสองก้อนบนหัวของฉันยังคงสภาพเดิมและทรงยังเรียบร้อยอยู่ ซึ่งช่วยให้ฉันไม่ต้องทำซ้ำอีกรอบ เมื่ออาบน้ำเสร็จเรียบร้อยฉันเดินออกจากห้อง

ด้านนอกห้องเป็นทางเดินซึ่งมีโคมไฟสีเรียบประดับอยู่บนเพดาน แม้ว่าจะเป็นเวลากลางวัน แต่ก็มีการจุดโคมไฟ

ฝนยังไม่หยุดตกแต่ลดน้อยลงจนมีฝนตกปรอย ๆ หลังจากคืนที่มีพายุ ดอกชบาก็เหี่ยวเฉาและร่วงหล่นลงไปกองกับพื้น ใบไม้สีแดงสดจากต้นเมเปิ้ลข้าง ๆ ดอกไม้ก็ไม่รอดและกระจัดกระจายไปทั่วพื้น สีแดงและสีขาวที่ตัดกันทำให้เกิดภาพที่น่าทึ่ง

ฉันถือโทรศัพท์และส่งข้อความถึงแซคคารี่ “คุณอยู่ที่ไหน?”

เขาใช้เวลาสักครู่เพื่อตอบกลับว่า “ดูงานอยู่”

ฉันตอบด้วยพยางค์เดียว โอ้

ในมือได้ถือโทรศัพท์ไว้อยู่ ฉันตั้งใจจะเดินออกจากลานบ้าน เมื่อฉันไปถึงลานกว้าง ฉันก็ประหลาดใจที่เห็นผู้ชายบางส่วนอยู่ตรงทางเข้า และฉันถามพวกเขาด้วยความอ่อนโยนว่า “พวกคุณเห็นแซคคารี่หรือไม่?”

พวกเขาไม่ได้พูด แต่จ้องมองมาที่ฉันอย่างต่อเนื่อง ทำให้กระดูกสันหลังของฉันสั่น ฉันอยากออกไปจากลานบ้าน แต่กลัวว่าพวกเขาจะมองว่าฉันไม่สุภาพ ซึ่งไม่มีทางเลือก ฉันยืนอยู่ที่จุดนั้น

หลังจากนั้นไม่นาน ผู้หญิงที่สง่างามและเตรียมพร้อมก็ปรากฏตัวขึ้น เธอสวมชุดกี่เพ้าและชุดของเธอก็คล้ายกับผู้หญิงที่ฉันเจอเมื่อคืน

เธอยืนอยู่ท่ามกลางผู้คนเหล่านั้นและถามฉันอย่างมีอำนาจว่า “เมื่อคืนนี้้เธอเป็นอีตัวที่แซคพากลับบ้านหรือเปล่า?”

เธอเรียกแซคคารี่ว่า แซค

เธอต้องเป็นพี่ของแซคคารี่ในครอบครัวนี้แน่เลย

เธอมองฉันด้วยความรังเกียจและอาฆาตแค้น เธอเรียกฉันว่าอีตัวต่อหน้าฉัน และเป็นคนตรงไปตรงมา ฉันไม่สามารถทนคำดูถูกนี้ได้

“แล้วเธอมาจากไหน อีตัว?” ฉันถามอย่างหยาบคาย

เธอประหลาดใจกับคำด่ากลับทันทีของฉันและจ้องมองมาที่ฉันเหมือนเธอเพิ่งได้รับความอับอายและความอัปยศอดสูอันยิ่งใหญ่ เธอชี้มาที่ฉันแล้วฟาดคำพูด “เธอพูดอะไรนะ? ฉันให้พูดซ้ำอีกที! เป็นเวลาหลายปีแล้ว ที่ไม่มีใครกล้าทำตัวแบบนี้กับฉัน …”

ฉันขัดจังหวะเธอด้วยสายตาเย็นชา “แน่ใจเหรอว่าอยากให้ฉันพูดซ้ำ?”

ฉันเป็นคนไม่สุภาพต่อผู้อาวุโสของแซคคารี่ แต่เธอไม่ได้ตั้งใจที่จะปฏิบัติต่อฉันอย่างดีตั้งแต่ตอนที่เธอก้าวเข้ามาในลาน

“พวกแก จับเธอไว้!”

ผู้ชายเหล่านั้นที่จ้องมองมาที่ฉันตอนนี้เริ่มคว้าแขนฉันไว้ ฉันผลักพวกเขาออกไปและถอยห่างออกไป

พวกเขาพุ่งไปข้างหน้าและฉันก็มีจำนวนมากกว่า จับให้ได้แล้วพาไปประจันหน้าผู้หญิงคนอื่น ๆ ซะ!

หญิงวัยกลางคนคนนั้นดูสง่างามในเสื้อผ้าของเธอ แต่เธอไม่ได้มีบุคลิกที่ดีและต้องเคยชินกับการหยิ่งผยองและครอบงำในคฤหาสน์หลังใหญ่แห่งนี้

เธอตบหน้าฉันหนักมากขณะที่พวกผู้ชายเหล่านั้นจับรัดฉันไว้แน่น เธอไม่ได้ใช้กำลังมากเท่าแฟนเก่าของฌอนในการตบที่เธอเคยให้ฉันมาก่อน เธอหน้าซีดเมื่อเปรียบเทียบแล้ว แต่ศักดิ์ศรีของฉันถูกละเมิด

ฉันได้ยินเธอดูถูกฉัน “แกเป็นแค่อีตัวราคาถูก แกกล้าที่จะจองหองงั้นเหรอ?!”

ฉันตบเธอด้วยความโกรธและใบหน้าของเธอก็ซีดลงทันที “ตบเธอเดี๋ยวนี่! ตบเธอด้วยพลังทั้งหมดของพวกนาย! จะหยุดก็ต่อเมื่อเธอพิการเท่านั้น!”

พวกเขาที่จับรัดฉันแน่นได้ยินคำสั่งของเธอและเริ่มยกมือและขาขึ้นเพื่อโจมตีฉัน ฉันกลัวพวกเขา

ในขณะนี้ มีคนตะโกนมาแต่ไกล!

“หยุด! ห้ามใครขยับทำอะไรทั้งนั้น!”