หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 199

แซคคารี่เดินมาหาพวกเราด้วยใบหน้าที่มืดมน เขาดูเย็นชาราวกับภูเขาน้ำแข็งและมีคนตามมาข้างหลังเขา ถือร่มมาบังเขา

เขาเดินมาข้างฉันและจ้องมองไปที่ผู้ชายที่กักขังฉันไว้อย่างเย็นชา ในเวลาไม่ถึงวินาที พวกเขาก็รีบปล่อยฉันด้วยใบหน้าที่หวาดผวาของพวกเขา

แซคคารี่ลูบไล้ใบหน้าของฉันด้วยสองนิ้วเบาๆ มันเป็นสัมผัสที่นุ่มนวลและอ่อนโยน แต่ฉันรู้สึกได้ถึงไฟในตัวเขา

เขาหลับตาลงแล้วเคลื่อนไหวช้า ๆ โดยเจตนาและเปล่งเสียงเย็นชา “เมื่อกี้ตบหน้าเธอยังไง ก็ตบหน้าตัวเองแบบนั้นด้วยทำมันซะตอนนี้เลย”

คำสั่งที่แซคคารี่ทำนั้นชัดเจนและเกินกว่าที่จะตั้งคำถาม

“แซค หมายความว่าไง?”

ผู้หญิงคนนั้นไม่เชื่อหูของเธอ ฉันดึงแขนเสื้อของเขาเบา ๆ เพื่อให้เขารู้ว่าเขาไม่จำเป็นต้องทำขนาดนั้นกับครอบครัวของเขาเพราะฉัน

เขาไม่สนใจการกระทำของฉัน และยังคงจ้องมองไปที่ผู้หญิงคนนั้นอย่างไม่หวั่นไหว เธอกลัวมากจนถอยหลังไปหนึ่งก้าว

เธอตัวสั่นอย่างควบคุมไม่ได้แต่ยังคงขู่แซคคารี่ด้วยใบหน้าที่หวาดกลัวว่า “อย่าคิดว่าที่นายถูกเรียกกลับมาเพราะนายเป็นคนในครอบครัวชิคที่ได้รับมรดก ฉันอยากบอกนายสักอย่างหนึ่งเถอะแซค ตราบเท่าที่พ่อของนายยังมีชีวิตอยู่ นายจะไม่สามารถทำได้อย่างที่นายต้องการ!”

ใบหน้าของแซคคารี่ไม่ได้ขยับดูนิ่งเฉย เขาพูดอย่างเย็นชาว่า “ฉันจะให้เวลาเธอสามวินาที”

เขาไม่ได้พูดถึงผลที่ตามมาแต่ผู้หญิงตรงหน้าเขาคุกเข่าลงบนพื้นเปียกแล้วตัวสั่นและร้องไห้ “ฉันขอโทษ”

“เธอมีอีกหนึ่งวินาที” แซคคารี่เตือนเธออย่างไร้ความรู้สึก

“เพี๊ยะ!”

ทันใดนั้นผู้หญิงคนนั้นก็ตบหน้าตัวเองแรงมาก ตอนนี้เธออยู่ในสภาพที่น่าอับอาย ในใจของฉันฉันรู้ชัดเจนว่าแซคคารี่กำลังจัดการเธอเพื่อปกป้องตัวของฉัน แต่ฉันก็ยังรู้สึกไม่สบายใจที่ได้เห็นมัน

ดูเหมือนเธอจะระวังแซคคารี่เป็นพิเศษ

นั่นไม่สำคัญไปกว่าเธอจะเป็นพี่ของเขาหรือไม่ เธอก็สามารถทิ้งศักดิ์ศรีและคุกเข่าต่อหน้าแซคคารี่ได้ จากมุมหางตาของฉัน สังเกตเห็นได้ว่ามีผู้หญิงอีกคนยืนอยู่ห่าง ๆ เธอใส่ชุดกี่เพ้าสีดำ

เธอกำลังมองดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในลานบ้านอย่างสงบ และดูเหมือนว่าเรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับเธอ เธอและผู้หญิงคนนั้นดูเหมือนกันและพวกเขาน่าจะเกี่ยวข้องกัน

อย่างไรก็ตาม คราวนี้ เธอเลือกที่จะเป็นคนยืนดูอยู่เฉย ๆ

ทำให้ฉันรู้สึกว่าทุกคนในครอบครัวชิคนี้เลือดเย็น สิ่งเดียวที่พวกเขากลัวคือ บางทีอาจจะเป็นคนมีอำนาจที่สุดในบ้าน หรือผู้ชายที่อยู่ข้าง ๆ ฉัน

“ไปรับการลงโทษของเธอที่ห้องโถงบรรพบุรุษซะ” แซคคารี่พูดอย่างไม่แยแส

...

เดิมทีเราตั้งใจจะอยู่ที่บ้านของชิคเป็นเวลาสองวัน แต่ด้วยเหตุการณ์นี้ แซคคารี่จึงตัดสินใจพาฉันออกไปจากบ้านของเขาทันที เมื่อฉันเดินไปที่ทางเข้า ฉันเห็นกำแพงที่ทอดยาวไม่สิ้นสุดรอบคฤหาสน์

ฉันมองไม่เห็นจุดจบของมัน

คล้ายกับคฤหาสน์ของผู้พิพากษาที่มักจะเห็นในโทรทัศน์

ระหว่างทางกลับ แซคคารี่เงียบ ก่อนที่เราคิดจะกลับไปถึงเมืองถง ฉันพูดขึ้นและพยายามอธิบายว่า “ฉันไม่ได้วิ่งออกไป ฉันเพียงแค่อยู่ที่ประตูและฉันไม่คาดคิดว่าพวกเขาจะดักรอฉันอยู่ที่ทางเข้าลาน”

“โอเค”

เขาหยุดฉันด้วยคำว่า “โอเค” เรียบ ๆ

ใบหน้าของแซคคารี่เย็นชาราวกับภูเขาน้ำแข็งและส่งความหนาวเย็นเข้าสู่กระดูกของฉัน “เธอเกี่ยวข้องกับคุณยังไง?” ฉันถามอย่างสงสัย

“เธอเป็นนางบำเรอคนที่เก้าของพ่อผม”

ฉันอ้าปากค้าง “ยุคนี้ยังมีนางบำเรออยู่อีกเหรอ?”

“มันเป็นเรื่องธรรมดาในยุคของพวกเขา” แซคคารี่ตอบอย่างเรียบง่าย

ในยุคของพวกเขา ...