หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 200

ทันใดนั้น ฉันก็จำได้ว่าราชาการพนันในเมืองแอลมีนางสนมสี่คนและแต่ละคนให้กำเนิดลูกหลายคน

นอกจากนี้ แซคคารี่ไม่ได้เป็นสมาชิกคนเดียวของรุ่นใหม่ในครอบครัวของเขา

เมื่อเราไปถึงเมืองถง มันเป็นเวลาเกือบเที่ยง แซคคารี่พาฉันกลับไปที่อพาร์ตเมนต์และเมื่อเรากำลังจะจากกัน เขามองมาที่ฉันและพูดว่า “ผมขอโทษ”

เขาดูสงบแต่ฟังดูน้ำเสียงไม่พอใจ

“ขอโทษทำไม?” ฉันถามด้วยความประหลาดใจ

“ผมขอโทษที่คุณต้องเจอกับคำสบประมาทนั้น”

แซคคารี่ยังคงครุ่นคิดกับเหตุการณ์นั้นมาตลอดหรือเปล่า?

ฉันยิ้มและปลอบเขา “ฉันไม่เป็นไร มันไม่ได้เจ็บปวด”

ขณะที่ฉันมองดูรถของแซคคารี่ขับหายไปจากมุมมองฉัน ฉันก็เดินกลับไปที่อพาร์ตเมนต์ของฉัน ฉันนั่งบนโซฟาและคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้

เขายืนยันว่าที่ให้นางสนมคนที่เก้าตบตัวเองเพียงเพื่อต้องการให้เธอได้ลิ้มรสชาติความเจ็บปวดกับตัวเอง เขาทำเพื่อให้ฉันจะได้รู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย!

เขาไม่สามารถยอมให้ฉันทุกข์ทรมานได้

โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าเกิดความผิดพลาดจากจุดจบของเขา

ฉันสัมผัสใบหน้าของฉัน ความจริงแล้ว มันไม่ได้เจ็บปวดมากเลย

ฉันเอามือออกเมื่อรู้ว่ามีเลือดแห้งที่ปลายนิ้ว ฉันรู้สึกงง มันมาจากไหน?!

เมื่อฉันลงจากรถ ฉันจำได้อย่างคลุมเครือว่า ฉันได้สัมผัสตัวแซคคารี่โดยบังเอิญ ...

แซคคารี่ได้รับบาดเจ็บอีกหรือเปล่าเนี่ย?

ฉันรีบหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วโทรหาเขา ทันทีที่เขารับสาย ฉันถามอย่างกังวลว่า “คุณบาดเจ็บไหม?”

เขาไม่ได้รำคาญที่จะตอบ

ฉันอดทนต่อความวิตกกังวลในใจและอยากรู้คำตอบ “พี่เรียนรู้ที่จะโกหกตั้งแต่เมื่อไหร่?”

“แคลลี่”

เขาเรียกชื่อฉันด้วยความเย็นชาเป็นพิเศษ

“ว่าไง ฉันอยู่นี่” ฉันตอบ

“ผมไม่ต้องการให้คุณเป็นห่วงผม”

ฉันเช็ดน้ำตาที่มุมตาของฉันและพูดอย่างใจเย็นว่า “ถ้าอย่างนั้น ฉันก็ไม่ต้องให้พี่เป็นห่วงฉันในครั้งต่อไปอีกเหมือนกัน ขอแค่เดินไปตามเส้นทางของเราเองแลัวกัน…”

เขาหยุดชะงักทันที “อย่าพูดไร้สาระอย่างนี้”

ฉันทนกับความเจ็บปวดในใจและพูดว่า “พี่ คุณแค่ยืนขึ้นเพื่อปกป้องฉัน ... คุณรู้สึกเป็นห่วงฉันที่ถูกดูถูก! ความรักควรมีทั้งสองทาง คุณดีกับฉัน ทำไมฉันถึงจะเป็นห่วงคุณไม่ได้ล่ะ?”

ฉันลดเสียงลงและอธิบายว่า “พี่ ไม่ควรเป็นเพียงคนเดียวที่ต้องเสียสละเพื่อฉัน ทุกคนมีความรู้สึก ถ้าคุณดีกับฉัน ฉันจะจดจำสิ่งดี ๆ ที่ทำเพื่อฉัน ถ้าพี่เจ็บ หัวใจของฉันก็จะเจ็บเหมือนกับพี่เช่นกัน”

แซคคารี่เงียบไปชั่วขณะ ในที่สุด เขาก็ตอบกลับมาว่า “ผมเข้าใจความหมายของคุณนะ ต่อไปนี้ผมจะไม่ปิดบังสิ่งต่าง ๆ กับคุณแล้ว แต่ตอนนี้ผมขอวางสายก่อนนะ”

ทันใดนั้น ฉันรู้สึกว่าแซคคารี่เป็นคนที่ไม่สามรถเปิดใจได้ง่าย ๆ

ตั้งแต่แรกเริ่ม เขาปฏิเสธความห่วงใยจากผู้อื่นมาโดยตลอด

ฉันวางโทรศัพท์ทิ้งและถอนหายใจ ฉันโทรหาผู้ช่วยรอยและสอบถามเกี่ยวกับตารางงานของ แซคคารี่ ซึ่งข้อมูลที่ได้ในอีกหนึ่งชั่วโมง เขาจะออกจากเมืองถงด้วยเครื่องบินไปยังประเทศฟินแลนด์ที่ห่างไกล

ฉันถามผู้ช่วยรอยว่า “อาการบาดเจ็บของเขาร้ายแรงไหม?”

เลือดไหลซึมผ่านชุดแล้ว มันต้องร้ายแรงแน่ ๆ !

ผู้ช่วยรอยลังเลอยู่ครู่หนึ่งและตอบว่า “ผมขอโทษด้วย คุณชอว์ ผมไม่สามารถเปิดเผยอะไรเกี่ยวกับนายท่านชิคได้”

ฉันพูดไม่ออก

อันที่จริง ผู้ช่วยรอยไม่เคยพูดคุยอะไรเกี่ยวกับแซคคารี่กับฉันด้วยความเต็มใจอยู่แล้ว ยกเว้นช่วงเวลานั้นที่ฉันพักอยู่ในห้องพักฟื้นของโรงพยาบาล

ครั้งนั้น เขาสามารถบอกซุบซิบกับฉันได้

ตอนนี้ เขาถูกบังคับให้ปิดบังเป็นความลับหรือไม่?

“นายช่วยซื้อตั๋วเครื่องบินไปฟินแลนด์ให้ฉันหน่อยได้ไหม?”

“ในเที่ยวบินเดียวกับนายท่านชิคเหรอครับ?” ผู้ช่วยรอยถาม

“ใช่ แต่ขอเป็นที่นั่งชั้นประหยัดเท่านั้น” ฉันตอบ

“ได้ครับ คุณชอว์”

ผู้ช่วยรอยเต็มใจที่จะช่วยเหลือฉันในเรื่องนี้ ทันทีที่ฉันวางสาย ฉันส่งที่อยู่ของเอเลนไปให้ผู้ช่วยและสั่งว่า “ช่วยฉันดูแลเธออย่างลับ ๆ ตรวจสอบให้แน่ใจว่าเธอยังไม่เป็นไร”

ความปลอดภัยของเอเลนเป็นสิ่งที่เจ็บปวดในใจฉัน

อากาศในเดือนตุลาคมของฟินแลนด์นั้นหนาวเย็นและโดยปกติแล้วจะเริ่มมีหิมะตกในตอนนั้น ฉันลากกระเป๋าเดินทางเอามันออกจากตู้และเลือกเสื้อแจ็คเก็ตหนา ๆ หลายตัวใส่กระเป๋า

ฉันยังเก็บเสื้อผ้าอื่น ๆ และเก็บเครื่องสำอางใส่กระเป๋าไปด้วย