หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 210

แม้ว่าฉันจะขับรถบ่อย แต่ฉันก็ไม่ได้ถนัดเกี่ยวกับการแข่งรถเลย ฉันรีบปฏิเสธ

“พวกนายมีความสุขกับการแข่งรถ ฉันจะช่วยตัดสินให้พวกนายสองคน ไม่ต้องกังวล ฉันจะไม่โกงและมีอคติกับฌอน”

“เอาล่ะ เตรียมตัวให้พร้อม”

จู่ ๆ ยาราที่อยู่ข้าง ๆ เธอก็ถามฉันว่า “นั่นรถของเธอเหรอ?”

“ใช่” ฉันพยักหน้า

“ฉันขับรถนั้นได้ไหม?” เธอถามเบา ๆ

“เธอจะเข้าร่วมแข่งกับพวกเขาไหม?” ฉันถามอย่างเป็นห่วง

“ใช่ เพราะมันน่าเบื่อที่จะอยู่ตรงนี่ต่อไป”

ฉันรู้สึกตัวและเหลือบมองนาธาน

“คุณชอว์ ปล่อยให้เธอขับเถอะ น้องสาวของผมยอดเยี่ยมที่สุด” เขายิ้ม

ฉันให้กุญแจรถกับยารา เธอได้เข้าไปแตะพวงมาลัยอย่างตื่นเต้น

“รถคันนี้ราคาหลายสิบล้านเหรียญ พ่อไม่เคยให้ซื้อ! ในที่สุดฉันก็สามารถลองได้” เธอพูดกับตัวเอง

รถสปอร์ตราคาหลายสิบล้านเหรียญเป็นไปไม่ได้ที่ครอบครัวทอมป์สันจะจ่ายได้ เหตุผลที่ฉันซื้อรถคือฉันเป็นคนเดียวในตระกูลชอว์ ฉันไม่มีที่ไหนเลยที่จะใช้จ่ายเงินที่ฉันได้รับ เป็นผลให้ฉันไม่ต้องเปลี่ยนแปลงตัวเองในแง่ของความเพลิดเพลินกับการใช้เงินเลย

ไม่ว่าฉันจะไปที่ไหนผู้ช่วยของฉันจะเตรียมรถหรูมากมายให้ฉันเสมอ มันขึ้นอยู่กับฉันที่จะขับรถคันไหนก็ได้ที่ฉันต้องการเมื่อใดก็ตามที่ฉันออกไปข้างนอก

พวกเขาขับรถออกไปขณะที่ฉันนั่งอยู่ข้างถนนและรอ หลังจากนั้นไม่นาน รถตำรวจสี่คันก็ขับขึ้นมาจากระยะไกล

หัวใจของฉันเต้นระรัวออกมาจากอกและฉันก็ถอนหายใจ ฉันทุกข์ใจ นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันถูกจับและนำตัวมาที่สถานีตำรวจ เหตุผลที่พวกเขาจับฉันคือฉันดูพวกเขาแข่งจากริมถนน

ฌอนและนาธานนั่งยอง ๆ อยู่ในห้องขังด้วยความลำบากใจ ขณะที่ยาราจับกระเป๋าของเธอด้วยสีหน้าไม่เป็นอันตราย

“พี่ชายของฉันมารับฉันจากโรงเรียนและพาฉันขึ้นเขา” เธออธิบาย “ฉันทำการบ้านที่นั่นโดยใช้แสงจากโทรศัพท์ คุณจะเห็นว่าฉันมีการบ้านอยู่ที่นี่”

ฉันรู้สึกประหลาดใจกับความสามารถของยาราในการปรับเปลี่ยนการเล่าเรื่อง เจ้าหน้าที่ตำรวจเปิดกระเป๋าและเห็นว่าเต็มไปด้วยคำถามคณิตศาสตร์ระดับมัธยมปลาย

“ฉันทำหน้าไร้เดียงสาแบบงง ๆ กับสิ่งที่เธอพูด” เธอแสดงได้ดี

เจ้าหน้าที่ตำรวจไม่ได้รับผิดชอบที่จะขังยาราแต่สั่งให้เราเรียกครอบครัวของเราเพื่อให้มีคนมาประกันตัวเรา

ฉันเหลือบมองไปที่ฌอน เขาทำเหมือนว่าไม่ใช่ความผิดอะไรของเขา

“อย่ามองมาที่ผม ถ้าพ่อของผมรู้ เขาจะจู้จี้ผมตายแน่ ๆ” เขากล่าว

“นายสามารถมองหาผู้ช่วยของนายเพื่อช่วยได้” ฉันกระซิบ

“พ่อจะไม่รู้หรือไงว่าผมมองหาผู้ช่วย?”

เขารู้ทันทุกอย่างจะตายไป

ฉันมองไปที่นาธานแทน เขาดูสิ้นหวัง

“เช่นเดียวกับพ่อของผม ผมไม่อยากถูกเขาจู้จี้ ผมพาน้องสาวไปด้วย ดังนั้นถ้าเขารู้ว่า…” เขาไล่ตามดุด่าแน่นอน

นาธานหยุดชั่วคราวและพูดว่า “คุณเป็นคนเดียวที่แก้ไขปัญหานี้ได้”

มันจะได้ผลในที่สุด จะมีคนมารับเราทันทีที่ฉันโทรออก แต่มันดูหดหู่ใจที่เห็นพวกเขาอยู่ในสภาพนี้

พวกเขาเป็นคนเริ่มต้น และตอนนี้ ฉันเป็นคนเดียวที่ต้องล้างปัญหาบ้า ๆ ทั้งหมดของพวกเขา

ฉันขอให้เจ้าหน้าที่ตำรวจคืนโทรศัพท์มือถือของฉัน เมื่อเขาส่งมันไป ฌอนก็ถามอย่างสงสัย “ โทรศัพท์มือถือรุ่นนี้คือรุ่นอะไร? ทำไมผมไม่เคยเห็นมันในตลาดมาก่อน?”

“มันดูคุ้นเคยมาก” นาธานขมวดคิ้ว “ผมคิดว่า ผมเคยเห็นมันที่ไหนสักแห่ง…ผมจำไม่ได้ แบรนด์นี้คืออะไรนะ?”

“มันเป็นผลผลิตของตระกูลชิค” ฉันอธิบายอย่างแผ่วเบา

“ไม่น่าแปลกใจเลยที่มันดูคุ้นเคย” นาธานตระหนัก “ผมได้พบกับแซคคารี่ในการประชุมที่ผ่านมาเมื่อเร็ว ๆ นี้ และเขาใช้โทรศัพท์เครื่องเดียวกันแบบนี้เลย”

“แซคคารี่ให้ความร่วมมือกับครอบครัวของนายหรือไม่?” ฉันถามอย่างสงสัย

“ใช่ เรามีความร่วมมือด้านเทคโนโลยีด้วยกัน”

ฉันไม่ได้ถามคำถามเพิ่มเติมใด ๆ ฉันวางแผนที่จะโทรหาชัค แต่จู่ ๆ ฉันก็จำสิ่งที่โจชัวร์พูดได้

'มาก่อนได้ก่อน'

ฉันควรใช้โอกาสนี้ของฉันดีไหม ทั้ง ๆ ที่มันเป็นแค่เรื่องไม่ชัดเจนที่ฉันจะโทรหาเขาเกี่ยวกับปัญหาเล็ก ๆ เช่นนี้นะ?

มันไม่สำคัญ ฉันจะทำสิ่งนั้น

ฉันโทรหาแซคคารี่ ฌอนเห็นหน้าจอโทรศัพท์ของฉัน และถามฉันด้วยน้ำเสียงดูถูกเหยียดหยามว่า “คุณโทรหาแซคคารี่กับเรื่องเล็กน้อยนี้ได้อย่างไรกัน? เแคโรไลน์ทำตามวัตถุประสงค์ตามความต้องการของตัวเองหรือเปล่าเนี่ย? คุณตกหลุมรักเขาเหรอ?”

ฌอนได้อ่านใจของฉัน