หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 224

แซคคารี่พูดว่า “เราไม่จำเป็นต้องทำตัวเหมือนคนแปลกหน้า”

ทั้ง ๆ ที่เขานั่นแหละ ที่เป็นคนผลักไสไล่ส่งฉันออกมาเอง

หญิงสาวเมินเฉยต่อคำพูดนั้นก่อนจะขับรถออกมาจากโรงพยาบาลทันที

โจชัวร์ยืนอึ้งกับการกระทำของฉัน

และเมื่อขับออกมาได้ไม่ไกลมาก โจชัวร์ก็ส่งข้อความมา

[โจชัวร์: พระเจ้า ให้ตายสิ เธอเป็นคนแรกที่เมินพี่รองแบบนั้นรู้ไหม! พระเจ้า แล้วพี่รองก็ไม่ยักจะโกรธเธอด้วย!]

[แคโรไลน์: ฉันกำลังยุ่งจริง ๆ ]

[โจชัวร์: พี่รองต้องปฏิเสธเธอแน่เลย เธอถึงโกรธแล้วเมินเขาแบบนี้ เธอคิดว่าจะหลอกฉันได้เหรอ?]

[แคโรไลน์: ...]

มือเรียวกดปิดโปรแกรมแชทโดยไม่ตอบอะไรกลับ พลันเร่งกลับคอนโดด้วยอารมณ์หงุดหงิด ฉันรู้สึกแย่เมื่อกลับมาถึงบ้าน ดังนั้นจึงตัดสินใจขับรถออกไปนั่งเล่นริมแม่น้ำซักที ฉันนั่งนับลมอยู่ตรงนั้นทั้งวันจนท้องฟ้าแปรเปลี่ยนเป็นสีเข้ม

บรรยากาศริมแม่น้ำในตอนกลางคืนช่างน่าดึงดูด แคโรตัดสินใจนั่งฟังเพลงที่เปิดเล่นผ่านหูฟังไร้สายต่อไปเรื่อย ๆ จนหมดลิสท์เพลง

แต่ไม่นานกลับมีเสียง ๆ หนึ่งดังขึ้นท่ามกลางความเงียบ “เธอกำลังซ่อนตัวจากฉันเหรอ?”

หลายวันก่อน เขาคือคนที่จ้างนักบำบัดมาเพื่อสะกดจิตลบความทรงจำของฉัน

แต่ตอนนี้กลับมาถามว่ากำลังหลบซ่อนจากตนเองหรือเปล่า

“ฉันนึกว่าคุณเบื่อที่ฉันเกาะแกะคุณแล้วซะอีก?”

แคโรถามเสียงเอื่อย แต่ก็ไม่ได้รับคำตอบจากคนข้างตัว ใบหน้าสวยหันไปมองอีกคนที่กำลังยืนเต๊ะท่าล้วงกระเป๋ากางเกง พลางมองไปยังแม่น้ำด้านหน้า นัยน์ตาคู่คมยังคงดูเย็นชาและเต็มไปด้วยอารมณ์หลากหลายที่ฉันเองก็อธิบายไม่ถูก

ร่างบางหันหน้ากลับมา พลันรอบ ๆ ตัวกลับเริ่มมีคนพลุกพล่านมากขึ้น พวกเขาคงอยากเห็นแซคคารี่ชัด ๆ

ชายคนนี้มักจะเป็นคนที่ดึงดูดความสนใจจากคนอื่นได้ง่ายเสมอ

ขาเรียวลุกขึ้นพลางก้าวออกจากที่นั่งริมน้ำ แซคคารี่ไม่ได้เดินตามมา มือเรียวหยิบกุญแจรถขึ้นกดสตาร์ทขับกลับไปยังคอนโดทันที

แต่ถ้ามองออกไปที่ล่างตึก ก็ยังเห็นปอร์เช่สีดำคันสวยจอดอยู่

ไม่ต้องเดาก็รู้ว่านั่นคือแซคคารี่