หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 23

ฉันอึ้งกับสิ่งที่ได้ยิน ก่อนจะตั้งสติตอบดิกสันไป

ฉันตอบเขาพลางยิ้ม “ได้สิ ฉันยกโทษให้คุณค่ะ”

“แคโรไลน์ เกิดอะไรขึ้นกับคุณกันแน่?”

ฉันขมวดคิ้วถาม “หืม?”

“ผมรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติเกิดขึ้นกับคุณ”

ฉันเอ่ยอย่างนุ่มนวล “ฉันปกติดี”

“คุณอยู่บ้านไหม? ผมอยู่ด้านล่าง”

ฉันเลือกที่จะเงียบ

ฉันรีบวางสายก่อนจะเก็บกวาดเม็ดยาแก้ปวดที่ตกกระจายอยู่บนพื้น หลังจากนั้นจึงเดินเข้าไปเปลี่ยนชุดให้ดูสดใสราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น กระทั่งลุกไปแต่งหน้าแต่งตาให้ดูสวยงามหยดย้อย แคโรไม่แม้แต่จะรับสายที่ดิกสันโทรย้ำหาเธอ เพราะเธอรู้ว่าอย่างไรเธอก็หยุดเขาไม่ได้อยู่ดี เพราะไม่นานมานี้ดิกสันรู้รหัสเข้าบ้านของเธอแล้ว

หนึ่งสองสองเจ็ด หรือวันที่ยี่สิบเจ็ด เดือนสิบสอง

ฉันเคยบอกเขาไปในวันที่เราไปเดตกันครั้งแรก

ตอนนี้ดิกสันขมวดคิ้วถามเธอด้วยความสงสัย “ทำไมคุณถึงเลือกเลขพวกนี้เป็นรหัสล่ะ?”

ฉันได้แต่ตอบกลับไปอย่างไม่ใส่ใจ “ฉันแค่สุ่ม ๆ มันไปเท่านั้น”

ทันใดนั้นเอง เสียงเคาะประตูห้องนอนก็ดังขึ้นในขณะที่ฉันยังแต่งหน้าอยู่ ฉันทาลิปสติกปิดท้ายพลันเดินไปเปิดประตูให้เขา ดิกสันสวมเพียงเสื้อเชิ้ตสีขาว และนั่นทำให้เขาดูแต่งต่างจากปกติหลายเท่าตัว

ฉันถามเขาอย่างสงสัย “ทำไมคุณใส่เสื้อผ้าแค่นี้?”

ดิกสันยิ้งพลางตอบ “คุณเป็นห่วงผมเหรอ?”

ฉันมองเขาตาขวางทว่าเขากลับรวบตัวฉันเข้าไปกอด “ผมคิดมาตลอด ว่าคนที่ผมรักจริง ๆ แล้วคือใคร...”

ฉันถามเขากลับเสียงเบา “แล้วคุณได้คำตอบหรือยัง?”

“ได้แล้วล่ะ คนที่ผมรักคือผู้หญิงที่เคยคิดว่าผมเกลียดเธอ”

เขาบอกรักฉันในวันที่ฉันใกล้หายไปจากโลกนี้

ฉันรู้สึกเสียใจขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุ