หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 22

ซัมเมอร์สั่นศรีษะเล็กน้อยก่อนเอ่ย “ฉันไม่รู้ว่าเพราะอะไรแคโร แต่ช่วงนี้ฉันรู้สึกคิดถึงเธอมาก ฉันรู้สึกแย่เหมือนเธอกำลังจะจากฉันไป เหมือนกันกับครั้งที่โจเซฟทิ้งฉันไปโดยไม่บอกอะไรซักคำ”

ฉันชะงักไปเล็กน้อย พลันเอ่ยกับเธอพร้อมรอยยิ้ม “บ้าน่า ฉันจะอยู่กับเธอตลอดนั่นแหละซัมเมอร์”

“แคโร ฉันคิดว่าเธอกำลังปิดบังอะไรฉันอยู่”

หลังจากที่คุยกับซัมเมอร์เรียบร้อย ฉันลังเลเล็กน้อยก่อนจะตัดสินใจเดินทางเข้าเมือง เธอแอบสะกดรอยตามโจเซฟในขณะที่เขากำลังนั่งอยู่บนเข็นรถที่คุณย่าของเขาเข็นให้ และไม่เข้าไปในระยะสายตาจะกระทั่งคุณย่าปลีกตัวออกไป

ฉันรู้ว่าเขาไม่ใช่คนโง่ แต่เขารอให้ฉันเดินเข้าไปหาต่างหาก

ยังไม่ทันที่ฉันจะก้าวเข้าไปเขากลับเอ่ยถามฉันก่อน “เธอเป็นยังไงบ้าง?”

ฉันถามกลับ “คุณหมายถึงใคร?”

“ซัมเมอร์” โจเซฟตอบ

“คุณรู้จักเธอด้วยเหรอ?”

“ผมไม่ได้โง่นะ และใช่ ผมจำเธอได้”

เมื่อได้ยินแบบนั้น ฉันจึงเอ่ยถามกลับด้วยความข้องใจ “แล้วทำไมคุณถึงแสร้งทำเป็นจำเธอไม่ได้?”

เมื่อโจเซฟไม่ตอบ เธอจึงยิ้มพลางถามต่อ “หรือว่าเพราะคุณรู้สึกต้อยต่ำ? ไม่มีค่าพอสำหรับเธอใช่ไหมคะ?”

ชายหนุ่มได้แต่เงียบ ก่อนตอบ “ผมไม่มีค่าพอสำหรับเธอ”

ถึงแม้ว่าชายตรงหน้าเธอนั้นเป็นผู้พิการคนหนึ่งทว่าในตาของเขากลับซื่อตรงชัดเจน ถ้าเขาไม่ได้ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์และถ้าเขามีสุขภาพร่างกายที่แข็งแรงเหมือนเมื่อก่อน เขาคงจะกลายเป็นชายหนุ่มที่ประสบความสำเร็จคนหนึ่งเลยก็ว่าได้

ค่อยข้างน่าเสียดายที่เราทั้งคู่โดนกลั่นแกล้งจากโชคชะตา

และค่อนข้างน่าเสียใจที่เราทั้งคู่ต้องมาเจอกับผู้หญิงที่ชื่อ เกวน เวิร์ท

“โจเซฟ สิ่งที่ซัมเมอร์ต้องการคือคุณคนเดียวนะ”

“แต่ผมเป็นคนพิการ”