เขาไม่ได้ถึงสถานการณ์ เพียงแค่บอกให้ฉันรอเท่านั้น ริมฝีปากสวยกระตุกยิ้ม
“จะให้ฉันรอคุณทำไม?”
“โทรศัพท์ของเธอถูกติดตั้งระบบเตือนภัยเข้าไป และตอนนี้มันกำลังส่งสัญญาณออกมา บอกฉันหน่อย ว่าตอนนี้สถานการณ์เป็นยังไงบ้าง?”
แซคคารี่รู้ทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับฉันตลอดเวลา
“ฉันโอเค” แต่ฉันโกหก
ร่างกายกำลังชาไปทั้งร่างจากความเจ็บปวด ฝนเริ่มสาดเข้ามาในตัวรถเรื่อย ๆ และถ้ามองด้านหน้าที่นั่งคนขับ ก็จะเห็นแสงที่สะท้อนเข้ามาให้เห็นใบหน้าที่เปื้อนเลือดของชัค
แคโรถามอย่างเป็นห่วง “นายยังโอเคอยู่ไหม?”
“ผมยังไหวครับประธาน” เขาตอบกลับ
ก่อนจะรีบขอโทษ “ผมขอโทษนะครับ เพราะการขับรถที่...”
ฉันรีบพูดขัด “ชัค อุบัติเหตุเป็นเรื่องปกติ เราไม่สามารถกำหนดมันได้หรอกว่าจะเกิดหรือไม่เกิด นายอย่าโทษตัวเองเลย”
เสียงทุ้มตอบกลับอย่าง “ประธานชอว์ มันต้องไม่เป็นไรครับ”
เราสองคนจะต้องปลอดภัย แต่ทว่าเปลือกตาของฉันกลับหนักขึ้นทุกที
แซคคารี่ยังอยู่ในสาย และฉันก็ยังไม่ได้กดวาง แต่คนที่ฉันเลือกพูดด้วยคือชัค ไม่ใช่เขา
เราสองคนเป็นคนรักกัน แต่ทำไมฉันถึงไม่รู้สึกแบบนั้นเลยนะ?
กายบางเปียกปอนไปด้วยหยาดน้ำฝนที่ถาโถมเข้ามา ชัคพยายามปลอบฉันเชิงพูดเรียกสติ
“ประธานชอว์ คนพวกนั้นเอาแต่พูดว่าคุณเป็นนังแพศยา แต่พวกเขาไม่เข้าใจว่าคุณต้องประสบพบเจอกับอะไรบ้าง พวกเขาไม่เข้าถึงความเจ็บปวดที่คุณได้รับ หรือแม้กระทั่งตัวตนที่แท้จริงของคุณ”
“ชัค นายไม่ต้องใส่ใจมันหรอก ฉันเองก็ไม่เคยพูดเรื่องนี้กับใคร แต่ยอมรับเลยว่าตอนที่เป็นมะเร็ง ฉันรู้สึกแย่มากราวกับจะตายได้ทุกวัน ฉันหมดหวังในชีวิตและต้องการใครบางคนเพื่อปลอบโยน แต่คนเดียวที่พึ่งได้ในตอนนั้นมีเพียงสามีเก่าเท่านั้น! ฉันหวังว่าเขาจะมอบความอบอุ่นนั้นให้ฉันได้บ้าง แค่นิดเดียวก็ยังดี! แต่มันก็เป็นได้แค่เรื่องเพ้อฝัน จนคืนนั้น... คืนที่ฉันนอนแน่นิ่งบนเตียงเหมือนไร้ลมหายใจอยู่ในคฤหาสน์คนเดียว มันเป็นคืนที่หิมะตกหนัก ฉันคิดว่าตัวเองตายไปแล้วพร้อมกับความรักที่จบลงไปพร้อมกัน!”
“ประธานชอว์ แล้วมันเกิดอะไรขึ้นเหรอครับ?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ