หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 245

ฉันเม้มปากแล้วไม่ถามอะไรต่ออีก

แซคคารี่เป็นฝ่ายถาม “เธอหิวหรือเปล่า?”

ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะอ่อนโยนกว่าปกติ

“ไม่เลย” ฉันตอบเสียงเรียบ

ทว่าอีกฝ่ายยังสงสัยไม่เลิก “ทำไมเธอถึงมาที่นี่?”

ได้ยินแบบนั้นก็ถามกลับอย่างไม่สบอารมณ์ “แล้วฉันเลือกได้ด้วยเหรอว่าจะรถคว่ำที่นั้น หรือที่ไหน?”

ดวงตาคู่คมมองมาด้วยความรู้สึกหลากหลาย ทว่าจนแล้วจนรอดก็ยอมเอ่ยปาก

“มันไม่ไกลจากนี้เลยนะ”

“เมืองถงอยู่ห่างจากที่นี่เท่าไหร่?”

ร่างสูงเม้มปากพลันขมวดคิ้ว “สามสิบกิโล”

สถานที่นั้นห่างจากเมืองถงราวสามสิบกิโลเมตร โดยรวมแล้วก็ประมาณร้อยกิโลจากเมืองนีมส์ ทันใดนั้น ฉันก็คิดได้ว่ามันไม่ใกล้เมืองนีมส์เลยซักนิด ไม่แน่ครอบครัวทางสายเลือดของฉันอาจจะ...”

คำพูดที่พ่อบอกเมื่อวันก่อนยังชัดเจนอยู่ในความทรงจำ แต่ฉันก็ยังหาเหตุผลไม่ได้ ว่าทำไมแม่แท้ ๆ ของตัวเองต้องผลักไสกันแบบนี้!

หรือพ่อแท้ ๆ ของฉันกำลังรู้อะไรบางอย่าง?

ต้องเป็นแบบนั้นแน่เลย—— ฉันจำได้ว่าพ่อบอกว่าอีกฝ่ายกำลังระแคะระคายเรื่องบางอย่างและเริ่มออกตามหาฉัน นั่นหมายความว่าแม่ปกปิดเรื่องส่งเด็กไปให้ตระกูลชอว์กับพ่อมาโดยตลอดใช่ไหม?

ยิ่งคิดหัวใจก็ยิ่งบีบอัด

ทำไมเธอถึงทำแบบนั้น?

คำถามเหล่านี้วนเวียนไปมารอบตัวราวกับหมอก แม้จะพยายามไขปริศนาขนาดไหน ก็เห็นเพียงยอดเล็ก ๆ ของภูเขาน้ำแข็งเท่านั้น คำใบ้ในตอนนี้มีเพียงกระดาษแผ่นเดียวที่พอไว้ให้เมื่อคืน

และโชคดีที่ฉันบันทึกเบอร์ไว้ในมือถือแล้วตั้งแต่อยู่บนรถ ไม่รู้ตอนนี้กระดาษนั้นไปอยู่ที่ไหนแล้ว? อีกทั้งฝนตกหนักแบบนี้คงจะทำให้หมึกที่เขียนเลื่อนหายไปแล้วล่ะ

ถ้าเป็นผู้ชายคนอื่น คงหึงเลือดขึ้นหน้ากันหมดแล้ว

แต่แซคคารี่เลือกที่จะเมินเฉย และเปลี่ยนประเด็น

ใจของฉันเริ่มขุ่นเคืองและไม่พอใจ แต่อย่างว่า เขาก็ไม่ได้ทำอะไรผิด จริงไหม?

เขาแค่ไม่รักฉัน

นิ้วเรียวกดปิดเครื่องก่อนวางมือถือไว้ไกล ๆ ไม่นานนักก็ได้ยินเสียงคนพูดคุยอยู่ด้านนอก “คุณชิค อาการของคุณชอว์เป็นอย่างไรบ้างครับ?”

นั่นคือเสียงของเลขาแยร์

“เธอดีขึ้นแล้ว ดูจากที่เจ้าตัวมีแรงโกรธฉันน่ะนะ”

เขารู้ว่าฉันโกรธ