“เธอโมโหใส่คุณเหรอครับ คุณชิค?”
เสียงฝนยังคงดังต่อเนื่อง แม้เลขาแยร์จะพูดเบาแค่ไหน ฉันก็ยังได้ยินบทสนทนาของทั้งคู่อยู่ดี
ทำไมเขาถึงถามแบบนั้น? เป็นแซคคารี่ไม่ใช่เหรอที่เป็นคนเมินฉันก่อน?
เสียงเข้มของแซคคารี่ตอบ “ประมาณนั้น”
“คุณชิคครับ ผู้หญิงน่ะชอบให้เอาใจพวกเธอ”
“เงียบหน่า” ร่างสูงเอ่ยปราม “ ฉันจะอยู่ที่นี่กับเธออีกสองสามวัน นายควรจะกลับไปจัดการเรื่องที่บริษัทซะ ถ้ามีปัญหาอะไรก็ติดต่อโจชัวร์ แล้วก็อย่าให้ผู้หญิงคนนั้นรู้ว่าเราสองคนอยู่ที่นี่เด็ดขาด”
แคโรไม่รู้ว่าอีกฝ่ายหมายถึงใคร แต่ดูเหมือนเลขาแยร์จะเข้าใจคำสั่งนั่นเป็นอย่างดี
“รับทราบครับ คุณชิค” คุณเลขาตอบอย่างนอบน้อม
เลขาแยร์กลับไปแล้ว ทว่าฝนยังตกอยู่ และแซคคารี่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะกลับเข้ามาในห้อง
ร่างเล็กค่อย ๆ ขยับตัวสำรวจบาดแผล ต้นขาข้างหนึ่งโดนปิดไว้ด้วยผ้าก็อซแผ่นใหญ่ รวมทั้งหน้าอกและอุ้งมือที่โดนพันไว้ด้วยผ้าพันแผล
ในขณะที่กำลังสำรวจตัวเองไปพลาง ๆ ร่างสูงก็เปิดประตูเข้ามาในห้อง มือหนาถอดเสื้อโค้ทตัวสวยออกพลางวางพาดมันไว้ที่ปลายเตียง
เหลือเพียงเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวบางด้านใน อีกฝ่ายเดินเข้ามาหาก่อนจะลูบที่แก้มขาวเบา ๆ “เธออยากกินอะไรไหม?”
เสียงทุ้มเอ่ยช้า ๆ น่าฟัง
หญิงสาวส่ายหน้า “ฉันไม่หิวจริง ๆ”
อาจจะเป็นเพราะอารมณ์ที่ยังแปรปรวน จึงทำให้ไม่อยากกินอะไรเลย พอนึกถึงเหตุการณ์เลวร้ายที่พึ่งประสบพบเจอก็ได้แต่กล่าวโทษโชคชะตาบ้า ๆ นี่อยู่ในใจ!
“ถ้าอย่างนั้น เดี๋ยวฉันจะทำโจ๊กให้”
พูดจบอีกฝ่ายก็เดินออกจากห้องไปทันที
ทิ้งฉันให้อยู่กับความเงียบในห้องอีกครั้ง มือเรียวกดเปิดหน้าต่างพร้อมมองออกไปยังสวนเต็มไปด้วยต้นไม้เขตร้อนร้อนด้านนอก และพอมองไปยังห้องข้าง ๆ ก็จะเห็นแซคคารี่อยู่ด้านใน มองจากมุมนี้ทำให้เห็นใบหน้าหล่อที่กำลังตั้งอกตั้งใจทำอะไรบางอย่างอยู่
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ