“ก็จริง” ตอบกลับพร้อมกลบเกลื่อนความรู้สึกยินดีนั่นไว้
แซคคารี่พูดต่อเรียบ ๆ “ถ้าฉันบอกให้เธอหันหลังให้กับเรื่องทุกอย่างในตอนนี้ เธอก็ทำไมได้หรอก จริงไหมเบล... หากวันที่เธอตามหามาถึง ก็ขอให้รู้ไว้ว่าฉันจะทำให้เธอปลอดภัย รวมถึงมีสุขภาพที่แข็งแรง สามารถใช้ชีวิตอย่างมีความสุขได้คลอดไป”
มันคือความจริง ที่เขาสามารถทำให้ฉันอยู่เคียงข้างกายไม่ห่างหาย พร้อมเป็นผู้หญิงของเขาแต่เพียงผู้เดียว โดยที่อีกฝ่ายไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนทัศนคติของฉัน
แซคคารี่ทีหน้าที่ของตัวเอง นั้นคือรับผิดชอบต่อตระกูลชิค
และฉันก็มีทางของฉัน ซึ่งก็คือดูแลตระกูลชอว์
เราต่างมีเรื่องที่ต้องจัดการ ฉันยื่นมือไปจับมือหนาคู่นั้นไว้ด้วยรอยยิ้ม
“ขอบคุณนะ มีคุณอยู่ข้าง ๆ ฉันก็รู้สึกดีแล้ว แซคคารี่ ฉันหวังว่าคุณจะไม่หักหลังฉันในอนาคตนะ”
อีกฝ่ายเพียงส่งเสียงตอบกลับมาสั้น ๆ
“ถ้าคุณหักหลังฉัน ฉันจะไม่มีวันให้อภัยคุณไปตลอดชีวิต”
เสียงฝนด้านนอกเริ่มแผ่วเบาลงราวกับเมฆฝนใกล้จะเคลื่อนหาย ทว่าเสียงทุ้มเข้มกลับโพล่งขึ้นมานิ่ง ๆ “แล้วถ้าเธอหักหลังฉันล่ะ?”
ร่างบางชะงักพลันเอ่ยตอบ “ถ้างั้น จนกว่าจะตายจาก คุณก็ไม่จำเป็นต้องยกโทษให้คนอย่างฉัน”
“แคโรไลน์ ชอว์ จำคำพูดของเธอไว้ด้วยล่ะ”
เขายอมเรียกชื่อจริงของฉัน ‘แคโรไลน์ ชอว์’ นั่นหมายความว่าอีกฝ่ายตกลงปลงใจในคำสัญญาของเราแล้ว
แซคคารี่เป็นคนที่ยึดมั่นในคำสัญญาของตัวเอง
“ได้ ฉันจะจำไว้”
คืนนั้น ร่างสูงเป็นฝ่ายลงมือทำดินเนอร์สำหรับเราทั้งคู่อีกครั้ง มันเป็นเพียงเมนูง่าย ๆ พออิ่มท้อง หลังจากทานเสร็จ เราก็นอนกอดกันบนเตียงพร้อมอ่านหนังสือไปพลาง ๆ
คนข้างตัวอ่านหนังสือที่มีชื่อว่า ‘การอยู่อย่างโดดเดี่ยว’
แคโรเบนสายตาไปยังประหนึ่งที่ว่า ‘คนที่อยู่อย่างสันโดษคือ คนที่มีจิตวิญญาณอันแรงกล้าแฝงอยู่ในตัว หากหาเจอ ย่อมเป็นดั่งการเกิดใหม่สำหรับบุคคลนั้น”
เนื้อหาและคำที่ใช้ล้วนส่งสารถึงจิตใจของผู้อ่านได้อย่างดี
อ่านไปได้หนึ่งหน้า โทรศัพท์ของแซคคารี่ก็สั่นเตือนถึงสายเรียกเข้าทันที มันเป็นเบอร์แปลกที่ร่างสูงไม่ได้บันทึกชื่อไว้
เบอร์แปลก: แกอยู่ไหน?
แซคคารี่ตอบเสียงเย็น
แซคคารี่: ไม่ได้อยู่ที่เมืองถง
ตอบเพียงไม่กี่คำก่อนโยนโทรศัพท์ไปอีกทาง ทว่าดูเหมือนปลายสายจะยังไม่ล้มเลิก ร่างสูงขมวดคิ้วไม่สบอารมณ์ แต่อีกฝ่ายก็ยังไม่ละความพยายาม เสียงเรียกเข้าถึงดังขึ้นอีกครั้ง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ