หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 252

ฉันแทบกลั้นหายใจเมื่อได้ยินแม่ของเขาพูดแบบนั้น

ถ้าเป็นเมื่อก่อนคงไม่รู้สึกอะไร ทว่าตอนนี้ดันมีเรื่องไตปริศนาของตัวเองเข้ามาเกี่ยวข้อง ฟังจากคำพูดของเธอแล้ว ดูเหมือนว่าแม่ของแซคคารี่จะรู้อะไรบางอย่างเกี่ยวกับเรื่องอดีตของฉัน

แคโรอยากจะรู้ความจริงโดยเร็ว จึงโน้มตัวเข้าไปหาร่างสูงมากขึ้นกว่าเดิม แต่ปลายสายคงรู้ตัวว่าตนโผงผางและเร่งรัดเกินไป จนต้องดึงตัวเองกลับ

“เธอเป็นภรรยาเก่าของ ดิกสัน เกร็ก” เสียงนั่นโพล่งออกมา เธอเป็นแค่ของมือสอง ผู้หญิงแบบนั้นตะเหมาะกับลูกชายของแม่ได้ยังไง?”

ภรรยาเก่าของ ดิกสัน เกร็ก... เธออยากจะพูดแค่เรื่องนี้จริงเหรอ?

คิ้วสวยขมวดแน่น

ฉันคิดพลางฟังเสียงนุ่มของเธอต่อ “แซค แม่รู้ดีว่าบังคับแกไม่ได้ แต่แม่ก็ยังเป็นแม่ของแก จะไม่ให้แม่คาดหวังกับลูกสะใภ้ตัวเองเลยหรือไง? เธอผ่านมือชายมาแล้ว ไม่บริสุทธิ์แล้ว แถมยังขโมยลูกชายของฉันไปอีก... อย่าบอกแม่ว่าแกไม่คิดแบบนั้นแซค แกก็รู้ว่าโรคเกลียดความสกปรกของแกมันรุนแรงกว่าใครในบ้าน!”

ทุกคำที่ออกมาจากปากมารดาของคนตรงหน้ากำลังทิ่มแทงใจของฉันจนพรุน ปมด้วยพวกนั้นที่คอยกดไว้ในใจกำลังทะลักออกมาอย่างห้ามไม่ได้ มันบีบอัดจนแทบหายใจไม่ออก ฉันเริ่มคิดว่าตังเองด้อยค่าและไม่เหมาะสมกับคนตรงหน้าอีกครั้ง

ร่างคิ้วพันเป็นปม พร้อมใบหน้าหล่อที่เปลี่ยนเป็นนิ่งเฉยราวกับไร้จิตใจ ไม่นานมือหนาก็เอื้อมมาจับมือของฉันไว้ ก่อนจะบีบเบา ๆ อย่างปลอบประโลม

ความรู้สึกผิดและด้อยค่าก่อนหน้าเริ่มหายไป

ร่างเล็กเอียงหูฟังอีกฝ่ายตอบกลับแม่ของตน “แม่ มันก็ผ่านมาสิบกว่าปีแล้วนะ แม่ยังเข้าใจผิดคิดว่าผมเป็นลูกแท้ ๆ ของตัวเองอีกเหรอ?”

เขาหมายความว่ายังไงกัน?!

หรือว่าแซคคารี่จะไม่ใช่ทายาททางสายเลือดของตระกูลชิค?!

ในทางกลับกัน ปลายสายดูจะช็อคกว่าคนพูดหลายเท่า

“แกรู้...”

เสียงเข้มเอ่ยตัดทันที “ผมไม่สนใจว่าหลายปีที่ผ่านมาแม่กำลังเล่นเกมอะไรกับหล่อน เหตุผลเดียวที่ผมดีกับแม่ก็เพราะแม่เห็นผมเป็นลูกคนหนึ่ง และคอยวางแผนช่วยเหลือผมให้ประสบความสำเร็จในขณะที่เติบโตในตระกูลชิคเท่านั้น! แต่แม่จะให้เหตุผลนี้มาแยกผมออกจากคนรักไม่ได้ แม่ ผมอยากให้แม่พอใจกับสิ่งที่มีอยู่ตอนนี้”

ทว่าผู้เป็นแม่กลับตบะแตกทันทีเมื่อได้ยินลูกชายพูดแบบนั้น “แซค แกเป็นลูกของฉัน!” เธอร้องไห้ออกมา “แม่คนนี้เลี้ยงดูแกมาหลายปี แม้ผู้หญิงคนนั้นจะกลับมา ฉันก็จะไม่เห็นด้วย... แซค แกเป็นเด็กที่แม่เลี้ยงดูมากับมือนะ และแม่เป็นแม่เพียงคนเดียวของแก อย่าหลงเชื่อที่คนอื่นเป่าหู เข้าใจไหม?”

เสียงของเธอแสดงออกถึงความกลัวและไร้สติ

มือหนากดวางสายทันที และทั้งห้องก็ตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง