หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 314

แซคคารี่ไม่เคยออกอาการขนาดนี้ จึงต้องค่อย ๆ อธิบายให้เขาฟังอย่างอดทน

“เพื่อนสนิทของฉัน——ซัมเมอร์ จาคอปส์——เคยคบกับโจเซฟที่เป็นคนของตระกูลคอนเนอร์ พวกเขารักกันจนถึงขั้นจะแต่งงาน แต่สุดท้าย โจเซฟก็เสียชีวิตเพราะอุบัติเหตุ... ถ้าพูดให้ดูสั่นลง ก็เหมือนว่าเพื่อช่วยดูแลคนรักให้โจเซฟ ชาร์ลสจึงกลายมาเป็น ‘ลุง’ ของซัมเมอร์”

ฉันเงียบไปเล็กน้อย แล้วเพิ่มเติมข้อมูลที่สามารถช่วยทำให้สถานการณ์ในตอนนี้ดีขึ้น

“ซัมเมอร์รักชาร์ลส แต่ฉันไม่รู้ว่าเธอจะรักษาความสัมพันธ์นั้นไว้ได้หรือเปล่า”

แซคคารี่ไม่พูดอะไร ร่างสูงหมุนตัวเดินไปนั่งอยู่บนเตียงเงียบ ๆ แทน

มือเรียวเอื้อมปิดประตูกระท่อม พร้อมเดินสำรวจภายในบ้านช้า ๆ แค่ดูห่าง ๆ ยังรู้เลยว่าข้าวของเครื่องใช้ในบ้านหลังนี้เก่าแล้ว มันดูโทรมราวกับผ่านการใช้งานมาหลายปี

ร่างเล็กลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนเอ่ยถามคนบนเตียง “คุณมาทำอะไรที่นี่เหรอคะ?”

นิ้วเรียวยาวของเขาเคาะไปตามขอบเตียงดังกุกกัก พลางเอ่ยตอบเสียงทุ้มเบา “ฉันเกิดที่นี่”

กระท่อมเก่าโทรมในนอร์เวย์ แซคคารี่เกิดที่นี่งั้นเหรอ?

แสดงว่าเหตุผลที่เขามาที่นี่นั้นไม่ได้เป็นเพราะเรื่องธุรกิจการค้า หากเป็นการกลับมายังบ้าน สถานที่ที่ตนถือกำเนิด... ยังมีเรื่องอะไรที่ฉันไม่รู้อีกไหมนะ?

เรื่องของเขามันซับซ้อนขึ้นเรื่อย ๆ มากเสียจนคนอย่างฉันไม่สามารถสามารถเข้าใจได้ง่าย ๆ

ขาเรียวสาวเท้าเข้าไปใกล้อีกคน พลางนั่งลงขดบนเตียงข้างกัน แคโรอยากจะถามร่างสูงมากกว่านี้ แต่ก็ไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหน โชคดีที่แซคคารี่เอ่ยต่อเสียก่อน “พวกเขาบอกว่าฉันเกิดที่นี่ ฉันถึงลองมาเช็คดู แต่มันก็แค่กระท่อมร้างโง่ ๆ! ไม่มีแม้แต่ร่องรอยของชีวิตเลยซักนิด”

เสียงของเขานั้นเต็มไปด้วยความผิดหวังอย่างชัดเจน จนฉันสัมผัสได้ มือบางเอื้อมไปจับมือหนาไว้ “แล้วแม่ของคุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง? ฉันนึกว่าคุณเกิดที่คฤหาสน์หลังเก่าของตระกูลชิคเสียอีก”

ใบหน้าคมขรึมลงอย่างเห็นได้ชัด เมื่อฉันพูดถึงคฤหาสน์หลังเก่าของตระกูลชิค ทว่าก็ไม่ยอมเล่าออกมาว่าในอดีตนั้นเกิดเรื่องอะไรขึ้น แซคคารี่ทำเพียงกระชับมือตอบแล้วลุกขึ้นยืน

“ไปเถอะ ที่นี่ไม่เหมากับการอยู่อาศัยหรอก”

ฉันพึ่งมาที่นี่ได้ไม่ถึงสองนาที แต่เขากลับพูดว่าอยากกลับแล้ว

แซคคารี่เอาเงียบมาตลอดทางที่เราออกจากที่นั่น เมื่อขับเข้าสู่ตัวเมือง เขาไม่ได้จองตั๋วเครื่องบินเพื่อกลับไปฟินแลนด์ ทว่าพาฉันไปเดินซื้อของใช้ที่ห้างใกล้ ๆ แทน เขาบอกให้ฉันซื้อพวกของใช้ที่จำเป็นต่อวันไปด้วย

หญิงสาวไม่เข้าใจความคิดของคนตรงหน้า และอีกฝ่ายก็ไม่ยอมพูดจาอะไรซักคำ นัยน์ตากลมโตจ้องไปยังร่างสูงด้วยความสงสัย จนชายหนุ่มสังเกตได้ เมื่อเห็นว่าร่างเล็กยังคงงุนงง แซคคารี่ก็เดินไปเลือกหยิบข้าวของเครื่องใช้ที่จำเป็นด้วยตัวเอง แถมยังหยิบพวกขนมขบเคี้ยวติดมาอีก

นั่นเป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นเขาทำตัวเหมือนคนปกติ นี่มันบ้าชัด ๆ แคโรขยับตัวโน้มเข้าไปใกล้ ก่อนกระซิบถาม “เราจะไปไหนกันเหรอ?”

ทว่าคำตอบที่ได้ดันเป็นอีกเรื่อง

“เธอกลัวฉันไหม?”