ไฟด้านในยังคงเปิดอยู่
แสดงว่าต้องมีคนอยู่ข้างในนั้น
มือเรียวหยุดกดกริ่งและเปลี่ยนเป็นส่งข้อความหาร่างสูงแทน
แคโรไลน์: [พี่รอง อีกสองชั่วโมงก็จะปีใหม่แล้วนะคะ]
แคโรไม่มั่นใจว่าชายหนุ่มยังเก็บเบอร์ของเธอไว้ในเครื่องหรือไม่ ทว่านี่คือความหวังเดียวในตอนนี้ แต่แซคคารี่ก็ไม่ได้ส่งข้อความกลับมา
มือเรียวสวยแดงก่ำจากอาการเย็น ฉันเป่าลมร้อนพร้อมเดินวนไปมาเพื่อบรรเทาความหนาวลง หิมะที่ละลายอยู่บนพื้นเริ่มซึมเข้ามาในร้องเท้าและถุงเท้าเรื่อย ๆ ร่างกายกำลังจะแข็งตัว จนอยากออกไปจากบริเวณนี้
และเพราะว่าตอนนี้กำลังท้องอยู่ ฉันต้องระวังเรื่องสุขภาพเป็นเท่าตัว
ท้ายที่สุดก็ทนกับสภาพอากาศที่เย็นจัดนี้ไม่ไหว นิ้วแดง ๆ กดส่งข้อความหาชายหนุ่มอีกครั้ง
แคโรไลน์: [วันนี้เป็นวันเกิดครบรอบยี่สิบสี่ปีของฉัน]
ซึ่งวันนี้ในปีที่แล้ว ฉันก็พบกับการสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่แบบนี้
และเมื่อมาถึงวันนี้ ในปีนี้มันก็เป็นเหมือนเดิมอีกครั้ง
ฉันต้องสูญเสียผู้ชายที่รักที่สุดไป
แถมที่ร้ายที่สุดก็คือ ฉันเป็นคนที่ผลักเขาออกไปจากชีวิตเอง!
หลายนาทีผ่านไป ก็ยังไม่มีข้อความตอบกลับจากอีกฝ่าย ในตอนนั้นเอง ร่างบางก็เข้าใจแล้วว่าสถานะของเราสองคนกลับไปเป็นเพียงคนแปลกหน้าอีกครั้ง
ฉันไม่ใช่ผู้หญิงของเขาอีกต่อไป
และไม่มีวันได้รับความรักและการเอาใจใส่จากเขาอีก
ทันทีที่คิดแบบนั้น ความรู้สึกบีบแน่นในอกก็ประทุขึ้นทันที จนหายใจแทบไม่ออก
แคโรพยายามลูบอกตัวเองช้า ๆ ราวปลอบประโลมและตั้งสติ ทว่ายิ่งปลอบตัวเองมากเท่าไหร่ ความเจ็บปวดในใจก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้นเท่านั้น
พลันหน้าต่างชั้นสองก็เปิดออก
ชั่วพริบตา ใจของฉันกลับมาโลดแล่นด้วยความดีใจอีกครั้ง แต่เมื่อมองขึ้นไปดี ๆ คนที่เห็นกลับเป็นโจชัวร์ที่ยื่นนิ่งด้วยท่าทีเย็นชา
เขาเป็นน้องสามคนแรกของแซคคารี่ แล้วค่อยเป็นฉัน
และในใจย่อมรู้ว่าเขาเกลียดฉันไปแล้ว
ใบหน้าสวยเงยขึ้น เตรียมพร้อมจะเอ่ยถามว่า “แซคคารี่อยู่ที่ไหน?” แต่ก่อนที่จะได้ทำแบบนั้น สายตากลับมองไปเห็นร่างของชายที่คุ้นเคยอีกคนเสียก่อน
มาร์ตี้ ลูกนอกสมรสของตระกูลฮูล
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ