ยังพูดไม่ทันจบดี มือเรียวก็บี้ก้นบุหรี่ ก่อนจะหยิบมือถือแล้วกดโทรออก
ทักเกอร์รับสาย “ครับ?”
นิ้วเรียวกดเปิดลำโพง “เวนดี้อยู่ที่ตระกูลฟล็อค ช่วยดูแลเธอให้เหมือนกับที่เธอดูแลดิกสันหน่อย”
“ได้ครับ”
ฉันวางสายพร้อมเงยหน้ามองเวนดี้ที่จ้องเขม็งอยู่ก่อนแล้ว เธอกำลังดิ้นด้วยความโมโห ฉันเลยย้ำกับเธอเบา ๆ “เธอเล่นผิดคนแล้ว”
ฉันไม่ใช่คนเดิมที่ใครจะเข้ามาลองดีได้ง่าย ๆ เหมือนเมื่อก่อนแล้ว
ทันใดนั้นหล่อนก็คุกเข่าแทบพื้นแล้วเข้าจับชายเดรสของฉันไว้แน่น ใบหน้านั้นบิดเบี้ยวไปด้วยความกลัวและน้ำตาย เธอขอร้องไม่หยุด “ไว้ชีวิตฉันเถอะ ขอร้องล่ะ อย่าทำอะไรฉันเลยนะ แคโรไลน์!”
หญิงสาวย่อตัวลง พลางใช้มือลูบไปที่แก้มและใบหน้าที่เปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำตา “กลัวแล้วสินะ?”
เวนดี้พยักหน้า จนฉันต้องเอ่ยอีกรอบ “เธอกับควินซี่รวมหัวกันทำลายชีวิตของฉัน หลังจากนั้นก็ล้างสมองดิกสัน คิดว่าฉันจะปล่อยเธอไปง่าย ๆ เหรอ? เวนดี้ เธอมาหาฉันเอง งั้นก็อย่าโทษกันเพราะเธอรนหาที่ตายเอง!”
ถ้าไม่ใช่เพราะยัยนี่ ดิกสันก็ไม่ต้องเผชิญกับเรื่องแย่ ๆ แบบนั้น
“แคโรไลน์ ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ...”
ฉันพูดตัดคำประโยคเธออย่างดุดัน “ถ้าฉันไม่ล้มการแต่งงานของเธอกับดิกสันแล้วยังไง? ห๊ะ เธอหลงตัวเองเกินไปหรือเปล่า คิดว่าคนอย่างดิกสันจะยอมให้เธอเพียงเพราะการแต่งงานงั้นเหรอ? ถ้าเป็นแบบนี้จริง ๆ ตลอดสามปีของเขากับฉัน มันคงเป็นแค่เรื่องตลกโง่ ๆ สินะ!”
เวนดี้รู้แล้วว่าฉันไม่ยอมเด็ดขาด เธอจึงหันไปขอร้องโมนาแทน ทว่าโมนากลับเมินเฉยและเดินสอยส้นสูงออกไปจากสวนไปและไม่หันกลับมาอีก
ริมฝีปากบางยกยิ้ม “ไหนละ คำว่ามิตรภาพของพวกเธอ”
ฉันเตะแขนเธอออกจากชายเดรส พร้อมเดินออกไปจากสวน แต่สายตาที่เหลือบไปมองเห็นชายหนุ่มบนชั้นสอง ก็ทำให้ร่างชะงักไปนิด
สายตาที่มองมายังเหมือนกับปีก่อนที่เขามองฉัน ร่างสูงแค่ยืนอยู่ตรงนั้น และมองลงมา
แคโรยิ้มเหยียด “สนุกกับโชว์ไหม?”
ชายหนุ่มขมวดคิ้ว และหมุนตัวเดินจากไป
ความรู้สึกงุ้นง่านใจตีกันไปมาขณะเดินออกจากสวน ฉันไม่คิดว่าจะเจอแซคคารี่ในสถานการณ์แบบนี้!!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ