หรืออาจจะเป็นเพราะเขาโกรธที่ฉันแสร้งทำเป็นไม่รู้จักเขากันนะ?
หญิงสาวกัดริมฝีปากไว้แน่นพยายามกลั้นน้ำตาไว้ไม่ให้ไหลออกมา ก่อนจะเอ่ยขอโทษอีกครั้ง “ฉันขอโทษจริง ๆ นะคะพี่รอง ไม่ใช่ว่าฉันไม่อยากคุยกับคุณ แต่ฉันแค่กลัว! เพราะฉันไม่คิดให้ดี ฉันถึงเสียคุณกับเด็ก ๆ ไป... ฉันถึงกลัวที่จะกลับมาอยู่กับคุณอีก! และตอนที่บินไปฟินแลนด์ คุณก็เมินฉันเหมือนกัน ฉันเอาแต่คิดว่าคุณคงไม่ต้องการฉันแล้ว คุณรู้บ้างไหมว่าตอนนั้นฉันทั้งเศร้าแล้วก็เครียดขนาดไหน!”
แซคคารี่ไม่เอ่ยโทษอะไรออกมา ร่างสูงทำเพียงจับมือฉันและดึงเบา ๆ พาหันหลังเดินกลับไปนั่งที่โซฟา มือหนาข้างนั้นยังคงคลอเคลียอยู่ข้างแก้มอย่างปลอบโยน เสียงทุ้มต่ำพูดขึ้นอีกครั้ง “มันไม่มีถูกหรือผิด สำหรับเรื่องที่ผ่านไปแล้ว ถ้าให้พูดเรื่องเด็กทั้งสองแล้ว... โชคไม่ดีที่ชะตาของเราคงยังไม่เหมาะสำหรับการเป็นพ่อแม่ให้พวกเขาในตอนนี้ เธอยังสาวและเทคโนโลยีสมัยนี้ก็พัฒนาไปไกลมาก ถ้าเธอพร้อม เราค่อยลองพยายามกันอีกครั้ง แต่ถ้าหลังจากนี้เธอไม่อยากมีลูก เราก็จะไม่พูดถึงเรื่องนี้อีก!”
แม้พยายามอดกลั้นความรู้สึกขนาดไหน หากพอได้ยินคำพูดของชายหนุ่ม หยดน้ำตาที่กักเก็บไว้ก็พรั่งพรูออกไม่หยุด ใบหน้าสวยเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตา แคโรซบหน้าแนบอกแกร่ง พร้อมความเจ็บปวด ความเครียด และความเศร้าที่เกิดขึ้นในช่วงนี้ที่แทบมลายหายเป็นปลิดทิ้ง
ต้องขอบคุณแซคคารี่สำหรับทุกอย่าง
ฉันมีความสุขและรู้สึกยินดีกับรักอันบริสุทธิ์ที่เขามอบให้
“เบล เธอคือสิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับฉัน ฉันจะไม่หันกลับไปมองอดีตแล้วบอกว่าใครถูกใครผิด ยังจำที่ฉันเคยบอกได้ไหม?”
เขาเคยพูดว่าการผิดใจกันไม่ใช่เหตุผลที่เขาจะผลักไสไล่ส่งฉัน และมันเป็นสิ่งที่ฉันจำได้ขึ้นใจ ทว่าอีกใจก็ยังจำเรื่องที่บินไปหาอีกฝ่ายถึงสามครั้ง แต่คว้าน้ำเหลวได้อย่างดี! มันเจ็บยิ่งกว่าโดนตบหน้าเสียอีก!
ร่างเล็กยังสะอื้นไห้ “ทำไมคุณถึงไม่อยากเจอฉันล่ะ?”
ยิ่งอยู่ต่อหน้าเขาฉันก็ยิ่งแสดงความอ่อนแอออกมา
ฉันยอมลดความจองหองของตัวเองลงเพื่อให้ได้อยู่กับเขา!
ซึ่งความรู้สึกเหล่านี้ล้วนต่างจากตอนที่อยู่กับดิกสันโดยสิ้นเชิง มันเป็นความรู้สึกที่ฉันเชื่อมั่น ว่าสามารถพึ่งพาชายที่อยู่ตรงหน้านี่ไปได้ตลอดชีวิต!
แซคคารี่ไม่ยอมบอกเหตุที่ว่าทำไมเขาไม่อยากเจอฉัน อีกฝ่ายเอาแต่เงียบเหมือนกับกลับไปเป็นปีศาจจอมเย็นชาคนเดิม
ฉันผ่อนลมหายใจเซ็ง ๆ พลันหันไปจ้องและขู่เขา “แซคคารี่ ชิค”
เขากระตุกยิ้ม “ยัยตัวแสบ”
ทุกครั้งที่เรียกชื่อเต็ม ๆ ร่างสูงจะเรียกฉันว่า ยัยตัวแสบ
แต่ที่เขายอมให้ฉันเรียกก็เพราะบังคับฉันไม่ได้ยังไงล่ะ
หญิงสาวเกือบจะคิดว่าความสัมพันธ์ของเรากลับมาเป็นเหมือนเดิมจนสามารถเรียกชื่อจริงของอีกคนได้เต็มปาก ทว่าอีกใจก็ยังเขินอายและกระอักกระอ่วนจากสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืน ขณะที่ตัวเองเมา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ