หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 384

“ช่างเถอะ คิดซะว่าฉันไม่เคยพูดก็แล้วกัน”

ลีโอพยักหน้า พร้อมเดินทางไปยังเมืองอู๋ด้วยกันกับฉัน

ฝนตกหนักตลอดทางที่เข้าสู่ตัวเมืองอู๋ ทัศนียภาพของตึกรามบ้านช่องที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลง ทำให้นึกถึงความมืดครึ้มและหนาวเย็น รวมทั้งความทรงจำมากมายที่เกิดขึ้นที่นี่

ฉันโตมากับเมืองนี้ และพ่อที่เสียชีวิตไปแล้วก็รักเมืองนี้มาก แถมยังได้ยินมาว่าแม่แท้ ๆ ของฉันเจอกับพ่อที่นี้ด้วย！

แคโรยังจำภาพใบหน้าของชายวัยกลางคนก่อนหมดลมหายใจได้ดี เขาดูรักแม่มาก ๆ แต่ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมทั้งสองคนถึงแยกทางกัน

ทว่าจู่ ๆ ก็คิดถึงเรื่องภูเขาอู๋ขึ้นมา

เวลเคยพูดว่าภูเขาลูกนั้นมีความสำคัญต่อพ่อมาก และฉันเดาว่ามันน่าจะเกี่ยวกับแม่เหมือนเดิม

ร่างบางนั่งคิดเงียบ ๆ พลางหันไปเอ่ยย้ำกับลีโอที่นั่งข้างกันว่า “เตือนฉันให้ไปที่ภูเขาอู๋ก่อนกลับด้วยนะ”

“รับทราบครับ”

กว่าจะถึงเมืองอู๋ก็เป็นเวลาเที่ยงวันพอดี เมื่อก้าวเท้าเข้าไปในคฤหาสน์ตระกูลชอว์ ก็เห็นแม่กำลังง่วนอยู่หน้าเตาทำอาหาร พวกเขาตกใจที่เห็นฉันมาแบบไม่บอกไม่กล่าวล่วงหน้า จนแม่รีบทิ้งของในมือปิดเตา แล้ววิ่งเข้ามานั่งลงข้าง ๆ กันที่โซฟา พร้อมเอ่ยปลอบเบา ๆ “คงลำบากมากเลยสินะ”

ร่างบางเข้าใจสิ่งที่คนเป็นแม่พยายามจะสื่อ แต่ในใจกลับยังไม่พร้อมที่จะพูดถึงเรื่องเจ็บช้ำในตอนนี้ เลยเปลี่ยนหัวข้อสนทนาแทน “แม่คะ ทำอะไรทานเนี่ย? กลิ่นหอมเชียว”

“เพราะอะไรไม่รู้ แต่แม่มีความรู้สึกว่าลูกจะกลับมาบ้าน แม่เลยเตรียมของโปรดลูกอย่างแกงกระหรี่ไก่ หอยเชลส์ย่างซอสกับล็อบสเตอร์ออสเตเลียไว้ให้จ่ะ และดูเหมือนว่าเซนท์แม่จะเชื่อถือได้นะคราวนี้”

ขาเรียวรีบเดินเข้าไปดูในครัว ก่อนนัยน์ตาคู่สวยจะเบิกกว้างอย่างมีความสุขเมื่อเห็นแกงกระหรี่ไก่ “แม่รู้ใจหนูที่สุดเลยค่ะ”

“ไปคุยกับพ่อก่อนไป ถ้าเสร็จเดี๋ยวแม่เรียกอีกที โอ้ แล้วก็แคโร ลูกจะเอาน้ำส้มหรือน้ำมะม่วงดีล่ะ?”

“น้ำส้มค่ะ มันหวานดี”

แม่ส่งรอยยิ้มกลับมาให้ “ยังเหมือนเดิมเลยนะ”

ใช่ ฉันยังเหมือนเดิม

ยังเป็นลูกน้อยของพวกท่านไม่เคยเปลี่ยน

และยังเป็น แคโรไลน์ ชอว์ ที่ชอบกินของหวานเป็นชีวิตจิตใจ

แคโรเดินออกมาขากห้องครัว พลางหมุนตัวไปหาคนเป็นพ่อที่นั่งดูที่วีตรงโซฟาคนเดียว “พ่อคะ อยากเล่นหมากรุกจีนด้วยกันไหม?”

พ่อหันมาเลิกคิ้วถาม “รู้วิธีเล่นกับเขาด้วยเหรอ?”

“ไม่รู้ค่ะ แต่บอดี้การ์ดหนูเล่นเป็น”