แม่ถอนหายใจใส่คำตอบแปลก ๆ ของฉัน ก่อนเอ่ย “ถ้าลูกไม่โอเคกับแซคคารี่ แม่ก็จะไม่บังคับ รวมถึงเรื่องของดิกสันด้วย ไว้แม่จะติดต่อลูกชายเพื่อนให้เอง”
“แม่ อย่าบอกนะว่าจะคลุมถุงชนหนู?”
ไม่เคยคิดเลยว่าชีวิตจะซวยขนาดนี้!
แม่ไม่ยอมตอบ ทว่าเลือกอธิบายอย่างอดทน “ในฐานะแม่ของลูก แม่เป็นห่วงลูกสาวตัวเองมาก กลัวว่าลูกจะเอาแต่แบกรับความเครียดนี้ไว้กับตัว หลายวันก่อนพ่อกับแม่เรื่องคิดถึงเรื่องนี้ ลูกควรมีใครอยู่เคียงข้างเพื่อช่วยเหลือกันในยามลำบาก ซึ่งผู้ชายคนนั้นไม่จำเป็นต้องเพอร์เฟคไปซะทุกอย่างก็ได้ เพราะแต่ไหนแต่ไรตระกูลเราก็ไม่เคยมีคุณชายเพอร์เฟคแบบนั้นอยู่แล้ว! แม่แค่หวังว่าลูกจะเจอคนที่ห่วงใยในตัวลูกจริง ๆ คนที่รักลูกและควรดูแลใส่ใจไม่ห่าง! เพราะว่าแม่ไม่อยากเห็นลูกเสียใจอีกแล้ว เมื่อแคโรไลน์ของแม่ต้องทนกับความเจ็บปวดที่สูญเสียลูก มันทำให้ใจของแม่แตกสลาย แต่แม่ช่วยอะไรหนูไม่ได้เลย แม้กระทั่งคอยอยู่ข้าง ๆ หนูไปตลอดชีวิตแม่ก็ทำไม่ได้!”
ท่านพูดทั้งน้ำตา ฉันเอื้อมมือออกไปลูบไหล่ฉันอย่างปลอบโยน “ไม่เป็นไรค่ะแม่ ตอนนี้ความสัมพันธ์ของหนูกับแซคคารี่ยังไม่แย่ขนาดนั้น บางทีเราอาจจะเริ่มคุยเรื่องการแต่งงานในเร็ว ๆ นี้”
ทว่าความจริงแล้ว ไม่มีทางเลยที่เราจะคุยเรื่องการแต่งงานกันได้ เพราะเรื่องที่เคยเกิดขึ้นระหว่างฉันกับแซคคารี่นั้นยังไม่คลายตัวเสียทีเดียว
แต่การโกหกหน้าซื่อก็เป็นเพียงวิธีเดียวที่จะไม่ทำให้แม่เครียดไปมากกว่านี้!
พลันคนเป็นแม่ก็หยุดร้องทันที แถมยังดูอารมณ์ดีขึ้นมาอีก “จริงเหรอจ๊ะ?”
“จริงค่ะ ไว้หนูกลับไปแล้วจะคุยเรื่องนี้กับเขา”
สักพักพ่อก็รีบพูดคะยั้นคะยออีก “แคโร แล้วเมื่อไหร่ลูกจะพาเขามาหาเราบ้างล่ะ? เขาเป็นคนมีขื่อเสียงที่ใคร ๆ ก็รู้จัก แต่พ่อก็มีมาตรฐานในการเลือกลูกเขยของตัวเองอยู่นะ”
ร่างเล็กหัวเราะทันที “ต้องรีบขนาดนั้นเลยเหรอคะ?”
พูดทิ้งท้ายไว้แค่นั้นก็รีบวิ่งออกจากห้องครัวทันที สายตาเหลือบไปเห็นลีโอที่นั่งยุกยิกกับโทรศัพท์มือถือในมือแถว ๆ โซฟารับแขก คิ้วเรียวขมวดมุ่น “ทำอะไรของนาย?”
พริบตาอีกฝ่ายก็เก็บมือถือหลบใส่กระเป๋ากางเกงทันที “เปล่าครับ”
“อ่อ นายอยากมีแฟนมั้ย?”
“อยากครับ แต่ผมไม่รีบ”
หญิงสาวถามต่อ “นายอายุเท่าไหร่?”
“ยี่สิบเก้าครับ”
“ให้ฉันแนะนำสาว ๆ ให้เอามั้ย?”
ทว่าเสียงเตือนของโทรศัพท์ทำให้ลีโอเบนสายตาไปมองเล็กน้อย ท่าทีแปลก ๆ ของเขาทำให้อดสงสัยไม่ได้ “จากแซคคารี่ใช่ไหม?”
ลีโอปฏิเสธ “จากเลขาแยร์ครับ”
เลขาแยร์เหรอ...
ไม่ได้เจอเขานานเหมือนกันนะ
“ตอนนี้ เลขาแยร์ไปอยู่ที่ไหนแล้วล่ะ?” ฉันถาม
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ