พอถึงช่วงประมาณบ่ายสองโมง ฝนก็เริ่มซาลง ฉันที่กลัวว่าพ่อกับแม่จะถามเรื่องแต่งงานกับแซคคารี่อีก เลยรีบเอ่ยขอตัวหลังจากทานมื้อเที่ยงเสร็จทันที “หนูจะเข้าไปซื้อเสื้อผ้าในเมืองนะคะ ทานมื้อเย็นกันได้เลย ไม่ต้องรอนะ”
พ่อถามต่อ “ลูกวางแผนจะอยู่ที่เมืองอู๋กี่วัน?”
“ไม่แน่ใจค่ะ แต่คืนนี้หนูกลับมานอนที่บ้านเหมือนเดิม”
พ่อเหมือนอยากจะพูดอะไรต่อ และฉันกังวลว่ามันจะเกี่ยวกับการพาร่างสูงมาที่บ้าน ขาเรียวจึงรีบลุกออกจากห้องอาหารพร้อมลีโอด้วยความว่องไว
ลีโอกางร่มใบใหญ่ให้ เมื่อถึงรถแล้วฉันก็ส่งข้อความหายารา
[แคโรไลน์: เธออยู่ไหน?]
[ยารา: ในเมืองอู๋]
[แคโรไลน์: ฉันก็อยู่ที่เมืองอู๋เหมือนกัน]
พอตอบกลับ ยาราก็ส่งโลเคชั่นของเธอมาให้
มันเป็นสถานที่จัดงานคอนเสิร์ตที่ใหญ่ที่สุดในเมืองอู๋
ซัมเมอร์เคยเปิดร้านคาเฟ่แมวอยู่แถว ๆ นั้น แต่เวลาผ่านไป เราสองคนก็ไม่ค่อยมีโอกาสได้เจอกันเลย
คิดแบบนั้น ฉันจึงตัดสินใจโทรหาเธอ
ร่างบางเอ่ยถามทันที “ซัมเมอร์ เธออยู่ที่ไหนเหรอ?”
ปลายสายตอบกลับ “ที่เมืองอู๋ไง”
“ฉันกลับมาเมืองอู๋แล้วนะ” แคโรตอบกลับ
“งั้นเลิกเรียนแล้วฉันไปหานะ”
คิ้วเรียวเลิกขึ้น “เรียนอะไรเหรอ?”
“ศิลปะน่ะ ฉันเบื่อจนไม่รู้จะทำอะไร เลยคิดมาเรียนวาดรูปและออกแบบกับศาสตราจารย์ ฉันมีเส้นสายด้านนี้อยู่บ้าง เลยได้รับการตอบรับมหาวิทยาลัยเร็วกว่าที่คิด”
“โอเค เรียนเสร็จแล้วก็โทรมานะ”
นิ้วเล็กกดวางสาย และไม่นานรถคันหรูก็มาถึงยังสถานที่จัดงานแสดง ฉันสั่งให้พวกบอดี้การ์ดรออยู่ด้านนอก หลังจากนั้นก็เดินเข้าไปหายาราที่นั่งรออยู่ก่อน
เธอนั่งอยู่แถวสุดท้าย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ