หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 398

ราชนิกุลของประเทศฝรั่งเศสอย่างนั้นหรือ?!

แล้วเครื่องแต่งกายเฉพาะตัวของชนชั้นสูงแบบนั้นจะมาอยู่ที่เอสตันเซียได้อย่างไร?

ร่างบางได้แต่งุนงงคิดไม่ตกหาเหตุผลที่สมเหตุสมผลไม่ได้ ทว่าด้วยสภาพร่างกายที่อ่อนล้าในตอนนี้ ทำให้หมดแรงคิดต่อ และผล็อยหลับอย่างหมดแรงในอ้อมแขนของชายหนุ่ม

เมื่อเฮลิคอปเตอร์ลำใหญ่ไล่ระดับลงยังเมืองถงด้านล่าง ก็เป็นเวลาหกถึงเจ็ดโมงเช้าเห็นจะได้ พวกเราลงจอดที่คฤหาสน์ส่วนตัวของแซคคารี่ ที่เดิมที่ฉันเคยมาอยู่อาศัย

เปลือกตาบางกระพริบปริบปรับทัศนียภาพทก่อนจะเห็นแซคคารี่กำลังอุ้มตัวเองลงจากเฮลิคอปเตอร์เข้าไปในบ้าน ไม่นานเมื่อทุกอย่างเรียบร้อย คนขับถึงนำเครื่องขึ้นและบินออกไปทันที

ชาร์ลสและคนที่เหลือเลือกกลับไปที่เมืองอู๋

ส่วนแซคคารี่ก็อุ้มฉันเข้าไปนอนที่เตียงในห้อง พลางเบี่ยงตัวเข้าห้องน้ำเพื่อจัดการธุระส่วนตัว

แคโรทิ้งตัวลงนอนบนฟูกหนาอย่างเหนื่อยอ่อน ทว่าไม่นานหลังจากนั้น กลับได้ยินเสียงกุกกักดังมาจากทางห้องน้ำ จนต้องพยายามลืมตาขึ้นอีกครั้ง ภาพที่เห็นคือร่างสูงที่อยู่ในชุดนอนผ้าไหมสีดำสวย

ฉันกระพริบตาเรียกสติอีกรอบ พลันเอ่ยเรียก “พี่รอง”

ขายาวคู่นั้นค่อย ๆ ก้าวเข้ามานั่งข้างกันที่เตียง พร้อมใช้นิ้วเรียวขาวซีดเกลี่ยที่ข้างแก้มเนียนแผ่วเบา

“มีคนช่วยฉันไว้!” เสียงเล็กโพล่งความจริงออกมาอย่างสุดทน

ทว่าเสียงเข้มทำเพียงอืมตอบเชิงรับรู้

“แต่ฉันไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร” ฉันว่าต่อ

สาบานได้ ฉันรู้แค่ว่าเขาชื่อ ฌอน วอลเลซเท่านั้น

“อืม ไม่ต้องอธิบายอะไรแล้ว”

แสดงว่าแซคคารี่ไม่ได้เก็บเอาคำพูดของชาร์ลสมาใส่ใจให้มากความสินะ!

แววตาคู่คมสบกันนิ่งราวยืนยันเช่นนั้น เขาห่มผ้าให้ฉัน และค่อย ๆ ยกเท้าเรียวทั้งสองข้างให้ขึ้นไปวางบนตักของตน ฝ่าเท้าของฉันยังเจ็บและชาอยู่ อีกทั้งส้นสูงที่ใส่เดินลุยหิมะก็ทำให้อาการเจ็บปวดนั้นแรงกว่าเดิมเสียอีก