หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 401

ร่างสูงไม่ได้เอ่ยห้ามแต่อย่างใด

แต่ปกติแซคคารี่ก็ไม่ค่อยห้ามหรือปฏิเสธอะไรอยู่แล้ว อีกฝ่ายมักจะทำเพียงปรายตามองมาเงียบ ๆ และปล่อยให้ฉันทำตามใจต้องการ

แผ่นอกกว้างนั้นเต็มไปด้วยร่องรอยของบาดแผล ทว่ากลางวันแสก ๆ อย่างนี้จะให้จ้องมองเต็ม ๆ ตาก็รู้สึกกระดากอายอยู่บ้างเหมือนกัน

ไม่มีเพียงแค่บนแผ่นอก หากแต่กระจายไปทั่วทั้งตัว บางจุดก็ลึก บากจุดก็จางจนแถบหายดี แผลที่จางลงคงเกิดขึ้นนานแล้ว แต่แผลที่ยังดูสดและบาดลึกน่าจะเกิดขึ้นเมื่อเร็ว ๆ นี้

ส่วนแผลที่ว่าก็อยู่ตรงบริเวณหน้าท้องของเขา มันทิ้งรอยบากยาวทะแยงลงมาตั้งแต่ช่วงลิ้นปี่จนถึงกล้ามเนื้อหกแผ่นหนาแน่นและจรดลงที่วีไลน์ มือบางลูบรอยแผลนั้นเบาแผ่วเบา พร้อมรู้สึกถึงเนื้อด้านหยาบของจุดที่เริ่มสมานกันจากใต้ปลายนิ้ว ร่างเล็กถอนหายใจ พลันเอ่ยถาม “พี่รอง ยังเจ็บอยู่ไหมคะ?”

เสียงทุ้มตอบกลับ “ฉันชินแล้ว”

‘ชินแล้ว’

เป็นคำที่มีความหมายน่ากลัวกว่าที่คิด!

น้ำตาอุ่นรื่นขึ้นนัยดวงตากลมสวย “แต่มันยังเจ็บอยู่ใช่ไหม...”

ดูเหมือนแซคคารี่จะจับความรู้สึกของฉันได้ เขาพูดว่า “เบล ในโลกของฉันนั้นเต็มไปด้วยอันตราย และไม่มีวันหนีพ้นด้วย ไม่ว่าจะในอดีต หรือปัจจุบันทฉันก็ต้องต่อสู้กับอันตรายอย่างนี้ไปเรื่อย ๆ แล้วเธอล่ะ รู้แบบนี้เริ่มกลัวโลกของฉันบ้างหรือเปล่า?”

นี่เป็นครั้งแรกที่ร่างสูงพูดถึงโลกในแบบของเขา

‘งั้น เธอคิดว่าเธอเข้าใจเขาดีแล้วเหรอ?’

คำถามของฌอนวนเข้ามาในหัวอีกครั้ง

ฉันตอบเสียงเบา “แล้วโลกของคุณเป็นยังไงคะ?”

ถามพร้อมลูบเข็มขัดที่ทำจากเหล็กของเขา อีกฝ่ายชะงักไป ทว่าไม่ยอมอธิบายอะไรต่อ แต่กลับพูดตัดเร็ว ๆ เป็นเชิงตอบพอสังเขป “ไว้ค่อยพูดเรื่องนี้กันอีกทีในอนาคต เพราะไม่แน่ว่า เธออาจจะต้องเผชิญหน้ากับมันด้วย”

ไม่มีใครบังคับให้เขายอมคลายความจริงออกมาได้หรอก หากเจ้าตัวไม่ยินยอม ฉันเลยไม่ถามอะไรต่ออีก พลันโทรศัพท์มือถือก็สั่นระรัวเพราะสายจากทักเกอร์!

แคโรกดรับสายทันที “มีอะไรหรือเปล่า?”

“นายหญิงครับ ดูเหมือนว่าดิกสันจะรู้ตัวแล้วว่าถูกสะกดรอยตาม เขาจองตั๋วบินกลับไปเมืองอู๋ในวันพรุ่งนี้แล้วครับ” ทักเกอร์แจ้ง