หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 400

แต่ฉันไม่มีแผนจะพาแซคคารี่ไปหรอก จนกว่าเจ้าตัวจะเอ่ยปากเองนั่นแหละ

ไม่อย่างนั้น ถ้าพาเขาไป พ่อกับแม่ต้องบีบให้เรารีบแต่งงานกันแน่ ๆ

และมันคงทำให้คนอื่นมองว่าฉันอยากรีบจับเขาใจจะขาด

ถึงแม้ว่า —— ในใจลึก ๆ ของฉัน —— จะอยากรีบแต่งเหมือนกันก็ตาม

แคโรรีบเบรคคนเป็นแม่ไว้อย่างไว

“รออีกหน่อยเถอะค่ะ มันไม่จำเป็นต้องรีบขนาดนั้น เพราะยังไงหนูก็วางแผนจะพาเขาไปเจอพ่อกับแม่อยู่แล้ว ไว้เราตกลงกันได้แล้วหนูจะบอกอีกทีนะคะ”

และดูเหมือนแม่จะพอใจกับคำตอบอยู่ไม่น้อย

“ลูกต้องจำไว้นะ” ท่านย้ำ “ไม่ใช่แค่ลูกแต่ยังมีแอนดรูอีกคน ที่เราคอยตั้งหน้าตั้งตารออยู่ พวกลูกเป็นทายาทของตระกูลชอว์ และพ่อของลูกก็กำลังวางแผนคุยกับผู้หญิงคนนั้นเพื่ออาจช่วยแก้ไขสถานการณ์ที่ย่ำแย่ของเขากับเธอให้ดีขึ้นได้!”

“เราคลายกังวลเรื่องของลูกไปได้เยอะ เพราะลูกมั่นคงแล้ว และแม้ว่าธุรกิจของตระกูลชอว์จะหายไปจากเมืองอู๋ เราก็ยังมีเงินเกือบอยู่อีกหลายร้อยล้าน เราวางแผนซื้อบ้านหลังใหญ่ในเมืองอู๋ให้แอนดรู รวมทั้งจะจัดงานหมั้นให้เขาเป็นของขวัญเล็กอีกด้วย เราจะเนรมิตงานแต่งงานที่ดีที่สุดให้ผู้หญิงของเขาแทนคุณลุงของลูก”

ครั้งในอดีต คุณลุงของฉันก็เป็นอีกคนที่อยู่ในอุบัติเหตุเครื่องบินตกครั้งนั้น เพียงแต่พ่อกับแม่นั้นโชคดีกว่าท่าน ที่รอดมาได้และยังมีสุขภาพที่แข็งแรงอยู่!

ทว่าตอนนี้พวกท่านก็ยังไม่รู้เรื่องภูมิหลังที่แท้จริงของเอเลเนอร์มากนัก และฉันก็ยังไม่เคยอธิบายเรื่องของเอเลนให้ท่านฟัง หากวันใดวันหนึ่งท่านทั้งสองได้เจอกับเธอจริง ๆ ฉันมั่นใจว่าวันนั้นคงเป็นวันที่ดีอย่างแน่นอน!

นอกจากนี้ แอนดรูก็เป็นส่วนหนึ่งของตระกูลแต่ไหนแต่ไร ส่วนตัวแล้ว ฉันหวังว่าความสัมพันธ์ของพวกเขาจะสามารถกลับไปเป็นเหมือนเมื่อก่อนได้

แต่ฉันก็เข้าใจ —— และยอมรับความคิดเห็นของเธอ —— หากเธอไม่ยอมยกโทษให้เขา ไม่ว่าเอเลนจะเลือกแบบไหน ฉันก็จะสนับสนุนการตัดสินใจของเธอ!

เพราะไม่ว่าอย่างไร ฉันก็เป็นป้าของเจด

“อืมมม แอนดรูเป็นคนที่หยิ่งในศักดิ์ศรีมาก แถมยังดื้อด้วย หนูไม่รู้ว่าเขาจะรับความช่วยเหลือของแม่หรือไม่ แต่ถ้ายังไง... จะให้ช่วยเรื่องเงินก็ให้บอกหนูนะ”

แคโรอยากจะบอกพ่อกับแม่เรื่องที่แอนดรูเข้าใจและเกลียดตระกูลชอว์เหลือเกิน ซึ่งเรื่องทั้งหมดนี้เป็นเพราะควินซี่

ทว่าหลังจากนั้นที่ความจริงเปิดเผย มุมมองที่แอนดรูมีต่อตระกูลชอว์ก็ดูเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น และสิ่งที่พ่อแม่ฉันต้องการมอบให้เขาก็เป็นสิ่งที่ดีต่อตัวเขาเอง ถ้าพูดในแบบคนที่เป็นผู้ใหญ่แล้ว เขาควรเข้าใจว่านั้นคือความหวังดีของผู้ใหญ่

“ไม่ต้องห่วงนะลูก เราก็มีเงินเก็บเหลือเยอะอยู่” แม่พูดเชิงปฏิเสธ

นัยน์ตาคู่สวยจ้องมองไปยังชายหนุ่มด้านล่างอีกครั้ง และฟังเสียงย้ำของมารดาไปพร้อมกัน

“รีบพาแซคคารี่มาบ้านที่เมืองอู๋ด้วยนะ ไม่งั้นลูกเจอเราจับคลุมถุงชนกับลูกชายบ้านอื่นแน่!”

พลันหญิงสาวก็หัวเราะออกมา “อะไรจะรีบขนาดนั้นนะคนเรา?”

เราคุยกันอีกซักพักเกือบห้านาทีได้ หลังจากนั้นจึงกดวางสายไป ก่อนจะเบนสายตาไปยังร่างสูงที่คงจะไหม้แดดไปแล้ว