มือหนาวางพู่กันลง และเปลี่ยนมาลูบกลุ่มผมนุ่มของหญิงสาวแทน เสียงทุ้มต่ำนั่นเอ่ย “หายเหนื่อยแล้วเหรอ?”
ฉันเหนื่อย แต่ก็อยากอยู่กับเขานาน ๆ
และติดตามอีกฝ่ายไปทุกที
“ฉันอยากอยู่ข้าง ๆ คุณค่ะ” ฉันตอบกลับไปตามจริง
ได้ยินแบบนั้น ริมฝีปากหยักก็ยกยิ้มขึ้น มุมปากสองข้างชี้ขึ้นเบา ๆ ราวยกยิ้ม แต่ฉันรู้ว่านั่นเป็นปกติของเขาเวลายิ้ม ช่างเป็นรอยยิ้มที่ขัดกับลุคโหด ๆ นี่เสียจริง ใจดวงน้อยอุ่นซ่านอย่างพอใจ พร้อมขยับเข้าไปใกล้เพื่อกดจูบลงบนมุมปากนั่น
ทว่าร่างสูงคงยังไม่ชินกับท่าทีแบบนี้ แขนแกร่งทั้งสองข้างถึงรั้งร่างเล็กเข้าไปกดรัดพร้อมเอ่ยเตือนเสียงเบา “อย่าทำ”
พูดห้ามด้วยเสียงแบบนี้มันจะไปมีประโยชน์อะไรล่ะ
ฉันหัวเราะลั่น “พี่รอง คุณชอบจุ๊บไม่ใช่เหรอ?”
อ้อมกอดหนากระชับแน่นอีก และนั่นคือคำตอบโดยปราศจากคำพูดใดใด
แคโรชอบใจกับการตอบรับของร่างสูง ก่อนจะเหลือบมองภาพวาดบนโต๊ะทำงานที่ยังไม่เสร็จดี “คุณวาดรูปอะไรเหรอคะ? ดอกบัวเหรอ? แต่กลีบมันดูเล็กเกินไปหรือเปล่า?”
“ดอกไลเซนทรัส” เขาตอบ
ร่างเล็กจึงชมกลับ “คุณนี่มีฝีมือจริง ๆ เลยนะ”
แซคคารี่ไม่ตอบ
แต่มือหนากลับยกพู่กันขึ้นมาร่างภาพต่อ กว่าดอกไลเซนทรัสจะปรากฏเป็นรูปเป็นร่างก็ผ่านเกือบหนึ่งชั่วโมงได้ หลังจากนั้นเขาถึงวางพู่กันลง
“ไปเปลี่ยนชุดก่อนออกไปหามาร์ตี้”
หากยอมให้ออกไปหามาร์ตี้ นั้นหมายความว่าเขายอมให้ฉันตามไปเมืองอู๋ด้วย
แต่ถึงอย่างนั้นก็งงนิด ๆ ที่อีกฝ่ายบอกให้ไปเปลี่ยนชุด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ