หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 408

ฉันตกใจแทบช็อคเพราะคำพูดของแอนดรู ร่างเล็กรีบหันไปบอกลาเพื่อนสนิทและหุนหันพลันแล่นออกมาทันที เมื่อรถคันหรูมาถึงคฤหาตระกูลชอว์ ดวงไฟภายในห้องหลืบต่าง ๆ ยังคงเปิดสว่างอยู่ แถมหญ้าในสวนกับพวกต้นไม้ยังโดนตัดเล็มจนสวยเป็นระเบียบอีกต่างหาก!

ขาเรียววิ่งพรวดเข้าไปด้านใน ทว่ากลับไปเห็นร่างของแซคคารี่เสียแล้ว เหลือแต่พ่อกับแม่ที่ยังนั่งคุยกันอยู่ตรงโซฟารับแขก เมื่อท่านทั้งสองเห็นฉันก็ชะงักไป

แม่เป็นคนเอ่ยถามก่อน “ทำไมกลับมาเร็วจังล่ะลูก?”

ฉันไม่อยากบอกเรื่องที่โทรคุยกับแอนดรู

“ก็หนูบอกแม่แล้วหนิคะ ว่าจะกลับมานอนบ้านคืนนี้” เลยต้องโกหกไปแบบนั้น

“มานี่สิลูก มาคุยกันก่อน”

แซคคารี่ไม่อยู่ที่บ้านของเรา แต่แม่กลับเรียกฉันเข้าคุยอย่างกับว่าก่อนหน้านี้ได้คุยกับเขาแล้วอย่างนั้นแหละ! แล้วถ้าเป็นแบบที่คิด พวกเขาคุยเรื่องอะไรกันไปเนี่ย?!

แล้วพ่อได้แสดงท่าทีหวงลูกเหมือนบ้านอื่นเขาออกไปหรือเปล่านะ?

ร่างบางค่อย ๆ หย่อนก้นนั่งลงข้างแม่ของตนด้วยความกังวล แม่เอื้อมมือมาลูบผมของฉันอย่างแผ่วพลางพูดเสียงนุ่ม “แคโรของเราโตขึ้นเยอะเลยนะ แต่สำหรับแม่ลูกก็ยังเป็นเด็กน้อยอายุสิบสี่อยู่วันยังค่ำ แม่เสียใจที่พลาดช่วงเวลาเติบโตเหล่านั้นของลูกไปจนไม่ได้ดูแลลูกเลย!”

พวกท่านจำต้องไปเพราะไม่มีทางเลือก และฉันคือต้นตอทั้งหมดของความยากลำบากเหล่านั้น! หากพวกเขาไม่รับเลี้ยงฉัน คงไม่ต้องมาหลบซ่อนอยู่ในเมืองเล็กห่างไกลผู้คนถึงเก้าปีแบบนี้หรอก

มือเรียววางทับมือของผู้เป็นมารดาแล้วบีบกระชับเบา ๆ

“เลิกพูดถึงเรื่องที่ผ่านไปแล้วดีกว่าค่ะ หนูมีความสุขที่พ่อกับแม่อยู่ด้วยในตอนนี้” แคโรยิ้มบาง

ในใจยังคงซาบซึ้งต่อพระคุณของท่านทั้งสองที่เลี้ยงดูมาจนเติบใหญ่ รวมทั้งขอบคุณเสมอที่ท่านเลือกทุ่มแรงกายแรงใจเพื่อเด็กคนนี้โดยไม่รู้สึกเสียดายภายหลัง

“แคโร ก่อนที่ลูกจะมาถึงเราได้คุยกับแซคคารี่แล้วนะ”

ในที่สุดพ่อก็พูดสิ่งที่ฉันอยากรู้ออกมา ทว่าคนเป็นลูกกลับกังวลยังกังวลอยู่ “แล้วพ่อแม่คุยอะไรกับเขาเหรอคะ?”

“ก็เรื่องของลูกนั้นแหละ แต่เราไม่ได้ถามเรื่องงานแต่งของลูกนะ!” พ่อรีบตอบทันทีอย่างร้อนตัว

พอนึกได้ว่าพูดอะไรออกมา ท่านก็เลิกลั่ก ก่อนจะเก็กขรึมขึ้นมาทันทีพร้อมอธิบาย

“ถ้าเรายกเรื่องการแต่งงานขึ้นมาพูดก่อน มันก็จะดูเหมือนลูกเราอยากไปจับเขา เราเลยพูดเรื่องลูกแทน แต่ถ้าเขาเป็นคนฉลาด เขาต้องเดาได้ว่าสิ่งที่เราจะสื่อจริง ๆ แล้วคือเรื่องอะไร”

คนฉลาดอย่างแซคคารี่ต้องรู้ได้อยู่แล้วว่าสิ่งที่พวกท่านจะสื่อนั้นคือเรื่องการแต่งงาน พ่อกำลังบังคับแซคคารี่ทางอ้อมใช่ไหม?!

ใบหน้าสวยหงอยลง “นี่พ่อกับแม่นินทาหนูให้เขาฟังใช่ไหม?”

“เรื่องไหนล่ะ? เรื่องซุกซนของลูกตอนเด็กนะเหรอ?” พ่อพูดพร้อมหัวเราะเสียงดัง “เราแค่พูดคุยเรื่องที่ผ่านมาของลูกเฉย ๆ”