หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 412

ร่างสูง อืม ตอบกลับเบา ๆ ทำให้รู้ว่าสิ่งที่ฉันเดานั้นถูกต้อง ครั้นสายตาก็เบนออกจากคฤหาสน์นั่นมายังถนนตรงหน้าดังเดิม

“เวลเกษียณตัวเองออกจากตระกูลชิคไปแล้วไม่ใช่เหรอคะ?”

“เวลไม่มีครอบครัวหรือลูก เขาทุ่มเททั้งชีวิตเพื่อทำงานให้กับตระกูลชิค และถึงแม้ว่าตอนนี้จะเกษียณตัวเองออกมาแล้ว แต่เขาก็ไม่รู้จะไปไหน เลยเลือกที่จะอยู่ที่นี่ต่อ”

เวลเป็นคนทรยศที่หันหลังทำลายชีวิตของแซคคารี่ แต่ถึงอย่างนั้นร่างสูงก็ยังตั้งใจพาฉันมายังที่ที่เวลอยู่ นั่นหมายความว่า เขารู้ว่ามันไม่ใช่ความผิดของเวล แต่เวลเป็นเพียงเบี้ยตัวหนึ่งที่ขัดคำสั่งนั่นไม่ได้เสียมากกว่า!

แคโรลังเลไม่กล้าถาม “คุณโทษตระกูลชิคหรือเปล่า?”

รถคันหรูค่อยไล่ระดับขึ้นเขาไปช้า ๆ และแน่นอน แซคคารี่ย่อมเข้าใจความหมายที่ของคำถามนั่น

ริมฝีปากบางของเขาเม้มแน่น ก่อนจะใช้ความคิดอยู่พักใหญ่ จึงค่อยอธิบายออกมา “มันไม่มีประโยชน์ที่จะโทษพวกเขา ไม่ว่ายังไง ตระกูลชิคก็เคยรับเลี้ยงฉันมา ครั้งที่พ่อแม่แท้ ๆ ทอดทิ้งฉัน ตระกูลชิคคือฝ่ายที่มอบคำว่าบ้านให้ฉัน ฉันยินยอมรับทุก ๆ อย่างเพื่อเป็นการตอบแทนที่เลี้ยงดูกันมา และแม่...ก็จะเป็นแม่ของฉันตลอดไป”

นายหญิงคนก่อนของตระกูลชิคเป็นคนพาแซคคารี่เข้ามาเมื่อครั้งที่เขายังเป็นเด็กเล็ก เธอคือคนที่ให้ชีวิตใหม่กับเขา และในขณะเดียวกัน เป็นนายใหญ่ของตระกูลอย่างพ่อฉันก็มอบเงินทองและอำนาจที่เหนือกว่าใครให้กับเขา

พอมองกลับไป พ่อแท้ ๆ ของฉันใจดีกับเขามาก และมันคงเจ็บมากหากโดนทำลายจากคนที่เราเคารพนับถือที่สุด การยอมสูญเสียอำนาจไปนั้นคงดีกว่าเมื่อเทียบกับความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นจากคนที่เรียกว่าครอบครัว

ฉันสามารถนึกภาพความเปราะบาง และความยากลำบากที่แซคคารี่ต้องเจอในตอนนั้นได้เลย! และยิ่งคิด ใจก็ยิ่งเจ็บปวดสงสารเขามากกว่าเดิม!

จนต้องพูดกับเขาว่า “แต่ตอนนี้ ฉันมีความสุขกับสิ่งที่เป็นอยู่ พี่รอง ตระกูลชิคเป็นของฉัน และฉันเป็นของคุณ! เราสองคนไม่ควรแยกจากกันอีก!”

เสียงทุ้มนั้นตอบแผ่วเบา “ฉันรู้”

แคโรอยากจะพูดต่อ ทว่าร่างสูงกลับเอ่ยขัดเสียก่อน

“ฉันรู้แล้วว่าตอนนี้ตระกูลชิคอยู่ในการดูแลของเธอ ไม่ว่าเราจะใกล้ชิดกันขนาดไหน แต่เธอไม่ควรยกมันให้ฉัน นั่นคือความกล้าและแรงส่งที่เธอต้องผลักดันตัวเองให้ยอมรับมัน รวมทั้งเรียนรู้ที่จะควบคุมมัน ไม่ใช่เอาแต่พูดว่า ‘สิ่งที่เป็นของฉันก็เป็นของคุณเหมือนกัน!’ เบล ไม่มีใครล่วงรู้อนาคตหรอกนะ เธอต้องหัดจัดการควบคุมดูแลในสิ่งที่เป็นของตัวเธอเอง”

แซคคารี่ไม่สนใจด้วยซ้ำว่าตระกูลจะเป็นของเขาหรือไม่ เขามีความตั้งใจที่ชัดเจนและมั่นคงอยากกับหินแกร่ง และคำพูดของเขาก็ชัดเจนจนฉันนึกถึงเรื่องที่เคยโอนกรรมสิทธิ์ของ ชอว์ คอปเปอเรชั่น ให้ดิกสันในตอนที่เราหย่ากัน!

ทั้งหมดเกินจากตอนที่ฉันยังไม่ได้ลงควบคุมกิจการชอว์ คอปเปอเรชั่นแบบเต็มตัว และยอมให้ดิกสันเป็นคนจัดการทุกอย่างของบริษัท หลังจากนั้นเมื่อเขาฮุบบริษัทไว้บริหารเอง อำนาจทางตำแหน่งของฉันก็จบลง และนั่นคือคำตอบที่ว่าทำไมฉันถึงไม่มีอำนาจหยุดยั้งการกระทำของเวลได้!

หากตอนนั้นอำนาจของชอว์ คอปเปอเรชั่น ยังอยู่ในมือ ฉันก็สามารถหยุดเวลได้ รวมทั้งแทรกแซงคำสั่งทั้งหมดได้ด้วย และอิทธิพลของแซคคารี่ที่มีในภูมิภาคยุโรปก็จะไม่ต้องถูกทำลายลงด้วยเช่นกัน!

ทว่าโชคดีที่กลุ่มเด็กอัจฉริยะในโครงการของตระกูลชิคยังคงอยู่ และคอยช่วยให้เขาไม่ได้รับอันตรายมากไปกว่านี้!

สรุปก็คือ ฉันยกอำนาจขอตัวเองให้คนอื่นง่ายเกินไป! และจะโทษใครก็ไม่ได้ด้วย เพราะฉันเป็นคนพาตัวเองเข้าไปเสี่ยงอันตรายทั้งหมดนี่เอง!

คำพูดของแซคคารี่จุดประกายแรงบันดาลครั้งใหญ่ให้ฉัน ซึ่งต่างจากดิกสันโดยสิ้นเชิง แซคคารี่มักจะสอนให้ฉันใช้ชีวิต เขาสอนให้ฉันไม่ดูถูกตัวเอง และสอนให้เข้าใจความรู้สึกของคำว่ารัก!