หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 414

เมื่อฉันตื่นขึ้นมาตอนเช้าตรู่ ท้องฟ้าข้างนอกแทบจะไม่มีแสงสว่างอยู่แล้ว แสงแดดส่องลอดผ่านภูเขาที่อยู่ห่างไกลจากชายแดน พระอาทิตย์คงจะขึ้นในไม่ช้านี้

ฉันมองลงและพบว่าแซคคารี่ยังคงหลับอยู่ คิ้วของเขาขมวดเล็กน้อยราวกับกำลังแสดงความเศร้าที่ซ่อนอยู่ ฉันเอื้อมมือไปคลายคิ้วของเขาให้ บางทีเขาอาจรู้ว่าเป็นฉันที่อยู่ข้างเขา ดังนั้นเขาจึงหลับด้วยความระแวดระวังอย่างผ่อนคลาย

ปกติเขาคงจะลืมตาขึ้นแล้ว!

ฉันลงไปสวมเสื้อผ้าก่อนจะเปิดประตูกระท่อม และเดินออกไปด้านนอก ดอกดารารัตน์กำลังแกว่งไกวตามสายลมอ่อนๆ ฉันนั่งลงไปกับพื้นและลูบกลีบดอกไม้ด้วยนิ้วโป้งของฉันพร้อมพึมพำกับตัวเอง “สวยจัง”

เสียงนกร้องจิ๊บ ๆ ตลอดเช้าตรู่ ฉันลุกขึ้นตามเสียงและเห็นนกกระจอกสองสามตัวกำลังตีปีกของมันอยู่ในป่า หลังจากนั้นซักพักก็มีอีกาตัวใหญ่บินลงมาเกาะบนกิ่งไม้

ฉันยิ้มและพึมพำ “นกที่ตื่นเช้าย่อมจับหนอนได้แน่นอน”

ฉันยืดเส้นยืดสายอย่างเกียจคร้านและรู้สึกต้องการที่จะกลับไปที่กระท่อมน้อย จากนั้น ฉันก็บังเอิญสังเกตเห็นแผ่นศิลาฟินเก่าที่ตั้งอยู่บนสนามหญ้าใกล้ ๆ ฉันจึงเดินเข้าไปดูด้วยความอยากรู้และเห็นว่าบนศิลามีคำแกะสลักไว้มากมาย ตรงด้านล่างมีชื่อสองชื่ออยู่

'ฟอร์ด ชิค' และ 'นาตาเลีย ราเวนส์'

ฟอร์ด ชิคเป็นชื่อพ่อของฉัน ส่วนนาตาเลีย เรเวนส์ ต้องเป็นชื่อแม่ของฉันแน่นอน

ดังนั้นภูเขาอู๋น่าจะเป็นสภานที่ที่พวกเขาสาบานรักกัน!

ในคืนก่อนที่พ่อจะจากไป พ่อได้แต่พร่ำเพ้อถึงความรักที่เขามีต่อแม่ของฉัน อย่างไรก็ตาม ผู้ชายที่มีผู้หญิงหลายคนจะภักดีต่อความรักเดียวของเขาได้อย่างไรกัน? เขาก็แค่เป็นคนหลงตัวเองและใช้ชีวิตในการปฏิเสธตนเอง

แน่นอนหล่ะ เรายังไม่รู้อย่างชัดเจนเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างพวกเขา ดังนั้นฉันจึงยังสรุปไม่ได้

ฉันนั่งลงราบลงไปบนพื้นหญ้าและตรวจดูแผ่นศิลา ฉันอ่านข้อความที่สลักไว้

“เมื่อตอนคุณเกิดมา ฉันไม่ได้อยู่ด้วย เมื่อตอนฉันเกิด คุณก็แก่แล้ว เมื่อฉันพบคุณ คุณแต่งงานมีลูกแล้ว ความรักของฉันชัดเจน แต่ความกังวลของฉันนั้นแผดเผา นี่คือจุดจบของเรา ขอให้คุณโชคดี ฉันไม่เคยลืมรักครั้งก่อนของเรา เมื่อพรหมลิขิตมาถึง ตอนนั้นคุณก็คงจะจากไปแล้ว”

มันเป็นข้อความสั้น ๆ ที่ธรรมดาแต่เผยให้เห็นความรู้สึกของแม่ที่มีต่อพ่อ ฉันรู้สึกได้ถึงความเด็ดเดี่ยวเมื่อตอนที่แม่พบว่าเขามีครอบครัวอยู่แล้ว โดยเฉพาะประโยคสุดท้าย เธอหวังว่าเขาจะตายในตอนนั้นเมื่อชะตากรรมของพวกเขามาถึงอีกครั้ง ประโยคนั้นเผยให้เห็นสัมผัสของความชั่วร้ายอย่างคลุมเครือ

แม่ของฉันคงโกรธเขามาก ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่ส่งฉันกลับไปหาครอบครัวชิค แม้ว่าอดีตนายหญิงจะส่งฉันไปอยู่กับตระกูลชอว์