หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 451

แสงไฟในห้องขังมืดสลัวจนฉันไม่สามารถมองเห็นรูปร่างของชายตรงหน้าได้ มืดจนฉันมองเห็นม่านน้ำตาของตัวเอง มืดจนหัวใจของฉันเงียบสงัด ไม่รู้สึกอะไรอีกแล้วนอกจากความสิ้นหวัง

“ใช่แล้ว โชคชะตามีจุดเริ่มต้นและจุบจบ”

แซคคารี่ช่างเจ้าบทเจ้ากลอน แม้กระทั่งในระหว่างการเลิกรา

ทำไมจู่ ๆ เขาถึงอยากเลิกกับฉันล่ะ?

ชายที่ครั้งหนึ่งเคยประคบประหงมฉัน รักฉัน และไม่เคยทำร้ายฉัน เขาหายไปอยู่ที่ไหน?

มันช่างยากที่จะเชื่อ ฉันเอื้อมมือที่กุมท้องของตัวเองไว้ในขณะที่ดึงคอเสื้อเขา เขาที่ไม่ได้หลบหลีกอะไร มองลงมาที่ฉันด้วยแววตาเรียบเฉย ราวกับเขากำลังมองคนแปลกหน้าที่ไม่ได้มีความรู้สึกอะไรต่อกัน

เลือดจากท้องไหลออกมาอย่างช้า ๆ ร่างเล็กมองเขาราวกับคนโง่ เธอเอ่ยถามขึ้นขณะเปล่งเสียงหัวเราะออกมา “พี่รอง คุณแค่เห็นฉันเป็นของเล่นใช่ไหม? ฉันต้องกำลังฝันอยู่แน่ ๆ! เมื่อฉันตี่นขึ้น คุณก็คือ พี่รองที่รักและเอาใจฉันเหมือนเดิม! ใช่แล้ว ฉันต้องกำลังฝันอยู่ มีแค่ความฝันเท่านั้นแหละที่ฉันจะเจอกับฝันร้ายเช่นนี้!”

“เธอจะเจ็บปวดมากขนาดนี้เหรอ ถ้ามันเป็นเพียงความฝัน?”

ชายร่างสูงถามขึ้น ฉันก้มลงมองบาดแผลลึกที่ท้อง เลือดยังคงไหลอยู่ ราวกับมันกำลังจะพรากชีวิตฉันไป ถึงเป็นเช่นนั้น ฉันก็ยังยากที่จะเชื่อ!

ฉันยังคงยึดมั่นในความหวังเล็ก ๆ ที่มี ก่อนถามขึ้น “พี่รอง คุณกำลังตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบากหรือเปล่า?”

ชายที่ฉันรักตอบกลับอย่างเย็นชา “ไม่”

หญิงสาวระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอย่างสิ้นหวัง!

โถ ชีวิตฉัน ทำไมถึงไม่เคยราบลื่นเลย?!

โธ่ คนรักของฉัน ทำไมพวกเขาถึงคอยทำร้ายฉันตลอด?!

ทำไมทุกครั้งที่ฉันรวบรวมความกล้าเพื่อไว้ใจใครสักคนอีกครั้ง ความไว้ใจนั้นจะต้องถูกทำลายลง?!

ยิ่งไปกว่านั้น มันคือแซคคารี่ คนที่ฉันหลงไหลบูชามาตลอด!

ฉันคิดว่าเขาคือ คนที่จะไม่วันทำร้ายฉันไปชั่วชีวิต!

ฉันทำอะไรไม่ถูก เงียบทั้งน้ำตา แซคคารี่โน้มตัวลงมาอุ้มฉันไว้ในอ้อมแขน ฉันไม่แน่ใจว่าท่าทางนั่นหมายความว่าอะไร!

ฉันถูกรายล้อมไปด้วยกลิ่นกายของชายผู้นั้น ฉันสูดหายใจเข้าลึก ๆ อย่างละโมบ เขาพาฉันออกมาจากห้องขัง ออกจากที่ซ่อน และเมื่อออกมาถึงข้างนอก ท้องฟ้าก็เต็มไปด้วยหิมะที่โปรยปราย

แซคคารี่เดินเหยียบย่ำหิมะที่ตกสั่งสมไว้จนสูงถึงหัวเข่า หลังจากเดินได้ไม่กี่ก้าว เขาโยนฉันลงสู่กองหิมะ ฉันจ้องมองเขาอย่างไม่อยากจะเชื่อ และได้ยินเขาพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงโหดเหี้ยม “อธิฐานขอให้คนจากตระกูลชิคหาเธอเจอได้อย่างทันเวลา ไม่อย่างนั้น มันคงจะเสียเปล่าที่ต้องมาแข็งตายในที่แบบนี้! แคโรไลน์ ต่อจากนี้ไปเราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก เธอไม่จำเป็นต้องตามหาฉัน และไม่ควรหวังอะไรในตัวฉัน”

แซคคารี่บอกให้ฉันเลิกหวังในตัวเขา!

นี่เขาแยกทางกับฉันจริง ๆ สินะ!

ร่างเล็กก้มมองไปที่แผลบนท้อง ก่อนพูดขึ้น “ฉันกำลังจะตาย!”

หลังจากที่เสียเลือดไปมากขนาดนั้น ฉันคงจะต้องตาย!

ชายร่างสูงตอบด้วยเสียงเยือกเย็น “ไม่หรอก เธอยังสามารถทนอยู่ได้อีกสามสิบนาที!”

ฉันพูดอย่างดื้อดึง “ฉันกำลังจะตายจริง ๆ!”

รอยแทงบนท้องของฉันมันมาจากเขา!

คุณหมอบอกว่าฉันมีสัญญาณของอาการกำเริบ! ฉันไม่สามารถทำให้ตัวเองเครียดได้อีกแล้ว!