หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 466

ชายคนนั้นมองขึ้นมาที่ฉันต้านกับแสงที่ส่องลงมา ฉันตะโกนออกไปว่า “ช่วยฉันด้วยดิกสัน”

ดิกสันอุ้มฉันไว้ในอ้อมแขนของเขา และกำลังจะออกไป

ฉันพูดด้วยใบหน้าซีดเซียวและน้ำเสียงที่อ่อนแอ “โทรศัพท์มือถือของฉัน”

ดิกสันช่วยหยิบโทรศัพท์มือถือของฉันออกจากห้อง ฉันโทรหาทักเกอร์เพื่ออธิบายสถานการณ์ขณะนั่งในที่นั่งผู้โดยสาร เขาพูดกับฉันด้วยน้ำเสียงกังวล “นายท่าน ผมรอคุณอยู่ที่โรงพยาบาลของตระกูลชิคนะครับ”

ตระกูลชิคซื้อโรงพยาบาลทั่วทั้งเมืองอู๋ อันที่จริงไม่ได้แค่ในเมืองอู๋เท่านั้น แต่เป็นทั่วโลก!

ฉันพยักหน้าเห็นด้วยเล็กน้อยและได้ยินเสียงทักเกอร์ถามว่า “ลีโออยู่ไหนครับ? ทำไมเขาไม่อยู่เคียงข้างคุณ?”

ฉันทนกับวามเจ็บปวดในร่างกายของฉันและอธิบายให้เขาฟังว่า “ฉันให้วันหยุดพวกเขาหนึ่งวันน่ะ”

ทักเกอร์อดไม่ได้ที่จะแสดงความคิดเห็นว่า “นายหญิงกำลังด่วนตัดสินใจเกินไปนะครับ ลีโอไม่ได้รายงานเรื่องนี้ให้ผมทราบเลย”

"ฉันขอโทษ ฉันกลัวว่านายจะไม่เห็นด้วย ฉันก็เลยขอให้พวกเขาไม่บอกนาย มีคนมากมายของตระกูลชิคที่คอยคุ้มกันอยู่ที่ตีนเขา มันไม่มีอันตรายอะไรในตอนที่ฉันพักอยู่ที่คฤหาสน์ ไม่ได้ออกไปไหน”

เสียงของทักเกอร์แฝงไปด้วยความช่วยอะไรไม่ได้ “ไม่มีใครคอยอยู่กับคุณ ถ้าหากคุณ…ตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้…นายท่าน คุณไม่ควรอยู่คนเดียวด้วยสภาพร่างกายแบบนี้นะครับ”

น้ำเสียงของทักเกอร์ดูเหมือนจะปิดบังบางอย่างเกี่ยวกับสภาพร่างกายของฉัน

ฉันปลอบเขาขณะที่พูดว่า “ไม่เป็นไรหรอกนะ ส่งที่อยู่มาให้ฉันเถอะ”

ทักเกอร์ส่งที่อยู่มาให้ฉันทันทีหลังจากที่เขาวางสาย

ฉันส่งโทรศัพท์มือถือให้ชายข้างกายและหมดสติไปในไม่ช้า

ใครบางคนคอยเรียกชื่อฉันในความมืด

ฉันถามเบา ๆ “คุณเป็นใคร?”

เขาตอบอย่างนุ่มนวลว่า “แคโรไลน์ นี่ผมเอง”

ฉันถามออกอย่างไม่มีสติว่า “คุณเป็นใครนะ?”

“แคโรไลน์ ผมคือผู้ชายที่คุณอยากแต่งงานไม่ว่าจะต้องเจอกับอะไรก็ตาม”

ฉันรับรู้คำตอบแล้วถามต่อไปว่า “ใครคือผู้ชายที่ฉันต้องการจะแต่งงานไม่ว่าจะต้องเจอกับอะไรก็ตาม?”