หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 467

เมื่อสองปีก่อน ฉันจากโลกของดิกสันมาโดยไม่มีคำพูดใด ๆ และนั่นเป็นสิ่งที่เลวร้ายต่อเขามาก

ซัมเมอร์เล่าถึงความเศร้าของเขาอย่างละเอียดหลังจากที่ฉันตื่นขึ้นมา เธอชอบเขาครั้งแล้วครั้งเล่าหลังจากนั้น เพราะเธอเห็นความสิ้นหวังของเขา

โชคดีที่ฉันรู้เกี่ยวกับมันในตอนนี้

ความอ่อนน้อมในประโยคนี้มันหนักแน่นมาก

ใช่แล้ว อ่อนน้อม

ในตอนนี้ ดิกสันอ่อนน้อมมากเมื่อเผชิญหน้ากับฉัน

เหมือนที่ฉันเคยปฏิบัติต่อเขาในอดีต

ทุกสิ่งทุกอย่างทำให้ข้างในใจของฉันสั่นสะท้าน

ฉันไม่สามารถเห็นดิกสันตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้มาก่อน

ฉันหลับตาลงเพื่อไม่มองไปที่เขาและขอให้เขาจากไป “ขอบคุณที่พาฉันมาส่งที่โรงพยาบาล คุณไปได้เเล้วนะคะ ฉันขอตัวนอนพักสักครู่”

เขาพูดกับฉันอย่างระมัดระวัง “แคโรไลน์”

ทันใดนั้นฉันก็ลืมตาขึ้นและพูดว่า “ได้โปรดหยุดซักทีเถอะค่ะ!”

ฉันลุกขึ้นนั่งและขอร้องเขาว่า “หยุดเรียกฉันด้วยน้ำเสียงและความรู้แบบนั้นซักที หยุดทำให้ฉันหวั่นไหวได้แล้ว!”

ดิกสันหลับตาลงและออกจากห้องไปอย่างเงียบๆ

ทันใดนั้นฉันก็รู้สึกว่ามันโหดร้ายมากที่ปฏิบัติต่อเขาแบบนั้น

ความเจ็บปวดในร่างกายของฉันบรรเทาลงเล็กน้อย ฉันจ้องไปที่เข็มฉีดยาอย่างว่างเปล่า และหลังจากนั้นซักพักจึงเรียกทักเกอร์ที่คอยเฝ้าประตู

ฉันถามเขาหลังจากที่เขาเข้ามาว่า “ร่างกายของฉันเป็นอย่างไรบ้าง?”

ทักเกอร์รู้ว่าฉันคงจะเดาเกี่ยวกับสุขภาพของฉันได้ ดังนั้นเขาจึงตอบตามความจริงว่า “สุขภาพของคุณไม่ได้อยู่ในสภาพที่ดีนัก”

ฉันถามเขาพร้อมกับถอนหายใจ “หมอพูดว่าอย่างไรบ้าง?”

“อาการป่วยของคุณเริ่มแย่ลง คุณต้องกินยา และให้ความร่วมมือกับการรักษาของหมอเพื่อควบคุมอาการป่วยของคุณ” เขาพูด