หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 506

ก่อนที่ฉันจะคิดอะไรไปไกลกว่านั้น แซคคารี่กอดเข้ามาที่ฉันแน่น เขาโอบตัวฉันด้วยแขนของเขา ฝ่ามือของเขาวางลงบนรอบเอวของฉันอย่างแผ่วเบา ฉันคิดว่าเขาจะทำอะไรบางอย่าง แต่สุดท้าย ฉันได้ยินเสียงทุ่มต่ำขิงเขาดังใกล้หูของฉัน

“นอนซะ ฉันอยู่นี่แล้ว”

ฉันไม่ได้นอนในอ้อมแขนของแซคคารี่มานาน กลิ่นของเขาติดอยู่ที่จมูกของฉัน ภายในไม่กี่นาที ฉันก็เผลอหลับไป

เมื่อฉันตื่นมาอีกครั้ง มันก็เกือบบ่ายแล้ว ฉันลุกขึ้นและเห็นกองน้ำแข็งอยู่ด้านนอก หิมะนั้นหนามากขนาดที่เข่าของฉันสามารถจมลงไปได้

ฉันเดินลงไปชั้นล่าง แต่ก็ไม่พบแซคคารี่ที่ไหนเลย ฉันวนกลับไปหาเขาที่ห้องทำงาน แต่เขาไม่ได้อยู่ที่นั้น เขาไปอยู่ที่ไหนนะ?

ในห้องทำงาน ฉันเปิดหน้ากระดาษที่เขาคัดตัวอักษรเมื่อวานนี้ มันมีลายเซ็นอยู่ตรงด้านล่างของกระดาษ

สปีเกล

มันคือชื่อที่สองของเขาหรือเปล่านะ?

ตระกูลชิคเป็นตระกูลที่ใหญ่ แซคคารี่คงจะต้องมีชื่อเรียกที่สองของเขาแน่นอน

ถึงแม้ว่าฉันจะไม่เคยได้ยินมันก็ตาม

สปีเกล ทำไมเป็นชื่อแบบนั้นกันนะ? มันมีความหมายอะไรหรือเปล่า?

ฉันสัมผัสไปที่ลายเซ็นนั้นอย่างแผ่วเบา

ไม่นานหลังจากนั้น ฉันก็ได้ยินเสียงสุนัขกำลังเห่าอยู่ที่ชั้นล่าง ฉันจึงรีบลุกขึ้นแล้วจึงเดินไปเปิดหน้าต่าง

มันคือมาร์ตี้

เขากำลังพยายามที่จะจูงสุนัขเยอรมัน เชพเพิร์ดสองตัวอยู่ ในขณะที่แซคคารี่ยืนอยู่ใต้ชายคาด้วยสีหน้าตายของเขา เขาดูไม่ยินดีที่จะต้อนรับมาร์ตี้กับสุนัขสองตัวของเขาเท่าไหร่นัก

สุนัขเยอรมัน เชพเพิร์ดสองตัวนั้นดูแข็งแรงมาก ถึงแม้ว่ามันจะไม่ค่อยเชื่อฟังเท่าไหร่ มาร์ตี้ดึงพวกมันอย่างแรงเเล้วพูดว่า “ทำไมนายทำหน้าบูดอย่างนั้นล่ะ? ฉันให้สุนัขเฝ้ายามพวกนี้กับนายเพื่อคอยป้องกันบ้านนายจากพวกแขกไม่ได้รับเชิญนะ”

แขกที่ไม่ได้รับเชิญ… มาร์ตี้หมายถึงใครกันนะ?

แซคคารี่ปฏิเสธข้อเสนอของมาร์ตี้ “นายเก็บพวกมันไว้เองเถอะ”

“ได้โปรดอย่าทำแบบนี้เลย ฉันลากเจ้าพวกนี้มาตั้งไกลนะ”

มาร์ตี้ผูกสุนัขเยอรมัน เชพเพิร์ดสองตัวไว้กับต้นไม้ที่สนามหน้าบ้าน เขาพูดอย่างไม่อายว่า “ฉันจะผูกพวกมันไว้ที่นี้แหละ เดี๋ยวก็คงจะมีคนมาสร้างบ้านสุนัขให้พวกมันทีหลังเอง ไม่ต้องห่วงนะ นายไม่ต้องคอยให้อาหารพวกมันก็ได้ ฉันได้จัดการหาคนมาคอยให้อาหารกับพวกมันแล้ว พวกเขาจะพาพวกมันไปอาบน้ำตัดขนด้วย”

แซคคารี่พูดไม่ออก