หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 517

“แม่ไม่เป็นอะไร แค่ต้องคอยกินยาก็เท่านั้น” เธอตอบ

แม้ว่าหญิงที่อ่อนแอคนนี้จะดูซีดเซียว แต่เธอก็ยังคงดูงดงาม เธอยิ้มให้ฉันอย่างอ่อนโยน

“แม่ได้สัญญากับพ่อของลูกเอาไว้ เมื่อโชคชะตาลิขิตให้เรามาพบกันอีกครั้ง มันก็คงเป็นช่วงเวลาหลังความตาย ในตอนนี้เขาได้จากไปก่อนแม่ และแม่เพียงแค่เดินตามรอยเขาเท่านั้น สำหรับแม่ นี่เป็นที่ที่แม่คู่ควร ดังนั้นลูกไม่จำเป็นต้องรู้สึกผิดเลย”

ทันใดนั้น ฉันก็นึกขึ้นได้ถึงแผ่นศิลาที่อยู่บนยอดของภูเขาอู๋

ที่ด้านล่างของแผ่นศิลามันเขียนไว้ว่า “เมื่อโชคชะตามาถึง ในตอนนั้นคุณก็คงจากไปแล้ว”

แม้เธอจะชิงชังพ่อของฉัน แต่ลึก ๆ แล้วเธอก็ยังรักเขาอยู่ และเธอก็ไม่อยากให้ฉันต้องรู้สึกผิดเพราะไตของเธออีกด้วย

ทันทีที่ฉันเข้าใจความรักที่เธอแอบซ่อนเอาไว้ ดวงตาฉันก็รื้นไปด้วยน้ำตา หัวใจฉันเจ็บปวดแทนเธอ

เธอรู้สึกได้ถึงท่าทางแปลก ๆ ของฉัน เธอจึงบอกกับวอลเลซ “วอลลี่ อแลงกำลังจะมาถึงที่นี่แล้ว แม่มีบางอย่างที่ต้องคุยกับเขา พาแคโรออกไปนั่งข้างนอกก่อน แล้วค่อยกลับมาหาแม่ในอีกครึ่งชั่วโมง”

วอลเลซพาฉันออกมานอกห้อง ก่อนฉันจะถอนหายใจออกมา “ฉันเศร้าเหลือเกินที่เห็นเธอเป็นแบบนี้ เพราะในท้ายที่สุดแล้ว ฉัน... ฉันคือต้นเหตุของอาการป่วยของเธอ ฉันรู้สึกเสียใจกับเธอจัง”

วอลเลซถามฉันอย่างเฉยชา “มันแค่นั้นเองเหรอ?”

ฉันหลับตาที่เปียกไปด้วยน้ำตาลงและพูดขึ้น “เธอให้ชีวิตแก่ฉัน ไม่ว่ายังไงฉันก็ยังติดค้างเธออยู่ ฉันไม่รู้ว่าต้องทำยังไง!”

“แคโร คุณเศร้าเพียงเพราะท่านให้ชีวิตแก่คุณเหรอ? ถ้าอย่างนั้น คุณเคยคิดบ้างหรือเปล่าว่าบางทีท่านอาจแค่ต้องการลูกสาวของท่าน?” วอลเลซถามอย่างไม่อ้อมค้อม

ฉันชะงักไป “นายพยายามจะพูดอะไร?” ฉันถาม

“คุณคือลูกสาวของคุณแม่ผม คุณเป็นคนที่ใกล้ชิดกับผมที่สุด คุณยังจำได้หรือเปล่าตอนที่คุณเคยถามผมว่าความศรัทธาของผมคืออะไร?”

“ความศรัทธาของนายคืออะไร?” ฉันถาม

คำตอบของเขาก็คือชีวิต เขาใช้ชีวิตเพื่อปกป้องคนสำคัญเหล่านั้น

เขาไม่ตอบคำถามของฉัน มันหาได้ยากมากที่เขาจะเงียบไปแบบนี้

วอลเลซนำฉันเข้ามาที่ลิฟต์และลงไปที่ด้านล่าง ทว่า เมื่อประตูลิฟต์เปิดออกอีกครั้ง ข้างนอกกลับมืดไปหมด เขายื่นมือออกไปเพื่อเปิดไฟ

ทางเดินที่ยาวและคับแคบปรากฏขึ้นมาในสายตาฉัน แม้ว่ามันจะมีไฟอยู่ทั้งสองข้างทาง แต่มันก็ยังให้ความรู้สึกที่หม่นหมอง