หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 57
ด้วยความสงสัย ฉันถามเขาว่า "ทำไมเธอถึงมาที่นี่?"
“เธอยังคงรออยู่เพื่อพบคุณ”
เมื่อดูจากสถานการณ์เธออาจไม่ได้มีเจตนาที่ดี
“แล้วคุณอายุเท่าไหร่? ประมาณ 40 ปีได้ไหม?” ฉันพูดประชด แล้วยิ้มอย่างเหยียด
เธอหน้าซีดเมื่อได้ยินคำพูดของฉัน “คุณระวังคำพูดที่พูดออกมาหน่อยนะ?” เธอตะโกน
คนแบบนี้ไม่คุ้มกับเวลาของฉัน
เธอพยายามห้ามไม่ให้ฉันออกไป แต่ผู้ช่วยของฉันขัดขวางเธอ ฉันเอากุญแจรถจากผู้ช่วยและออกไปที่ช่องจอดรถ
ตอนที่ผู้ช่วยมารับฉันจากสนามบิน เขาก็ขับโรลส์-รอยซ์ของฉัน ฉันไม่เคยเปลี่ยนแปลงตัวเองในเรื่องความหรูหรา ฉันมีความสุขกับคุณภาพชีวิตที่ดีที่สุดเสมอ ไม่อย่างนั้น ฉันก็ไม่มีอะไรจะใช้จ่ายผลกำไรที่หามาได้จากบริษัทชอว์
ฉันขับรถกลับไปที่คฤหาสห์ชอว์และได้รับข้อความจากซัมเมอร์ทันทีที่ฉันมาถึงหน้าประตูบ้าน
“เธอยังอยู่ในเมืองท่งหรือเปล่า” เธอถาม
ฉันตอบว่า "ไม่ ฉันกลับมาที่เมืองอู๋แล้ว"
เธอยังคงส่งข้อความถึงฉันขณะที่ฉันลงจากรถ
“ฉันจะไปเยี่ยมเธอที่เมืองท่ง”
“เธอไม่มีอะไรทำที่ดีมากไปกว่านี้แล้วหรอ?” ฉันตอบกลับหลังจากส่งอิโมติคอนเครื่องหมายคำถามเดียว
เท่าที่ฉันจำได้ซัมเมอร์น่าจะอยู่เคียงข้างโจเซฟในขณะนั้น
“ฉันคิดว่าฉันอกหักน่ะ” เธอตอบ
ฉันส่งอีโมติคอนเครื่องหมายคำถามเพิ่มเติมให้เธอแล้วเธอก็ตอบกลับด้วยอิโมติคอนเศร้าเพียงอันเดียว
“โจเซฟทิ้งโน้ตไว้ให้ฉันและหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย เขาขอให้ฉันลืมเกี่ยวกับเขา” เธออธิบาย
ฉันคิดว่าความสัมพันธ์ของพวกเขามั่นคง อะไรทำให้โจเซฟจากไปอย่างกะทันหัน?
ผู้ชายคนนั้น…เขามีเป้าหมายที่ชัดเจน เขาคิดอะไรอยู่?!
ฉันใจเย็นและถามเธอว่า “คุณต้องการให้ชัค ตรวจสอบเรื่องนี้ให้ไหม?”
“แค่ลืมมันไปซะ เดี่ยวเราเจอกัน แล้วไปทานพร้อมอาหาร” ซัมเมอร์ตอบ
ตอนแรกฉันไม่เต็มใจที่จะไป ในขณะที่ฉันคิดถึงความรู้สึกของเธอ ในที่สุดฉันก็ตกลงที่จะพบเธอ
ฉันเปลี่ยนเสื้อผ้าและแต่งหน้าเบา ๆ โดยขว้ากุญแจรถออกไป
ฉันขับโรลส์ - รอยซ์เพื่อไปพบเธอ เมื่อซัมเมอร์เห็นรถของฉันหยุดอยู่นถนน เธอแสดงความคิดเห็นว่าฉันกำลังอวดความรวยของตัวเอง ลอเรนก็อยู่ด้วยเช่นกัน ยืนอยู่ข้าง ๆ เธอ
ทันใดนั้นฉันก็นึกถึงตอนที่ดิกสันพูดถึงว่า เธอชื่นชมแลนซ์
ฉันส่ายหัวเบา ๆ บังคับตัวเองให้หยุดคิดถึงเรื่องนี้ ฉันถามยิ้ม ๆ ว่า “ขึ้นรถไหม?”
ซัมเมอร์ทำให้ฉันผิดหวังทันที
“อ่า ไม่เป็นไรขอบคุณ โอ้ นี่คือลอเรน ฉันเชื่อว่าพวกคุณสองคนได้พบกันแล้ว นั่นคือเหตุผลที่ฉันคิดว่าฉันสามารถเชิญพวกคุณทั้งสองคนไปทานอาหารด้วยกันเลยแถวระแวกนี้”
เมื่อมองไปที่ลอเรน ฉันยิ้มและพูดว่า "ใช่แล้ว เราเจอกันแล้ว"
ลอเรนยื่นมือมาหาฉันแล้วยิ้มหวาน
“ยินดีที่ได้รู้จักคุณพี่แคโรไลน์”
ฉันอายุไม่มาก แต่เธอก็ยังเรียกฉันว่าพี่สาว ฉันจับมือสีซีดของเธอ
“ยินดีที่ได้รู้จักอีกครั้ง เฮ้ คุณอยู่ที่ไหนก่อนหน้านี้?” ฉันถามอย่างไม่เป็นทางการ
“กับพี่ชายของฉัน” เธอตอบ
ฉันอยากรู้มากกว่านั้น ฉันเลยถามไปว่า “พี่ชายคนไหน?”
บางทีคำถามของฉันก็ตรงไปตรงมาเกินไป ลอเรนดูไม่แน่ใจว่าจะตอบยังไง เมื่อเห็นปฏิกิริยาของเธอฉันรีบขอโทษเธอ
"ฉันขอโทษ"
ลอเรนปล่อยแขนของซัมเมอร์แล้วจับฉันไว้แทน
“แลนซ์ไม่ยอมให้ฉันอยู่กับเขาในตอนนี้ ดังนั้นฉันจึงอยู่กับพี่ดิกสัน แลนซ์ใจร้ายต่อฉันมากเกินไป”
ทุกคนบอกว่าแลนซ์เฉยเมยและเย็นชา แต่แล้วฉันก็จำความคิดเห็นของดิกสันกี่ยวกับเขาได้
‘บางทีมันก็ไม่ได้ดูน่าสงสารเสมอไป’
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ