[แคโรไลน์: ซัมเมอร์ เกิดอะไรขึ้น?]
เวลาผ่านไปสักพักก่อนซัมเมอร์จะตอบกลับมา
[ซัมเมอร์: ฉันได้ใบรับรองมา]
ใบรับรอง?!
ใบรับรองการสมรสเหรอ?
ฉันที่กำลังสับสนพยายามถามต่อ
[แคโรไลน์: กับใครกัน?]
[ซัมเมอร์: ชายคนนั้นที่ฉันรู้จักมานานกว่าห้าปี]
[แคโรไลน์: บลูสันเหรอ?!]
[ซัมเมอร์: ใช่แล้ว พวกเราเพิ่งจะจดทะเบียนสมรสกันเอง]
มันน่าจะเป็นช่วงเวลาประมาณเที่ยงในประเทศบ้านเกิดของเรา
ที่จู่ ๆ ซัมเมอร์ก็แต่งงาน!
เธอแต่งงานก่อนหน้าชาร์ลส
หรือนี่จะเป็นวิธีการแก้แค้นชาร์ลส?
ฉันไม่รู้ว่าควรจะถามเธออย่างไร และไม่กล้าที่จะถาม
ฉันกลัวว่าคำถามของฉันจะเป็นการทำร้ายเธอ
ฉันหลีกเลี่ยงบทสนทนานั้น และตอบข้อความเธอ
[แคโรไลน์: ถ้าฉันกลับไปเดี๋ยวฉันไปหา แซคคารี่บอกว่าเขาจะเชิญเหล่าเพื่อน ๆ ของฉันมากินข้าวด้วยกัน เอาเป็นว่าเรามาเจอกันวันมะรืนนะ]
ซัมเมอร์ไม่ตอบข้อความ
หลังจากนั้น ฉันก็ลงมาที่ด้านล่าง แซคคารี่ที่เห็นฉันเปลี่ยนชุด เขาจึงวางโน๊ตบุ๊คลง ฉันเดินเข้าไปกอดแขนเขา “เราจะกลับเมืองอู๋กันเหรอคะ?” ฉันถาม
“อืม ทำไมเธอไม่ใส่เสื้อโค้ทล่ะ?”
ร่างเล็กเหลือบมองเดรสลายสก็อตที่สวมใส่อยู่ “ฉันไม่หนาวค่ะ”
ฉันไม่น่าพูดแบบนั้นเลย
อากาศเริ่มอุ่นขึ้นในประเทศบ้านเกิดของเรา ตราบใดที่ไม่มีลมหรือฝน ฉันก็คงไม่รู้สึกหนาว ทว่าฉันกลับประเมินเมืองอู๋ผิดไป
เมื่อเรากลับมาถึง เมืองอู๋ไม่เพียงฝนตก แต่มันเป็นฝนที่ตกกระหน่ำจนไม่ลืมหูลืมตา
ฉันหนาวสั่น ถึงอย่างนั้น แซคคารี่ก็ไม่เคยคิดจะล้อฉันเรื่องที่ฉันพูดที่ฝรั่งเศส เขากลับถอดเสื้อสูทออก และสวมมันให้กับฉันแทน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ