หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 585

[แคโรไลน์: ซัมเมอร์ เกิดอะไรขึ้น?]

เวลาผ่านไปสักพักก่อนซัมเมอร์จะตอบกลับมา

[ซัมเมอร์: ฉันได้ใบรับรองมา]

ใบรับรอง?!

ใบรับรองการสมรสเหรอ?

ฉันที่กำลังสับสนพยายามถามต่อ

[แคโรไลน์: กับใครกัน?]

[ซัมเมอร์: ชายคนนั้นที่ฉันรู้จักมานานกว่าห้าปี]

[แคโรไลน์: บลูสันเหรอ?!]

[ซัมเมอร์: ใช่แล้ว พวกเราเพิ่งจะจดทะเบียนสมรสกันเอง]

มันน่าจะเป็นช่วงเวลาประมาณเที่ยงในประเทศบ้านเกิดของเรา

ที่จู่ ๆ ซัมเมอร์ก็แต่งงาน!

เธอแต่งงานก่อนหน้าชาร์ลส

หรือนี่จะเป็นวิธีการแก้แค้นชาร์ลส?

ฉันไม่รู้ว่าควรจะถามเธออย่างไร และไม่กล้าที่จะถาม

ฉันกลัวว่าคำถามของฉันจะเป็นการทำร้ายเธอ

ฉันหลีกเลี่ยงบทสนทนานั้น และตอบข้อความเธอ

[แคโรไลน์: ถ้าฉันกลับไปเดี๋ยวฉันไปหา แซคคารี่บอกว่าเขาจะเชิญเหล่าเพื่อน ๆ ของฉันมากินข้าวด้วยกัน เอาเป็นว่าเรามาเจอกันวันมะรืนนะ]

ซัมเมอร์ไม่ตอบข้อความ

หลังจากนั้น ฉันก็ลงมาที่ด้านล่าง แซคคารี่ที่เห็นฉันเปลี่ยนชุด เขาจึงวางโน๊ตบุ๊คลง ฉันเดินเข้าไปกอดแขนเขา “เราจะกลับเมืองอู๋กันเหรอคะ?” ฉันถาม

“อืม ทำไมเธอไม่ใส่เสื้อโค้ทล่ะ?”

ร่างเล็กเหลือบมองเดรสลายสก็อตที่สวมใส่อยู่ “ฉันไม่หนาวค่ะ”

ฉันไม่น่าพูดแบบนั้นเลย

อากาศเริ่มอุ่นขึ้นในประเทศบ้านเกิดของเรา ตราบใดที่ไม่มีลมหรือฝน ฉันก็คงไม่รู้สึกหนาว ทว่าฉันกลับประเมินเมืองอู๋ผิดไป

เมื่อเรากลับมาถึง เมืองอู๋ไม่เพียงฝนตก แต่มันเป็นฝนที่ตกกระหน่ำจนไม่ลืมหูลืมตา

ฉันหนาวสั่น ถึงอย่างนั้น แซคคารี่ก็ไม่เคยคิดจะล้อฉันเรื่องที่ฉันพูดที่ฝรั่งเศส เขากลับถอดเสื้อสูทออก และสวมมันให้กับฉันแทน

“ไม่ต้องหรอก” เขาตอบ “การแต่งงานมันไม่ได้ต้องการความคุ้มครอง สิ่งที่สำคัญกว่าก็คือหัวใจของคนสองคน พูดตามตรงนะ มันไม่ได้สำคัญเลยว่าจะมีการแต่งงานเกิดขึ้นหรือไม่ แต่เมื่อคุณต้องการจะมาเป็นภรรยาผม...”

เขานิ่งไปสักพักก่อนจะสาบาน “นี่คือคำปฏิญาณของผมแก่คุณ ผมสัญญาว่าคุณจะมีชีวิตที่สงบ และมีความสุข”

เขาที่จู่ ๆ ก็ปฏิญาณขึ้นมา ทำให้เธอชะงักไป

“ทำไมกัน?” เธอเอ่ยถาม

ทำไมเขาถึงตอบรับเธอง่ายดายเช่นนี้?

ไม่เพียงแค่นั้น เขายังสัญญากับเธออีกด้วย?

ชายผู้นั้นเดินลงมาจากระเบียงและตรงไปหาซัมเมอร์ สายตาของเขามองขึ้นไปที่โมบายสีเงินที่อยู่ข้างบน เสียงกรุ๊งกริ๊งอันไพเราะจากโมบายนั่นช่างชัดเจน และคมชัด เช่นเดียวกันกับเสียงของเธอ

“ซัมเมอร์ ในอดีตผมก็ได้ให้สัญญากับคุณไว้ ผมบอกคุณแล้ว ไม่ว่าจะเมื่อไหร่ ไม่ว่าจะเรื่องอะไร ตราบใดที่คุณมาตามหาผมที่ไอร์แลนด์ ผมก็จะทำตามความต้องการของคุณ และเนื่องจากวันนี้คุณมาที่นี่ ผมก็รู้คำตอบของคุณแล้ว คุณรู้จักผมดีว่าผมไม่เคยให้คำสัญญาง่าย ๆ เมื่อผมได้ให้สัญญากับคุณไว้ ผมก็จะทำตามคำพูด และสนองความต้องการของคุณ”

ซัมเมอร์เม้มปากเล็กน้อย ถึงแม้ว่าใบหน้าของเธอจะเต็มไปด้วยรอยแผลเป็นที่น่ากลัว แต่ดวงตาของเธอนั้นช่างงดงาม ราวกับแสงของรุ่งอรุณที่สาดส่องมาจากแดนแห่งมรณะ และแสงนั่นก็มาจากชายที่ยืนอยู่ข้างหน้าเธอ

เธอคุกเข่าลงกับพื้นอีกครั้ง

“ขอบคุณนะ”

‘ขอบคุณ’ ที่ยอมรับ และเติมเต็มความต้องการอันไร้เหตุผลของเธอ

อย่างไรก็ตาม ความจริงแล้วเธอไม่จำเป็นต้องแต่งงานกับเขา