เมื่อพยาบาลเห็นฉันเข้ามาในห้อง เธอก็ตำหนิฉันอย่างเยือกเย็น
“เรากำลังทำความสะอาดแผลให้คนไข้อยู่นะคะ ทำไมถึงโผล่พรวดเข้ามาแบบนี้?!”
พี่เชอริลหันมาเจอฉัน เธอจึงรีบอธิบายกับพยาบาล “เธอเป็นน้องสาวฉันเองค่ะ เธอคงจะแค่เป็นห่วง อย่าหยาบคายกับเธอนักสิคะ!”
แม้พี่เชอริลจะดูมีบุคลิกที่อ่อนโยน แต่เธอก็ยังเข้มแข็งตามสถานการณ์ ฉันเหล่มองพยาบาล และเดินเข้าไปหาพี่เชอริล
“พี่เชอริล ทำไมพี่ถึงบาดเจ็บขนาดนี้ล่ะคะ แล้วพี่ชายของฉันไปไหน?” ฉันถามอย่างเป็นห่วง
ใช่แล้ว ฉันไปได้ยินบทสนทนาของทั้งคู่มาว่าพวกเขาจะหย่ากัน ด้วยเหตุนั้นฉันจึงแสร้งว่าฉันไม่รู้เรื่องอะไร
“ทำไมเขาถึงไม่ได้อยู่กับพี่?”
พี่เชอริลหลบตาฉัน “พี่ชายของเธอยังคงทำงานอยู่น่ะ”
“โอ้” ฉันตอบ “แล้วพี่บาดเจ็บได้ยังไงกัน?”
เธอพยายามปฏิเสธฉัน “พี่ลื่นล้ม”
อุบัติเหตุที่อันตรายเช่นนั้นเกิดขึ้นได้อย่างไร?
ฉันโทรหาเฮนรี่ต่อหน้าพี่เชอริล เธอตื่นตระหนกและพยายามจะหยุดฉัน “แคโร อย่าไปกวนพี่เขาตอนทำงานเลย!”
ฉันยืนกราน “พี่เป็นภรรยาของเขา ถ้าพี่ได้รับบาดเจ็บ เขาก็ควรจะมาดูแลพี่ ไม่เช่นนั้นสามีคนนี้จะมีประโยชน์อะไรกันคะ?”
พี่เชอริลเงียบไป
ในตอนที่เฮนรี่มาถึงโรงพยาบาล สีหน้าของเขาดูเย็นชา ทันทีที่เห็นแขนของพี่เชอริลเต็มไปด้วยบาดแผล
“เกิดอะไรขึ้น?”
พี่เชอริลตอบด้วยเสียงแผ่วเบา “ฉันหกล้มค่ะ!”
เฮนรี่บ่น “คุณคิดว่าผมโง่เหรอ?”
พี่เชอริลตกใจไปกับการตำหนิของเขา “แคโรอยู่ที่นี่นะ” เธอเตือน
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ฉันก็รีบบอกเฮนรี่ “ฉันมาที่เมืองเอสเพราะมีเรื่องด่วน และฉันก็เสร็จธุระเรียบร้อยแล้วค่ะ เดี๋ยวฉันจะต้องไปแล้ว พี่ชายคะ พี่ควรอยู่ดูแลพี่เชอริล หากฉันมีเวลา ฉันจะไปหาพวกพี่ทั้งสองนะคะ”
เฮนรี่ย้ำเตือน “แคโร เดินทางระวังด้วยล่ะ”
ฉันบอกลา และยิ้มให้พี่เชอริล “พี่เชอริล แล้วเจอกันนะคะ!”
จากนั้นฉันก็รีบออกมาจากโรงพยาบาล ฉันได้รับข้อความจากเฮนรี่หลังจากที่ฉันมาถึงที่อาคารผู้โดยสารขาออกของสนามบินเมืองอู๋
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ