หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 604

พี่เลี้ยงยิ้ม “ช่วงหลังนี้ ตั้งแต่ที่นายน้อยไม่อยู่ คุณหนูก็เงียบมาก ๆ บางทีเธออาจจะคิดถึงนายน้อย!”

ฉันหัวเราะ “ราฟจะกลับบ้านมาในอีกสองวัน!”

ฉันเดินผ่านเธอขึ้นไปที่ชั้นบน คุณพ่อกำลังอ่านหนังสือพิมพ์อยู่บนโซฟา ฉันเดินเข้าไปหาและใช้แขนโอบรอบคอท่าน

“คุณแม่ไปไหนคะ?”

“แม่ของลูกกำลังพาเจดไปเดินเล่นที่สวน”

“โอ้” ฉันตอบ และอยากจะไปที่สวนเช่นเดียวกัน แต่จู่ ๆ คุณพ่อก็ถามขึ้น “เมื่อไหร่ลูกจะแต่งงานกับแซคคารี่? ลูกสองคนมีลูกด้วยกันแล้วนะ”

ฉันชะงักไป

“พวกเราก็เพิ่งหมั้นกันไปไม่ใช่เหรอคะ?” ฉันถามกลับ

คุณพ่อย้ำ “พ่อก็คงไม่รบเร้าหรอก หากลูกทั้งสองยังไม่มีเด็ก ๆ ทว่าตอนนี้ทั้งสองคนก็ได้กลายเป็นพ่อแม่ของเด็ก ๆ ทั้งสองแล้ว มันจะดีกว่าถ้าลูกรีบแต่งงาน หากลูกเป็นฝั่งเป็นฝา มันก็จะเป็นการดีต่อเด็ก ๆ! อีกอย่าง จำตอนที่แซคคารี่ทักทายพ่อเมื่อวันก่อนได้ไหม? เขาเรียกพ่อว่า ‘คุณลุง’! เขาเรียกคุณตาของเหล่าเด็ก ๆ ว่า ‘คุณลุง’! นั่นมันเรื่องไร้สาระอะไรกัน?!”

กลายเป็นว่าคุณพ่อรอพูดกับฉันเรื่องนี้อยู่!

ฉันยิ้มและอธิบาย “เขาก็อยากเรียกคุณพ่อว่าพ่อแหละค่ะ แต่เขาให้เกียรติคุณพ่อ และคิดว่ามันเป็นเรื่องที่อาจไม่เหมาะสม เพราะเราทั้งคู่ยังไม่ได้แต่งงาน เขาก็เลยเรียกคุณพ่อว่า ‘คุณลุง’ ไปก่อน อย่าเก็บมาใส่ใจเลยค่ะ!”

“พ่อก็ไม่อยากคิดอะไรเหมือนกัน แต่ดูลูกทั้งคู่ตอนนี้สิ ถึงแม้ลูกจะหมั้นกัน แต่พ่อก็ยังไม่รู้สึกโล่งใจ พ่อต้องการเป็นพยานให้กับการจดทะเบียน และการแต่งงานของลูก ถึงตอนนั้นพ่อถึงจะโล่งใจ และเป็นห่วงน้อยลง”

พ่อของฉันพูดขึ้นอย่างกลุ้มใจ “พ่อก็แค่อยากให้เขาจัดงานแต่งงานให้กับลูก!”

ถึงแม้พ่อของฉันจะพูดเช่นนั้น แซคคารี่ก็ยังคงมีสถานการณ์ที่ไม่สามารถพูดออกไปได้อยู่ เราทั้งคู่ไม่สามารถพูดปัจจัยนั้นออกไปได้ เราไม่สามารถจดทะเบียนได้โดยไม่ต้องไตร่ตรองให้ถี่ถ้วนก่อน ถึงอย่างนั้นฉันก็เชื่อว่าในที่สุดแล้วแซคคารี่จะให้คำตอบกับฉัน ปัญหาเดียวที่มีอยู่ตอนนี้ก็คือเวลา

ในท้ายที่สุดคำพูดของเขาเมื่อวันก่อนก็ยังคงแจ่มชัด

อีกอย่างฉันเชื่อมั่นในตัวเขา!

ฉันตอบอย่างขอไปที

“เขาจะทำค่ะ แล้วเราจะเชิญคุณพ่อไปงานแต่งงานของเรานะคะ! คุณพ่ออย่าคิดมากเลยค่ะ หนูไปหาคุณแม่ก่อนนะคะ!”