หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 609

“เป็นบ้า? ปัญญาอ่อน? หรืออาจจะทั้งคู่? ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน ฉันจะทำลายเขาหากฉันไม่ได้เขา!”

ฉันตะโกน “เธอมันบ้า!!”

ฉันรีบวางสายเกวนและโทรหาทัคเกอร์ เขารีบจัดการหาที่อยู่ของดิกสัน และส่งเขาไปโรงพยาบาลทันที

เมื่อฉันไปถึงโรงพยาบาล ดิกสันนั้นหมดสติ เขามีบาดแผล พร้อมกับรอยแผลมากมายทั่วร่างกาย มันมีกระทั่งรอยบาดที่แก้มเขา!

ฉันโมโหเมื่อได้เห็นเขาอยู่ในสภาพเช่นนี้

“เกวน เวิร์ทอยู่ที่ไหน?”

“เราจับเธอไว้แล้วครับ รอเพียงคำสั่งจากนายท่าน!”

ดวงตาฉันแดงก่ำขณะออกคำสั่ง “พาเธอมานี่!”

ดิกสันตื่นขึ้นมาตอนที่ฉันพูดเช่นนั้น

เมื่อฉันเดินเข้าไปที่ห้องของเขา เขาก็ลืมตาอยู่แล้ว ทว่าเขามองไปรอบ ๆ ด้วยความหวาดกลัวในแววตา เมื่อเขาเห็นฉัน เขาก็ขดตัวราวกับเด็กขี้กลัว เขากลัวสภาพแวดล้อมที่ไม่คุ้นเคย และหวาดกลัวคนแปลกหน้า

เมื่อฉันได้เห็นชายที่ปกติแล้วร่างใหญ่แข็งแรงอยู่ในสภาพเช่นนี้ ฉันก็เดือดดาลไปด้วยความโกรธ!

ไม่เพียงเท่านั้น ฉันรู้สึกหดหู่และเศร้าแทนเขา ฉันไม่อยากจะร้องไห้ แต่ก็ไม่สามารถกลั้นเอาไว้ได้

ทำไมเขาถึงกลายเป็นแบบนี้?

แม้เขาจะเคยทำให้ฉันเจ็บปวดหลายครั้ง แต่มันก็เป็นอดีตไปแล้ว อย่างไรก็ตามความสัมพันธ์ของเราก็ได้กลายเป็นความหลัง เขายังคงเป็นชายที่ฉันเคยรัก อดีตสามีของฉัน ฉันยังคงหวังว่าเขาจะมีสุขภาพร่างกายที่ดี!

ฉันเรียกชื่อเขาด้วยเสียงที่นุ่มนวลและอ่อนโยน “ดิกสัน”

เขาผวากับเสียงฉัน ก่อนจะถามอย่างแผ่วเบา “ใครคือดิกสัน?”

น้ำตาฉันไหลอาบแก้มในขณะที่อธิบาย “ชื่อของคุณก็คือดิกสัน”

เขาชี้ไปที่ตัวเองและถาม “ชื่อผมคือดิกสัน?”

ฉันพยักหน้า “คุณจำอะไรได้อีกไหม?”

ดิกสันดูย่ำแย่ด้วยผมสีดำที่ยุ่งเหยิงของเขา เขาชี้มาที่ฉันอย่างกลัว ๆ และถาม “คุณเป็นใคร?”

“ฉันคือแคโรไลน์ ชอว์ เพื่อน... เพื่อนของคุณ”

เพื่อเป็นการชั่วคราว ฉันจะเรียกตัวเองว่าเป็นเพื่อนของเขา

ฉันเดินเข้าไปใกล้ ๆ หวังจะตรวจดูรอยบาดที่แก้มเขา ทว่า เขากลับขดตัวในทันทีเพื่อหลีกเลี่ยงฉัน เมื่อฉันเห็นเขาในสภาพเช่นนี้ ความสิ้นหวังก็เกาะกินหัวใจของฉันอย่างรุนแรง!

“นายท่าน เราพาตัวเกวนมาแล้วครับ!”

เสียงของทัคเกอร์ดังมาจากนอกห้อง ฉันหันไปหาเกวน เธอยังคงยิ้มแม้จะอยู่ในสภาพที่น่าอาย ฉันโกรธมากกว่าเดิมเมื่อเห็นเธอยังคงยิ้มอยู่แบบนั้น ดังนั้นฉันจึงตบไปที่ใบหน้าของเธอ!