หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 622

มาร์ตี้เตือนให้ฉันไปร่วมงานเลี้ยงอาหารค่ำ

ฉันบอกเขาในสายโทรศัพท์ “ฉันจะไปที่นั่น!”

แต่ถึงอย่างนั้น ฉันกลับก็รู้สึกสับสน ทำไมแซคคารี่ถึงไม่ติดต่อฉันตอนที่เขากลับมาที่เมืองอู๋ล่ะ? ไม่เพียงเเค่นั้น เขายังไม่เคยบอกความคืบหน้าเรื่องความปลอดภัยของเขากับฉันเลย

ตอนที่ฉันคิดถึงเรื่องนั้น ฉันก็เกิดความรู้สึกแปลก ๆ ขึ้นมา แต่มันก็ไม่สำคัญอะไรเเล้วเพราะเขากลับมาอย่างปลอดภัยในที่สุด!

ในคืนนั้นฉันสวมชุดเดรสสีม่วง และรีบมุ่งหน้าไปที่งานเลี้ยงที่มาร์ตี้พูดถึง ตอนที่ฉันเห็นมาร์ตี้ แซคคารี่กำลังคุยกับคนอื่น ๆ อยู่ที่ชั้นสอง ในขณะเดียวกันมาร์ตี้ก็ยืนรออยู่ข้างเขา

ชายหนุ่มคนนั้นสวมชุดสูทสีดำที่โชว์รูปร่างที่เรียวสูงของเขา เขามีกระดุมเม็ดสีทองติดที่แขนเสื้อของเขาซึ่งทำให้ดูมีออร่าของความสง่างามรอบตัวเขา มันเหมือนราวกับว่าไม่มีใครสามารถไขว้คว้าเขาไว้ได้เลย!

ฉันเห็นเขาอยู่ในท่ายืนปกติของเขา เขาหันหลังให้ฉันโดยที่มีเเขนข้างหนึ่งไพล่หลังอยู่!

ฉันเดินเข้าไปหาเขาอย่างอ่อนโยน “คุณจะคุยอีกนานเเค่ไหนคะ?”

ตอนที่เขาได้ยินฉัน เเซคคารี่หันกลับมามอง ใบหน้าของเขายังคงเหมือนเดิมอยู่ ยังคงเป็นชายคนเดิมของฉัน เเต่สายตาของเขานั้นดูห่างเหินไป เขามองมาที่ฉันราวกับว่าฉันเป็นคนเเปลกหน้า เหมือนกับว่าเขาจำฉันไม่ได้อย่างนั้นแหละ!

เสียงของฉันสั่นเคลือตอนที่ฉันเรียกชื่อเขา “แซคคารี่”

แซคคารี่ขมวดคิ้วและเลื่อนสายตาไปมองที่มาร์ตี้

มาร์ตี้ยกยิ้มเเละเเนะนำฉัน “นี่คือหัวหน้าของตระกูลชิคครับ”

คำพูดของมาร์ตี้ผ่ามาที่ฉันราวกับสายฟ้า ฉันมองไปที่มาร์ตี้ด้วยความสับสน เเล้วจึงจ้องไปที่แซคคารี่ด้วยสีหน้าเเบบเดียวกัน

ฉันถามออกไปด้วยความตะลึง “นี่มันหมายความว่าอย่างไรกันน่ะ?”

มาร์ตี้รับคว้าตัวฉันออกมา!

ฉันมองไปที่เขาอย่างสิ้นหวัง “เกิดอะไรขึ้นกับแซคคารี่?”

มาร์ตี้ถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมา

“เขาความจำเสื่อมแล้วก็ลืมทุกอย่างที่เกิดขึ้นเมื่อสองปีที่ผ่านมา” มาร์ตี้อธิบาย

“อย่างไรก็ตาม หมอบอกว่ามันเป็นเพียงอาการชั่วคราวเท่านั้น การได้รับการกระทบกระเทือนที่รุนเเรงทำให้เขาความจำเสื่อม มันมีโอกาสสูงที่ความทรงจำของเขาจะกลับคืนมา น่าจะประมาณภายในสองสามเดือนนี้น่ะ”

จากนั้นเขาก็เตือนฉัน “แต่ถึงตอนนั้น นายท่านฮูลก็คงจะพยายามจัดงานเเต่งระหว่างเขากับเอ็มมี่เเล้ว เขาอยากให้งานเเต่งเกิดขึ้นในเวลานั้น แซคคารี่จะได้ไม่สามารถหนีไปไหนได้!”

ฉันถามกลับไปด้วยความกลัว “นายบอกว่าเขาลืมเหรอ?”

มาร์ตี้พยักหน้า “เเค่ตอนนี้เเหละ มันดูเหมือนจะเป็นเเบบนั้นนะ!”

นั่นก็หมายความว่าฉันได้กลายเป็นคนแปลกหน้าต่อเเซคคารี่ไปแล้ว เขายังไม่รู้เลยว่าเขามีลูกอีกสองคน!

ฉันรู้สึกปั่นป่วนไปหมด มันเหมือนกับว่ามีอะไรหนัก ๆ มาทับอยู่บนหัวใจจนฉันหายใจไม่ออก