หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 623

ด้วยนิสัยของเเซคคารี่ มันเป็นไปได้ยากที่เขาจะตอบคำถามของมาร์ตี้

ฉันเดินผ่านพวกเขาไปด้านหน้า เเละก่อนที่ฉันจะเลี้ยวเข้าไปตรงระเบียง จู่ ๆ ฉันก็หันกลับไปโบกมือให้พวกเขา ตอนที่ฉันโบกมือไปมา เสียงกรุ๊งกริ๊งของกำไลมือกระทบที่ข้อมือของฉันก็ดังขึ้น

ฉันบอกมาร์ตี้ด้วยรอยยิ้มกว้าง “มาร์ตี้ เเล้วเจอกันที่ร้านน้ำชาน้องเเมวนะ ฉันเชิญนายมาดื่มน้ำชาด้วยกัน!”

มาร์ตี้ทำท่าราวกับว่าเขาโดนตีเข้าอย่างเเรงด้วยยิ้มของฉัน เขาบ่น “เธอรู้ไหมว่าเธอเป็นอย่างไร? อย่ายิ้มให้ฉันเเบบนั้นสิ ฉันกลัวว่าฉันจะเก็บมันเอาไว้ไม่อยู่!”

ฉันมีความสง่างามเเบบชนชั้นสูง—ประเภทแบบที่ต้องตกตะลึง แซคคารี่เคยบอกว่าฉันสวยมาก นั่นคือเหตุผลว่าทำไมฉันถึงส่งรอยยิ้มนั้นไป!

ฉันใช้วิธีของฉันเพื่อดึงดูดความสนใจจากแซคคารี่

แต่น่าเสียดายฉันคิดผิดไป ชายหนุ่มคนนั้นยังคงเย็นชาใส่ฉันอยู่ดี

แต่มันไม่เป็นไรหรอก เรายังคงมีเส้นทางอีกยาวไกล

ฉันหันหลังกลับเดินออกจากงานเลี้ยง เเล้วจึงเดินทางไปร้านน้ำชาน้องเเมว ตอนที่ฉันถึงที่นั่น แอนนีโมนีกำลังยุ่งอยู่กับลูกค้า เธอพูดกับฉันตอนที่ฉันเดินเข้ามา “ตามสบายเลยนะ ฉันคงจะยุ่งอีกสักพักเลยล่ะ!”

ซัมเมอร์ยังคงไม่กลับมา เเต่แอนนีโมนีก็ได้เริ่มดำเนินการก่อนหน้าเเล้ว มันเเน่นอนว่าเธอไม่สามารถทนรอได้อีกต่อไป

ฉันทำชาเขียวร้อนด้วยใบชาคุณภาพดี เเละนั่งลงข้างหน้าต่างพร้อมกับชื่นชมวิวยามค่ำคืนด้านนอก ตอนนั้นเป็นเวลาสองทุ่ม ค่ำคืนมาถึงเเละปกคลุมท้องฟ้าด้วยผืนผ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดวงดาว

ร้านน้ำชาตั้งอยู่บนหนึ่งในถนนที่คับคั่งที่สุดในเมืองอู๋ มันถูกห้อมล้อมไปด้วยตึกอาคารสไตล์ยุโรป แสงยามค่ำคืนส่องสว่างท่ามกลางเมืองอย่างยาวนานที่สุด ฉันสามารถเห็นการจราจรที่เคลื่อนตัวไปมาในเมืองผ่านหน้าต่าง และสังเกตผู้คนหลากหลายเดินผ่านร้านไปมา

ด้วยวิวของวันปกติที่สงบราบเรียบ มันคงจะรู้สึกสบายใจที่อยู่ที่นี่

ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมแอนนีโมนีถึงอยู่ที่นี่ถึงสองปี

ฉันเทน้ำชาลงแก้ว เเละตอนที่ฉันกำลังจะยกแก้วขึ้นมาจิบ มาร์ตี้ก็ส่งข้อความมาหาฉัน

[มาร์ตี้: เธออยู่ที่ไหน? ฉันกำลังขับรถไป]

ฉันส่งที่ตั้งของร้านไปให้เขาทันที

ตอนที่มาร์ตี้มาถึง เขาตกตะลึงเล็กน้อยที่เห็นแอนนีโมนีกำลังยุ่งวุ่นวายอยู่ ตอนที่แอนนีโมนีเห็นเขา เธออยากวิ่งหลบหนีไป มาร์ตี้จึงรีบคว้าเธอไว้ที่สร้อยปลอกคอและพูดขึ้น “เอสันตามหาเธอมาตั้งสองปี เเต่เขาก็ไม่เคยเจอเธอเลย เธอมาหลบอยู่ที่นี่นี่เอง! เอวา เธอนี่หลบได้เก่งจริง ๆ เลยนะ!”