หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 64

วันเวลาที่เหลือของฉันมีจำกัดดังนั้นฉันจึงปฏิเสธที่จะมีชีวิตอยู่ในขณะที่จมอยู่กับความแค้น ถ้าเขาไม่ดึงกลอุบายสกปรกของเขาที่มีต่อครอบครัวตระกูลคุกเพื่อกดดันให้ฉันกลับไป โจมตีบริษัทชอว์ ในขณะที่ฉันมีอำนาจควบคุมบริษัท ฉันไม่คิดที่จะกลับมาที่เมืองอู๋ด้วยซ้ำ

มันยุ่งยากและซับซ้อนอยู่แล้วสำหรับฉันที่จะกลับมาทำหน้าที่ ซึ่งเสียเวลาไปเปล่า ๆ เขายังกล้าเรียกร้องให้ฉันกลับมาอยู่กับเขาด้วยซ้ำเพื่อทรมานกัน?!

ดูเหมือนฉันจะเสียสติไปหรือเปล่า?

ฉันรู้สึกตลกกับเรื่องไร้สาระของเขาและฉันก็ตอบประชดประชันว่า “คุณชอบฉันมากสินะ มันรู้สึกไม่เหมือนคุณจริง ๆ คุณทำให้ฉันเข้าใจผิดด้วยการกระทำของคุณเพราะคุณดูเหมือนว่าคุณไม่ลืมฉันเลย!”

การแสดงออกของเขาคลุมเครือ ฉันวางมือบนไหล่ของเขา ตบไหล่เขาและเตือนเขาว่า “คุณบอกว่าคุณรักฉันก่อนที่คุณจะความจำเสื่อม อย่าบอกนะว่าคุณจะลืมอดีตทั้งหมดของเราได้แต่ยังจำได้ว่ารักฉัน? ฮ่าๆ คุณคิดว่าฉันจะเชื่อเรื่องของคุณจริงๆเหรอ?”

ดิกสันโกรธกับคำพูดของฉันแต่เขากลับหัวเราะแทน เขาดึงฉันและกอดฉันไว้ในอ้อมกอดของเขา ฉันถูกบังคับให้เงยหน้าขึ้นมองเขา แต่ฉันก็ไม่ได้กลัว “ฉันพูดถูกไหม?”

ทันใดนั้นดิกสันก็กดริมฝีปากของเขาลงบนฉันอย่างรุนแรง

ฉันเจ็บปวดเมื่อจู่ ๆ เขาก็ปล่อยฉัน ผลักฉันออกไปและฉันก็ล้มลงไปที่พื้น

เมืองอู๋มีอากาศชื้นอยู่เสมอดังนั้นพื้นดินจึงเปียก เมื่อฉันล้มลงฉันรู้สึกได้ถึงความเย็นของพื้น แต่ฉันไม่สามารถลุกขึ้นได้ในทันที

ข้อเท้าของฉันได้รับบาดเจ็บเมื่อฉันล้มลง แต่ฉันปฏิเสธที่จะส่งเสียง ทั้งหมดที่ฉันทำคือนั่งลงบนพื้นและมองไปที่เขาด้วยใบหน้าเยาะเย้ย

ช่างน่าขำที่ความสัมพันธ์ของเรายุ่งเหยิงไม่รู้จบ

เขาต้องตระหนักเช่นเดียวกัน ขณะที่เขาหลับตาลงเพื่อสงบสติอารมณ์ “แคโรไลน์ คุณไม่กลัวเลย ใช่ไหม”

เป็นคนที่ไม่กลัวอะไรในชีวิตไปแล้วได้อย่างไร?

มันเป็นเพียงเพราะหัวใจของฉันแตกสลายไปนานแล้วและแตกเป็นเสี่ยง ๆ

ฉันยังคงเงียบ ดิกสันหันหน้าหนีด้วยความโกรธ แต่เขากลับมานั่งยองๆตรงหน้าฉัน น้ำเสียงของเขาโหดเหี้ยมและร้ายกาจ “คุณสมควรได้รับมัน! ทั้งหมดที่คุณทำคือสร้างปัญหาให้ผม ก่อนอื่นคุณไปที่เมืองถงและจีบผู้ชายอีกคนและในเน็ตก็มีวิดีโอของ

คุณทั้งคู่จูบกัน! ตอนนี้คุณเข้ามายุ่งกับแลนซ์เหมือนละครรัก ผมไม่อยากสนใจคุณและอยากเอาชนะคุณ แต่…”

ดิกสันหยุดกะทันหันและยกฉันขึ้นจากพื้น แววตาของเขาเย็นชา “ผู้หญิงบ้าบิ่น”

ข้อเท้าของฉันเจ็บมากฉันจึงไม่เถียงกลับในขณะที่เขาพาฉันกลับไปที่รถโรลส์รอยซ์ของฉัน

ฉันปลดล็อคประตูและเขาก็วางฉันที่เบาะหลัง จากนั้นเขาก็ถอดรองเท้าส้นสูงของฉันออกและจับเท้าของฉันไว้

ฉันรู้สึกอายที่มีผู้ชายที่โตแล้วจ้องมองที่เท้าของฉันอย่างจริงจัง ฉันจึงพยายามหนีจากเขา

เขาคว้าเท้าของฉันกลับทันทีเมื่อฉันหนีการจับของเขา

“หยุดเคลื่อนไหว ข้อเท้าของคุณบวมแล้ว”

ฉันเอาแต่ปิดปาก

มันเกิดจากความเจ็บที่เท้าของคุณบิด แต่ฉันก็ชินแล้วที่จะซ่อนความรู้สึกที่แท้จริงของฉันจากดิกสัน "ทุกอย่างปกติดี"

“แคโรไลน์ คุณแค่ยอมรับว่ามันเจ็บปวดไม่ได้หรอไง?”

ฉันไม่สามารถตอบกลับเขาได้

ขาซีดของฉันมีสีแดงและบวมที่ข้อเท้า ดิกสันจับมันไว้ในมือแล้วลูบอย่างระมัดระวัง “เราไปโรงพยาบาลกันเถอะ?”

“ไม่เป็นไร มันไม่ได้ร้ายแรงขนาดนั้น”

แคร๊ก

ทันใดนั้นดิกสันก็จับข้อเท้าของฉันและความเจ็บปวดก็ทรมานมาก ฉันแทบจะกรีดร้องออกมา

เมื่อเห็นปฏิกิริยาของฉัน ดิกสันก็หัวเราะและแซวฉันว่า “คุณยังคงเหมือนเด็ก”

ฉันตะคอก “ฉันอายุน้อยกว่าคุณมาตลอด”

ฉันคิดว่าฉันกำลังจะตายในช่วงวันส่งท้ายปีเก่า ดังนั้นฉันจึงรู้สึกสงบอย่างผิดปกติและยังมีความเมตตาที่จะให้อภัยเขาในช่วงเวลานั้น

ฉันไม่สามารถบอกได้ว่าหัวใจของฉันรู้สึกเศร้าหรือไม่

ไม่มีเวลาเหลือให้ฉันต้องเสียใจ