หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 723

หลังจากที่ยารากับฉันแยกทางกัน ฉันก็ส่งข้อความหาแซคคารี่

[แคโรไลน์: คุณชิคคะ ฉันกำลังกลับบ้านแล้วค่ะ และจะถึงภายในครึ่งชั่วโมง]

แซคคารี่รีบตอบข้อความฉัน

[แซคคารี่: อืม เธอลืมสิ่งที่ฉันพูดไปแล้วเหรอ?]

ฉันแสร้งทำเป็นไม่รู้ และตอบเขา

[แคโรไลน์: เรื่องอะไรเหรอคะ?]

[แซคคารี่: คุณนายชิค ฉันไม่ได้ล้อเล่นนะตอนที่ฉันบอกว่าอย่าเรียกฉันแบบนั้นอีก]

แซคคารี่ไม่ชอบที่ฉันเรียกเขาว่าคุณชิค เขารู้สึกห่างเหิน ถึงอย่างนั้น ฉันก็จงใจที่จะเล่นกับไฟ!

ฉันแสร้งทำเป็นไม่เข้าใจ และถามเขา

[แคโรไลน์: คุณชิค คุณหมายความว่ายังไงคะ?]

[แซคคารี่: ที่รัก ถ้าถึงบ้านแล้วก็ระวังตัวไว้ด้วยล่ะ]

คำขู่ของแซคคารี่หมายความว่ายังไงกัน?!

หลังจากที่ยาราแยกไป เธอก็เห็นรถสปอร์ตสีฟ้าจอดอยู่ที่หน้าบาร์ ทันทีที่เธอเห็นรถสปอร์ตนั่น เธอก็รู้สึกอยากขับรถขึ้นมา

เธออยากจะโทรหาผู้ช่วยชัคเพื่อยืมรถสปอร์ตและขับไปตามถนนที่อยู่ใกล้ ๆ แต่เธอก็ไม่ได้ทำ เธอหักห้ามความต้องการของตัวเอง เมื่อนึกขึ้นได้ว่าแลนซ์ยังคงรอเธออยู่ที่โรงพยาบาล

ในตอนที่เธอกำลังจะไปโรงพยาบาล เธอก็ได้รับสายจากพี่ชายของเธอ เธอรับสายอย่างลังเล

สิ่งที่เธอได้ยินคือเสียงดังโวยวายของพี่ชายในทันทีที่เธอรับสาย

พี่ชายเธอโกรธหนัก คำถามที่เต็มไปด้วยความอารมณ์ร้ายของเขาพุ่งเข้าใส่ยาราราวกับฟ้าร้องที่ดังสนั่น

“เธอแต่งงานกับแลนซ์งั้นเหรอ? ตั้งแต่เมื่อไหร่? ทำไมไม่บอกฉัน? ถ้าไม่เป็นเพราะโมนาเผลอพูดออกมา เธอวางแผนจะปิดบังพวกเราไปตลอดงั้นเหรอ? ยารา ยัยน้องเลว เธอไม่เคยปรึกษาพวกเราเลยไม่ว่าเธอจะทำอะไร!”

“เธอคิดว่าฉันไม่รู้เหรอว่าแลนซ์คือใคร? วิดีโอที่เขาสารภาพกับแคโรไลน์ก่อนหน้านี้โด่งดังไปทั่วอินเทอร์เน็ต! เขาชอบเธอมาเก้าปี ตลอดเก้าปีที่ผ่านมาสิ่งเดียวที่อยู่ในหัวเขาก็คือผู้หญิงคนอื่น ทำไมเธอถึงยังแต่งงานกับเขา?”

“ไม่แค่นั้นนะ เขายังแก่กว่าเธอถึงสิบสี่ปี! ก็ได้ ฉันจะไม่บ่นเรื่องนี้อีกแล้ว เธอควรจะคิดได้แล้วว่าจะอธิบายเรื่องนี้ให้พ่อกับแม่ของพวกเราฟังยังไง! ตอนนี้พวกท่านทั้งคู่กำลังโกรธจัด ถ้าพวกท่านไม่คิดว่านี่มันดึกมากแล้ว และเธออาจเข้านอนแล้ว คุณแม่คงจะโทรหาเธอซ้ำ ๆ ไปแล้ว! เธอควรจะเตรียมตัว และหาวิธีแก้ไขเรื่องนี้ด้วยตัวเอง!”

หลังจากที่ยาราฟังพี่ชายโวยวาย เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่เกรงกลัว “พวกพี่ทุกคนไม่เข้าใจเขาหรอก”

ไม่มีใครเข้าใจแลนซ์ได้อย่างแท้จริง ทว่ายารารู้จักเขาดี เธอรู้ข้อดีของเขา

“หึ เธอกำลังเข้าข้างเขา”

นาธานวางสายไปด้วยความโกรธ ยาราดูใจเย็น ในขณะที่วางโทรศัพท์ลง

เมื่อเธอมาถึงโรงพยาบาล เธอก็ตั้งใจซื้อน้ำผลไม้สองแก้วไปด้วย จากนั้นเธอก็เดินไปที่ร้านอาหารใกล้ ๆ และขอให้พนักงานช่วยอุ่นน้ำผลไม้ให้เธอ

เจ้าของร้านอาหารปฏิเสธ ดังนั้นยาราจึงให้เขาไปหนึ่งร้อยเหรียญ เขาไม่พูดอะไร และช่วยเธออุ่นน้ำผลไม้ทั้งสองแก้ว

ยาราถือน้ำผลไม้อุ่น ๆ สองแก้วขึ้นมาข้างบน ในตอนที่เธอออกจากลิฟต์มา เธอก็เห็นแลนซ์ยืนอยู่ข้างหน้าต่างตรงทางเดิน เขาออกมาสูบบุหรี่ นิ้วมือเรียวของแลนซ์ถือบุหรี่ และถูกปกคลุมไปด้วยควันสีขาว มันทำให้เขาดูมีเสน่ห์และเย็นชาในเวลาเดียวกัน

จู่ ๆ ยาราก็นึกถึงคำว่ามีเสน่ห์

เมื่อแลนซ์เห็นว่ายารากลับมาแล้ว เขาก็รีบทิ้งบุหรี่

“เธอกินอะไรมาหรือยัง?”

“ค่ะ ฉันเอาน้ำผลไม้มาให้คุณทั้งสองคนด้วย”

แลนซ์ก้มลงมอง และเห็นว่าในมือเธอมีน้ำผลไม้อยู่สองแก้ว เขารับมันมาและถือมันกลับเข้าไปในห้อง จากนั้นเขาก็กลับออกมาอีกครั้งและถามยารา “กลับบ้านกันไหม?”

ยาราถามแผ่วเบา “แล้วเขาล่ะคะ?”

“ซีซี่อยู่ที่นี่แล้ว ฉันจะมาอยู่เป็นเพื่อนดิกสันอีกครั้งในวันพรุ่งนี้”

“อ๋อ” ยารากล่าว “ฉันจะกลับเมืองถงในวันพรุ่งนี้นะคะ”

เธอต้องกลับบ้านในวันพรุ่งนี้ เพื่อไปอธิบายกับพ่อแม่ของเธอ

แลนซ์ขมวดคิ้ว และถาม “ทำไมเธอถึงกลับไปเมืองถงล่ะ?”

“พ่อกับแม่ของฉันรู้เรื่องที่ฉันแต่งงาน พวกท่านทั้งสอง...”

“พวกท่านไม่พอใจ ใช่ไหม?” แลนซ์ต่อประโยคของเธอ

ยาราก้มหน้าและกัดริมฝีปาก จู่ ๆ เธอก็รู้สึกแย่แทนเขา เธอรู้สึกแย่แทนชายผู้อ่อนโยน และสง่างามตรงหน้าเธอ

เธอพยักหน้า “ฉันขอโทษนะคะ ฉันไม่ได้จัดการเรื่องนี้ให้ดี”

“คุณนายแกร็ก มองหน้าฉัน” แลนซ์เรียก

เขาเรียกเธอว่าคุณนายแกร็ก... เธอยังคงไม่คุ้นชินกับสถานะนั่น

เธอค่อย ๆ เลื่อนสายตาขึ้นไป และพบเข้ากับสายตาที่ลึกซึ้ง ใบหน้าทรงเสน่ห์ของเขาอยู่ตรงหน้าเธอ

“เด็กน้อย ฉันเป็นสามีเธอนะ ยังจำได้อยู่หรือเปล่า?” แลนซ์ถาม

เธอรู้ แต่ยังคงไม่สามารถปรับตัวให้เข้ากับมันได้

“อืม ฉันรู้ค่ะ”

“ยังไงในท้ายที่สุดพวกเราก็ต้องไปพบพ่อกับแม่ของเธออยู่แล้ว เธอไม่สามารถแก้ปัญหาอะไรได้โดยการกลับไปเมืองถงคนเดียวในวันพรุ่งนี้ พวกเขาจะคิดว่าฉันหนีความรับผิดชอบ และไม่มีความกล้าที่จะพบพวกเขา! เด็กน้อย สิ่งที่เธอต้องทำตอนนี้ก็คือเชื่อในตัวฉัน ปล่อยคุณลุงกับคุณป้าไว้ให้ฉันเถอะ ฉันจะแก้ปัญหาเอง ไม่ต้องเป็นกังวลไป โอเคไหม?”