หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 731

ทันทีที่ซัมเมอร์ระลึกถึงความทรงจำเก่า ๆ มันก็ดูเหมือนเธอกำลังตกอยู่ในภวังค์

“พูดตามตรงนะ ฉันลืมไปหลายอย่างแล้ว ท้ายที่สุดมันก็ผ่านมาห้าปีแล้ว ฉันไม่เคยคิดเลยว่าจะได้มาคบกับเขาในอนาคต เพราะเขาชอบตอนที่ฉันเรียกเขาว่าพี่ชาย ฉันก็จะรอจนใบหน้าฉันหายดี แล้วลองเรียกเขาแบบนั้นอีกครั้ง เพื่อทำให้เขามีความสุข”

ใบหน้าของซัมเมอร์ยังคงฟื้นตัวอยู่ เธอสวมหน้ากากบาง ๆ เอาไว้ ฉันถามเธอว่าเมื่อไหร่ใบหน้าเธอถึงจะหายดี เธอบอกว่ามันจะหายดีในเร็ว ๆ นี้

ฉันกุมมือเธอไว้แน่น และกล่าว “แล้วเธอจะหายดี”

ฉันนึกขึ้นได้ถึงสิ่งที่ซัมเมอร์ทำให้ฉัน เนื่องจากมีพวกเราเพียงแค่สองคน ฉันจึงคิดว่านี่เป็นเวลาที่เหมาะสมที่จะพูดเรื่องนี้

“เรื่องแม่แซคคารี่... ขอบคุณนะซัมเมอร์” ฉันเอ่ยขึ้น “เธอช่วยฉันออกมาจากความยากลำบาก!”

“ฉันไม่อยากให้เธอต้องรู้สึกแย่” ซัมเมอร์ตอบ

สายลมทำให้ผมซัมเมอร์ยุ่งเหยิง เธอมัดผมในขณะที่พูดต่อ “พวกเราก็รู้จักกันมาหลายปีแล้ว และเราก็เชื่อใจกัน เธอรู้เรื่องที่ฉันกังวลใจ และฉันก็รู้เรื่องที่เธอกังวลใจ เธออยากช่วยฉันแก้ปัญหา และฉันก็อยากช่วยเธอเช่นกัน”

“ตลอดหลายปีมานี้ เธอเป็นคนช่วยฉันมาตลอด ในตอนนี้ที่เธอต้องเผชิญกับปัญหา ฉันก็สามารถช่วยเธอได้เท่านั้น! อย่างไรก็ตาม ในวันนั้นฉันได้เจอกับชาร์ลสเข้า และเขาก็ลักพาตัวฉันไปที่คอนโดของเขา”

ฉันตะลึงที่ได้ยินอย่างนั้น ฉันถาม “เกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้น?”

สายลมเบา ๆ พัดผ่านมา และทำให้ผมเธอยุ่งเหยิงอีกครั้ง แววตาเธอดูเศร้าหมองลง ในขณะอธิบาย “ชายคนนั้นหัวรั้น เขาไม่ยอมปล่อยฉันไป และทำให้ฉันอับอาย ฉัน... ฉันไปเป็นภรรยาของบลูสันไปแล้ว ฉันเสียใจแทนเขา... เขา... ฉันมีพละกำลังไม่มากพอ ฉันเอาชนะเขาไม่ได้ ฉันไม่สามารถหลบหนีจากการตามรังควานของเขาในเมืองอู๋ได้ นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมฉันถึงโทรหาบลูสันหลังจากนั้น ฉันขอร้องเขาอย่างสิ้นหวังให้เขามาที่เมืองอู๋ และอยู่เป็นเพื่อนฉัน เขาตอบตกลงในคำขอของฉัน”

นั่นคือเหตุผลว่าทำไมบลูสันถึงมาที่เมืองอู๋ เนื่องจากบลูสันอยู่ที่เมืองอู๋ ชาร์ลสจึงต้องระมัดระวังตัวเอาไว้ เขาไม่สามารถมาราวีซัมเมอร์ได้ทุกเมื่อที่เขาต้องการ

ฉันถามอย่างลังเล “แล้ววันนั้นเธอหนีชาร์ลสมาได้ยังไง?”

“เขาต้องการขอคืนดีราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น และบอกว่ามีอาไม่ใช่อุปสรรคระหว่างเรา ถึงอย่างนั้นฉันก็ยืนกรานที่จะปฏิเสธเขา ฉันขู่เขาด้วยชีวิตของฉัน ในที่สุดเขาก็ปล่อยฉันไป!”

ซัมเมอร์ดูเศร้าสร้อยในขณะเล่าให้ฉันฟัง “ในตอนที่เขาทอดทิ้งฉัน เขายืนกรานและแน่วแน่ แววตาเขาเย็นเยือกอยู่ตลอดเวลา ในตอนนั้นฉันแทบไม่อยากจะเชื่อ ฉันไม่คิดว่าชายที่รักฉันจู่ ๆ จะกลายมาเป็นคนแปลกหน้า... แคโร เธอรู้ไหมว่านั่นมันรู้สึกยังไง?”

“เมื่อเธอเชื่อใจใครสักคนจนสุดหัวใจ เธอจะคิดว่าเขาคือคนที่คอยสนับสนุนให้กำลังใจเธอ ฉันคิดแม้กระทั่งว่าชาร์ลสจะไม่มีวันทิ้งฉัน ไม่ว่าเรื่องที่ฉันทำผิดจะใหญ่สักเพียงใด หรือแม้ฉันจะก่อเรื่องโดยไม่มีเหตุผล! ฉันคิดว่าเขาจะเป็นของฉันไปตลอด นั่นคือทั้งหมดที่ฉันรู้ แต่จู่ ๆ เขาก็เปลี่ยนไป ตลอดชั่วชีวิตของฉัน ฉันจะไม่มีวันยกโทษให้ท่าทีของเขาตอนเขามองฉันที่โรงพยาบาล ตอนที่เขาขอหย่า ตอนนั้นฉันสิ้นหวัง และเกือบจะเป็นบ้า!”