หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 735
“อาจารย์ นี่ฉันเองนะ”
เป็นเอฟวาเนสที่โทรมา
นอกเหนือจากมาร์ตี้แล้ว ใบหน้าของเอสันก็ดูมืดหม่นขึ้นมาเล็กน้อย
มาร์ตี้ถามกลับด้วยน้ำเสียงทุ่มต่ำ “แอนนีโมนี ทำไมถึงโทรมาหาฉันอีก?”
เขาใช้คำว่า ‘อีกครั้ง’ มันดูเหมือนช่วงนี้เอฟวาเนสติดต่อกันกับมาร์ตี้
“อาจารย์ ฉันรู้สึกเบื่อจัง”
มาร์ตี้ขมวดคิ้วแล้วถาม “เธอเบื่อเลยโทรมาหาฉันเนี่ยนะ?”
เอฟวาเนสตอบกลับมาตรง ๆ “มันไม่ใช่เพราะว่าฉันไม่ดังถึงไม่มีเพื่อนเหรอ? ตอนนี้ฉันก็เลยติดต่อได้แค่กับอาจารย์ อย่าวางสายเลยนะ!”
“ฉันมาตั้งแคมป์อยู่ข้างนอก ไม่มีเวลาให้เธอหรอกนะ” มาร์ตี้ถอนหายใจ
“ก็ได้ งั้นฉันวางสายแล้วกัน” เอฟวาเนสตอบกลับมาแล้ววางสายลงทันที
หลังจากที่เธอวางสายไปแล้ว เอสันก็ถามมาร์ตี้ “ช่วงนี้แอนนีโมนีคุยกับนายเหรอ?”
“ใช่แล้ว สาวน้อยคนนี้เกิดรู้สึกเบื่อเลยอยากหาคนคุยด้วยน่ะ” มาร์ตี้พูด
เอสันตอบกลับ “ทำไมเธอถึงหานายตอนที่เธอรู้สึกเบื่อล่ะ?”
เราบอกได้เลยว่าเอสันกำลังหึง
โจชัวร์เลยพูดแทรกขึ้นระหว่างพวกเขาสองคน “เอาหน่า พวกเรามาเล่นไพ่กันเถอะ!”
พวกเขาทั้งเจ็ดคนนั่งล้อมลงเป็นวงกลม โจชัวร์บ่นที่แสงไฟสลัวเกินไป เขาเลยสั่งลีโอที่กำลังยืนเฝ้าด้านนอกอยู่ให้ตั้งโคมไฟเพิ่มให้เรา
ฉันยิ้ม “นายเก่งเรื่องออกคำสั่งบอดี้การ์ดของฉันจังนะ”
โจชัวร์ยู่ปากอย่างไม่พอใจ “เธอนี่ปกป้องเขาเกินไปจริง ๆ”
ฉันขมวดคิ้วแล้วถามกลับไป “ทำไมนายถึงพูดแบบนั้นล่ะ?”
ลีโอไม่ได้อยู่แถวนั้นเพราะว่าเขาเดินไปเอาโคมไฟมาให้พวกเรา!
“เธอปกป้องศักดิ์ศรีของเขามากเลย” โจชัวร์ตอบ
“แน่นอนสิ เขาทำงานให้ฉัน”
ฉันไม่อยากเห็นเอ็มมี่ดูถูกเขา ถึงแม้ว่าเธอจะกลับไปแล้ว แต่ฉันยังคงควบคุมสติของตัวเองได้อยู่!
ถึงอย่างนั้นแล้ว เอ็มมี่ไปสนใจเขาตอนไหนกันนะ? ตอนที่ฉันคิดถึงมัน ฉันก็รู้สึกเศร้าแทนเขาขึ้นมา
“ลืมมันไปเถอะ มาเล่นไพ่กันดีกว่า!”
มาร์ตี้บอกทุกคน “เนื่องจากที่มันเป็นเกมส์จริงหรือกล้า พวกคุณต้องเล่นอย่างซื่อสัตย์ ไม่ว่าจะคำถามจะเป็นอะไรก็ตาม ก็ไม่ควรจะโกหก หรือว่าเกิดว่ามีคำท้าอะไร ก็ไม่ควรจะมีใครปฏิเสธเหมือนกัน!”
“แน่นอน เราจะไม่ทำให้มันเป็นเรื่องเล่น ๆ อยู่แล้ว เพราะฉะนั้น ไม่ต้องกังวลเลย !”
โจชัวร์เป็นคนคุมเกมส์นี้ แต่จู่ ๆ มาร์ตี้ก็แย่งตำแหน่งแล้วพูดคำเหล่านั้นแทน ทันใดนั้นฉันก็รู้สึกถึงความไม่ชอบมาพากล สองคนนี้ต้องมีแผนการอะไรแอบแฝงแน่นอน!
“มาเริ่มเล่นกันเลยเถอะ ฉันไม่มีอะไรค้านแล้ว”
ฉันประหลาดใจที่คนเอ่ยปากตกลงคนแรกคือบลูสัน เขาดูกระตือรือร้นที่จะเล่นเกมส์นี้มาก
ซัมเมอร์ถามเขาอย่างงุนงง “คุณเคยเล่นเกมส์นี้มาก่อนเหรอคะ?”
บลูสันประหลาดใจกับคำถามของซัมเมอร์ “ฉันไม่เคยเล่นมาก่อนหรอก มันเล่นยังไงเหรอ?”
แซคคารี่เริ่มทนไม่ไหวเลยพูดขึ้น “เริ่มกันสักทีเถอะ”
ความรู้สึกของแซคคารี่ที่มีให้บลูสัน…. ฉันจะอธิบายอย่างไรดีล่ะ?
เขาบอกบลูสันว่าเขาเป็นที่ไร้ยางอาย แซคคารี่ดูท่าจะไม่ชอบบลูสันสักเท่าไหร่!
โจชัวร์เริ่มแจกไพ่แล้วอธิบายกติกาการเล่น
“เราจะไม่เล่นหลายรูปแบบเกินไป นี่คือไพ่สองกอง เริ่มเล่นโป๊กเกอร์กันก่อน ใครที่แพ้คนสุดท้ายต้องเล่นเกมส์จริงหรือกล้า ทุกคนสามารถถามคำถามหรือท้าให้คนที่แพ้ทำอะไรก็ได้ จำไว้ด้วยนะว่าทุกคนต้องร่วมเล่น!”
“นั่นแปลว่าจะมีคำถามหกข้อ แล้วคำท้าหกคำท้าใช่ไหม?” ฉันถาม
โจชัวร์คิดก่อนสักพัก “ใช่ แต่มันอาจจะเยอะเกินไป เรามาแบ่งเป็นสองทีมดีไหม?”
“ทำไมเราไม่ใช่ลูกเต๋าล่ะ?” ฉันเสนอ
“เป็นความคิดที่ดี เรามีลูกเต๋าพอดี มาแบ่งทีมกัน!”
โจชัวร์เก็บไพ่ไว้แล้วไปหยิบลูกเต๋า มันยุติธรรมดีที่พวกเราแบ่งเป็นสองทีม สามคนอยู่อีกทีมหนึ่ง แล้วสี่คนก็อยู่อีกทีม
เอสันถามขึ้น “เราได้เปรียบน้อยกว่าที่มีคนแค่สามคนในทีม ก่อนที่จะแบ่งทีมกัน นายได้คิดถึงความรู้สึกฉันบ้างไหม? ฉันไม่อยากอยู่ทีมเดียวกับพวกนายสองคนนะ!”
โจชัวร์กรอกตาแล้วถามกลับไป “งั้นนายอยากไปอยู่ทีมเดียวกับใคร?”
“พี่รองมีโชคที่ดี ฉันจะไปอยู่ทีมเดียวกับพี่รอง”
“ก็ได้ งั้นนายไปอยู่ทีมเดียวกับพี่รอง บลูสันกับซัมเมอร์จะมาอยู่ทีมเดียวกับเรา พวกคุณสามคนอย่ามาบ่นว่าพวกเราแกล้งแล้วกัน!”
ได้ยินแบบนั้น เอสันเลยถามอย่างรวดเร็ว “เราจะเล่นกันยังไงล่ะ?”
“เราจะเล่นตามตัวเลขบนลูกเต๋า บวกกับจำนวนคน แล้วทีมที่นับได้น้อยที่สุดแพ้”
เอสันเรียกโจชัวร์ “เรามีแค่สามคนเองนะ”
“ถ้านายอยู่ทีมเดียวกับเรา มันก็จะมีแค่สามคนอยู่ดี นายไม่ได้พูดว่าพี่รองมีโชคดีหรอกเหรอ? สมมุติว่ามีพี่รองสองคนแล้วกัน!”
ถึงแม้ว่าเราจะสมมุติเอาว่าแซคคารี่มีสองคน เขาก็โยนลูกเต๋าได้แค่ครั้งเดียวเท่านั้น ไม่เพียงแค่นั้น ตัวเลขที่เยอะที่สุดบนลูกเต๋าคือเลขหก มันไม่ยุติธรรมกับเราเลย!
แต่ถึงว่าเราจะบ่นว่ามันไม่ยุติธรรมขนาดไหน เกมส์ก็ยังคงต้องดำเนินต่อไปอยู่ดี
ในตาแรก โจชัวร์โยนลูกเต๋าได้เลขสาม มาร์ตี้และซัมเมอร์โยนได้เลขสอง ในขณะที่บลูสันโยนได้เลขห้า รวมทั้งหมดเป็นสิบสองคะแนน
แซคคารี่โยนได้หก เขามีโชคดีจริง ๆ
เอสันโยนได้เลขสี่
รวมพวกเขาทั้งสองคนแล้ว คะแนนได้ทั้งหมดเป็นสิบคะแนน
ฉันต้องโยนได้เลขที่มากกว่าเลขหนึ่ง! และถึงแม้ฉันจะโยนได้เลขสอง มันก็จะได้เสมอกับทีมนั้นอยู่ดี!
ฉันโยนลูกเต๋าอย่างมั่นใจ ตอนที่ฉันเห็นจุดสีแดงอันเดียว ฉันก็ท้อใจทันที
ฉันพูดกับตัวเองด้วยความไม่เชื่อ “ฉันเป็นตัวโชคร้ายงั้นเหรอ?”
“ฮ่า ๆ เบลเป็นตัวถ่วงนี่เอง!”
เอสันพูดอย่างหมดหวัง “ฉันเลือกพูดความจริงแล้วกัน”
ฉันกลัวว่าโจชัวร์จะถามคำถามบ้า ๆ ฉันเลยตอบกลับไป “ขอคำท้า”
“งั้นฉันจะเริ่มที่เอสันก่อนแล้วกัน นายรักแอนนีโมนีหรือเปล่า?”
ในตอนนั้นเอง หน้าขอเอสันก็เปลี่ยนเป็นสีแดงทันที โจชัวร์ถามคำถามที่ยากมาก แต่โชคดีที่ฉันเลือกคำท้าแทน
เอสันตอบกลับอย่างชาญฉลาด “แน่นอนสิ เธอคือน้องสาวของฉัน”
โจชัวร์รีบเพิ่มเติม “ฉันไม่ได้หมายความแบบนั้นสักหน่อย…”
เอสันเตือนเขา “นายบอกว่าแค่คำถามเดียวไง”
โจชัวร์เลยทำได้แค่ปล่อยเขาไป แต่เขาก็รู้ทางว่าต้องทำอย่างไรในตาถัดไปแล้ว!
“พี่รอง พี่เอาอะไรดี?”
“คำท้า” แซคคารี่ตอบเบา ๆ
“ก็ได้ งั้นจูบเบล”
ฉันพูดไม่ออก แซคคารี่กับฉันไม่เคยจูบกันในที่สาธารณะมาก่อนเลย…
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ