“อาจารย์ นี่ฉันเองนะ”
เป็นเอฟวาเนสที่โทรมา
นอกเหนือจากมาร์ตี้แล้ว ใบหน้าของเอสันก็ดูมืดหม่นขึ้นมาเล็กน้อย
มาร์ตี้ถามกลับด้วยน้ำเสียงทุ่มต่ำ “แอนนีโมนี ทำไมถึงโทรมาหาฉันอีก?”
เขาใช้คำว่า ‘อีกครั้ง’ มันดูเหมือนช่วงนี้เอฟวาเนสติดต่อกันกับมาร์ตี้
“อาจารย์ ฉันรู้สึกเบื่อจัง”
มาร์ตี้ขมวดคิ้วแล้วถาม “เธอเบื่อเลยโทรมาหาฉันเนี่ยนะ?”
เอฟวาเนสตอบกลับมาตรง ๆ “มันไม่ใช่เพราะว่าฉันไม่ดังถึงไม่มีเพื่อนเหรอ? ตอนนี้ฉันก็เลยติดต่อได้แค่กับอาจารย์ อย่าวางสายเลยนะ!”
“ฉันมาตั้งแคมป์อยู่ข้างนอก ไม่มีเวลาให้เธอหรอกนะ” มาร์ตี้ถอนหายใจ
“ก็ได้ งั้นฉันวางสายแล้วกัน” เอฟวาเนสตอบกลับมาแล้ววางสายลงทันที
หลังจากที่เธอวางสายไปแล้ว เอสันก็ถามมาร์ตี้ “ช่วงนี้แอนนีโมนีคุยกับนายเหรอ?”
“ใช่แล้ว สาวน้อยคนนี้เกิดรู้สึกเบื่อเลยอยากหาคนคุยด้วยน่ะ” มาร์ตี้พูด
เอสันตอบกลับ “ทำไมเธอถึงหานายตอนที่เธอรู้สึกเบื่อล่ะ?”
เราบอกได้เลยว่าเอสันกำลังหึง
โจชัวร์เลยพูดแทรกขึ้นระหว่างพวกเขาสองคน “เอาหน่า พวกเรามาเล่นไพ่กันเถอะ!”
พวกเขาทั้งเจ็ดคนนั่งล้อมลงเป็นวงกลม โจชัวร์บ่นที่แสงไฟสลัวเกินไป เขาเลยสั่งลีโอที่กำลังยืนเฝ้าด้านนอกอยู่ให้ตั้งโคมไฟเพิ่มให้เรา
ฉันยิ้ม “นายเก่งเรื่องออกคำสั่งบอดี้การ์ดของฉันจังนะ”
โจชัวร์ยู่ปากอย่างไม่พอใจ “เธอนี่ปกป้องเขาเกินไปจริง ๆ”
ฉันขมวดคิ้วแล้วถามกลับไป “ทำไมนายถึงพูดแบบนั้นล่ะ?”
ลีโอไม่ได้อยู่แถวนั้นเพราะว่าเขาเดินไปเอาโคมไฟมาให้พวกเรา!
“เธอปกป้องศักดิ์ศรีของเขามากเลย” โจชัวร์ตอบ
“แน่นอนสิ เขาทำงานให้ฉัน”
ฉันไม่อยากเห็นเอ็มมี่ดูถูกเขา ถึงแม้ว่าเธอจะกลับไปแล้ว แต่ฉันยังคงควบคุมสติของตัวเองได้อยู่!
ถึงอย่างนั้นแล้ว เอ็มมี่ไปสนใจเขาตอนไหนกันนะ? ตอนที่ฉันคิดถึงมัน ฉันก็รู้สึกเศร้าแทนเขาขึ้นมา
“ลืมมันไปเถอะ มาเล่นไพ่กันดีกว่า!”
มาร์ตี้บอกทุกคน “เนื่องจากที่มันเป็นเกมส์จริงหรือกล้า พวกคุณต้องเล่นอย่างซื่อสัตย์ ไม่ว่าจะคำถามจะเป็นอะไรก็ตาม ก็ไม่ควรจะโกหก หรือว่าเกิดว่ามีคำท้าอะไร ก็ไม่ควรจะมีใครปฏิเสธเหมือนกัน!”
“แน่นอน เราจะไม่ทำให้มันเป็นเรื่องเล่น ๆ อยู่แล้ว เพราะฉะนั้น ไม่ต้องกังวลเลย !”
โจชัวร์เป็นคนคุมเกมส์นี้ แต่จู่ ๆ มาร์ตี้ก็แย่งตำแหน่งแล้วพูดคำเหล่านั้นแทน ทันใดนั้นฉันก็รู้สึกถึงความไม่ชอบมาพากล สองคนนี้ต้องมีแผนการอะไรแอบแฝงแน่นอน!
“มาเริ่มเล่นกันเลยเถอะ ฉันไม่มีอะไรค้านแล้ว”
ฉันประหลาดใจที่คนเอ่ยปากตกลงคนแรกคือบลูสัน เขาดูกระตือรือร้นที่จะเล่นเกมส์นี้มาก
ซัมเมอร์ถามเขาอย่างงุนงง “คุณเคยเล่นเกมส์นี้มาก่อนเหรอคะ?”
บลูสันประหลาดใจกับคำถามของซัมเมอร์ “ฉันไม่เคยเล่นมาก่อนหรอก มันเล่นยังไงเหรอ?”
แซคคารี่เริ่มทนไม่ไหวเลยพูดขึ้น “เริ่มกันสักทีเถอะ”
ความรู้สึกของแซคคารี่ที่มีให้บลูสัน…. ฉันจะอธิบายอย่างไรดีล่ะ?
เขาบอกบลูสันว่าเขาเป็นที่ไร้ยางอาย แซคคารี่ดูท่าจะไม่ชอบบลูสันสักเท่าไหร่!
โจชัวร์เริ่มแจกไพ่แล้วอธิบายกติกาการเล่น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ