หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 740

ค่ำคืนที่ดูมืดมน เหมือนกับความรู้สึกของซัมเมอร์

ทันใดนั้น จู่ ๆ บลูสันก็ยกมือขึ้นมากุมมือของซัมเมอร์ เขาตำหนิชาร์ลสด้วยน้ำเสียงเย็นชา​ “ถึงแม้ว่าเกมนี้จะให้พูดความจริงและรับคำท้า แต่คุณก็ถามคำถามที่ทำให้คุณนายไอของผมต้องตกอยู่ในสถานการ์ณลำบาก! คุณคอนเนอร์ มันมีขีดจำกัดในทุก ๆ เกมนะครับ”

บลูสันเป็นคนแรกที่ปกป้องซัมเมอร์

ชาร์ลสยิ้มเยาะ “พวกคุณไม่ใช่คนที่เริ่มเกมนี้กันก่อนหรอกเหรอ? ทำไมล่ะ? อยากเล่นแต่รับไม่ได้ที่ตัวเองแพ้หรือไง? แล้วผมก็ไม่ได้ถามคุณ เพราะฉะนั้น มันไม่ใช่เรื่องของคุณ”

น้ำเสียงของชาร์ลสฟังดูเหมือนว่าเขาไม่ได้นึกถึงคนอื่นอีกแล้ว!

เขาถามซัมเมอร์ตรง ๆ อีกครั้ง “เธอรักฉันไหม?”

หน้ากากของซัมเมอร์ปิดขึ้นมาจนถึงแค่จมูกของเธอ แต่ถึงแบบนั้น ส่วนบนของใบหน้าเธอยังคงซีดเผือดอยู่ดี มันมีแต่ความกังวลในดวงตาของเธอ คำตอบของเธอชัดเจนมากที่คนส่วนใหญ่ก็สามารถตอบได้

ฉันรีบมองไปดูที่บลูสัน

ใบหน้าของเขาเย็นชามาก บลูสันลุกขึ้นแล้วต้องการจะพาซัมเมอร์กลับเข้าไปในเต็นท์ แต่จู่ ๆ สายตาของซัมเมอร์ก็ฉายความแน่วแน่ขึ้น เธอเปล่งคำออกมาจากปากเธอช้า ๆ

“ใช่”

ฉันสังเกตเห็นบลูสันใกล้ ๆ และไม่รู้ว่าจะอธิบายสีหน้าของเขาอย่างไร เขามีใบหน้าที่เย็นชา แต่มันยังคงมีความอดทนและความโกรธอยู่บนนั้น และด้วยเหตุผลบางอย่าง ฉันสามารถเห็นความเชื่อใจในสายตาของเขา ดูเหมือนจะเชื่อผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างเขา!

ชาร์ลสขมวดคิ้วอย่างหนักก่อนที่เธอจะตอบคำถามของเขา ตอนที่เธอพูดแบบนั้น เขาก็คลายปมที่คิ้วของเขาแล้วพูด “ฉันรู้”

หลังจากนั้น เขาก็ยื่นมือไปหาซัมเมอร์ และรอให้เธอตัดสินใจ แต่ซัมเมอร์ยังพูดไม่เสร็จ

เธอพูดอย่างช้า ๆ “ฉันยังรักคุณอยู่แน่นอน แต่มันก็เป็นเพราะว่าฉันยังต้องการเวลาที่จะลืมคุณ และนั่นไม่ได้หมายความว่าฉันจะลืมคุณไม่ได้! มันก็เหมือนกับสองปีที่แล้ว… ตอนที่ฉันรวบรวมความกล้าของฉันแล้วยอมแพ้กับโจเซฟ แล้วเลือกคุณแทน”

ในตอนนั้นเอง ชาร์ลสมองไปที่เธอด้วยสายตาที่มืดมน

“เธอหมายความว่ายังไง? อย่าบอกนะว่าเธอพยายามจะยั่วโมโหฉันโดยการบอกว่ารักฉันเพราะว่าโจเซฟไม่ได้อยู่บนโลกนี้อีกต่อไปแล้ว! ซัมเมอร์ เธอไม่เข้าใจฉันหรือไง? ฉันต้องได้ทุกอย่างที่ฉันต้องการ ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม!”

ซัมเมอร์ส่ายหน้าแล้วพูดอย่างแน่วแน่ “ชาร์ลส คุณโหดร้ายกับฉันมาก ในวันที่คุณขอให้ฉันหย่ากับคุณ แต่ถึงอย่างนั้น ฉันก็ยังยอมที่จะปล่อยคุณไป แล้วฉันก็อธิบายผลที่ตามมามาอย่างชัดเจนแล้ว ทำไมคุณถึงยังต้องการให้ฉันกลับไปอยู่อีกล่ะ?”

ซัมเมอร์ถามกลับไปแรง ๆ “คุณพยายามจะเอาอะไรจากฉัน?”

น้ำเสียงของซัมเมอร์แฝงไปด้วยความเด็ดขาด คำพูดของเธอทำให้เขาสั่นคลอน

ภายใต้แสงของดวงจัทร์ สีหน้าของเขามืดมนในขณะที่เขาถาม “เธอไม่รู้ว่าฉันต้องการอะไรเหรอ?”

“ปล่อยให้อดีตเป็นเรื่องของอดีตไปเถอะ!” ซัมเมอร์พูดอย่างแน่วแน่ “ฉันจะไม่กลับไปหาคุณ หรือยุ่งกับคุณอีก และแน่นอนว่าฉันเคยรักคุณ แต่ฉันจะลืมคุณได้เร็ว ๆ นี้แน่นอน! เหมือนกับปีนั้น… ฮ่า ๆ ฉันลืมโจเซฟ ผู้ชายที่ฉันรักมาตลอดสิบปี แล้วก็เลือกคุณ คุณน่าจะรู้ว่าฉันไร้ความรู้สึกขนาดไหนได้แล้วนะ! อีกอย่าง ตอนนี้ฉันก็มีสามีแล้ว ฉันมีผู้ชายที่ฉันอยากพึ่งพา จากนี้ต่อไป ฉันจะเป็นของพี่ไอเท่านั้น”

ภายใต้สถานการณ์เหล่านี้ ซัมเมอร์เรียกบลูสันว่า ‘พี่’ ตอนที่เขาได้ยินคำนั้น ความเยือกเย็นของเขาก็ละลายลงในขณะที่เขามองไปที่เธอด้วยสายตาอ่อนโยน เขาเชื่อว่าเธอจะจัดการกับสถานการณ์นี้ได้ด้วยตัวของเธอเอง!

ฉันไม่เคยคิดว่าเกมจริงหรือกล้านี้จะทำให้บรรยากาศมีนน่าอึดอัด โจชัวร์ตะลึงกับเหตุการณ์นี้เหมือนกัน แต่ถึงอย่างนั้นแล้ว เขาก็ยังไม่สามารถห้ามตัวเองไม่ให้ซุบซิบได้ ฉันเลยแอบโยนหินก้อนเล็ก ๆ ใส่เขา!

ตอนที่หินโดนบนตัวเขา เขาก็มองกลับมาที่ฉัน

ฉันขยับปากพูดไม่ให้มีเสียง

“ดูปัญหาที่นายก่อขึ้นสิ”

โจชัวร์มองกลับมาที่ฉันด้วยสายตาที่ไม่รู้เรื่อง

“มันเกี่ยวอะไรกับฉันกันเล่า?”

พวกเราพูดคำพูดแบบไม่มีเสียงเลยไม่มีใครได้ยิน

บรรยากาศเริ่มตึงเครียดขึ้นมาก หลังจากที่ซัมเมอร์พูดคำเหล่านั้น ชาร์ลสมองไปที่เธอด้วยสายตาอันแสนเย็นชา “เธอคิดว่าฉันจะปล่อยเธอไปง่าย ๆ ขนาดนั้นเลยเหรอ? ซัมเมอร์ เธอก็รู้ดีว่าฉันเป็นคนแบบไหน!”

“ถ้าเป็นแบบนั้น....”

บลูสันเป็นคนพูดคำนั้น

เขามองไปที่ชาร์ลสด้วยสายตาไร้ความรู้สึก “คุณจะลองดูก็ได้นะ”

บลูสันที่ร่ำรวยไม่เคยเกรงกลัวต่อคำขู่ใด ๆ

ซัมเมอร์กุมมือของเขาไว้แน่นแล้วส่ายหน้า ชาร์ลสรู้สึกอับอายมากยิ่งขึ้นจากการกระทำของเธอ เธอกัดริมฝีปากแล้วขู่ชาร์ลสกลับไป “สิ่งที่ฉันมีเหลือทั้งหมดคือชีวิตที่ไร้ค่านี้ ไม่ว่าคุณจะทำอะไรก็ตาม มันก็เป็นเรื่องของคุณ เพราะฉันจะไม่กลับไปหาคุณอยู่ดี เชื่อฉันเถอะ”

ชาร์ลสนึกบางอย่างขึ้นได้ “เธอกำลังขู่ฉันว่าจะฆ่าตัวตายอีกเหรอ?”

“ฉันทำได้แค่ใช้ชีวิตของฉันขู่คุณ น่าแปลกที่มันได้ผลใช่ไหมล่ะ? ถ้าคุณยังถามแบบนี้อีกล่ะก็ ฉันจะไม่กลัวที่จะจากโลกนี้ไปหรอกนะ ไม่ว่าทางไหนก็ตาม ฉันใช้ชีวิตของฉันด้วยความหดหู่อยู่แล้ว และฉันก็ทนมาพอแล้ว!”

มันช่างน่าสลดใจที่ได้ยินคำพูดเหล่านั้นจากซัมเมอร์ เธอใจสลายมากจนไม่มีสิ่งใดสำคัญกับเธออีกต่อไปแล้ว!

ความตื่นตระหนกฉายขึ้นมาบนใบหน้าของฉัน ตอนที่ชาร์ลสเห็นเธอทำท่าทางแบบนั้น เขาก็ไม่กล้าจะทำอะไรให้เธอโมโหอีกต่อไป ความอ่อนโยนในสายตาของบลูสันก็เลือนหายไป