หัวใจ ฉัน เป็น ของ เธอ นิยาย บท 746

มาร์ตี้เดินกลับเข้าไปในเต็นท์พร้อมกับใบหน้าบึ้งตึง ฉันถามแซคคารี่อย่างใสซื่อ “พี่รองคะ เราทำอะไรผิดไปหรือเปล่าคะ?”

“ไม่หรอก เขาก็แค่สับสนน่ะ”

หลังจากเงียบไปสักพัก เขาก็ถามขึ้น “เธอบอกให้เขาไปตามจีบใครนะ?”

“ฉันแนะนำเอฟวาเนสค่ะ” ฉันพูด

“ไม่สงสัยเลย เขากลัวว่าจะทำให้เรื่องนี้ยุ่งเหยิงน่ะ”

“มันจะไปเป็นปัญหาตรงไหนเหรอคะ?” ฉันถาม

“เขาบอกเธอว่าอะไร?”

“เขาบอกว่าเอฟวาเนสไม่สนใจว่าจะต้องแต่งงานกับใคร เธอก็เลยคิดว่าจะแต่งกับเขาก็ได้ เพราะสุดท้ายแล้ว เธอก็รู้จักเขาดี และรู้ว่าเขาเป็นคนดีด้วย”

แซคคารี่อธิบาย “ทำไมเอฟวาเนสถึงเลือกมาร์ตี้ล่ะ? นั่นก็เป็นเพราะว่าเหมือนกับเอสันไง มาร์ตี้เป็นลูกที่ไม่ได้เกิดมาจากการสมรส เขาเป็นภาระ แถมยังมีชื่อเสียงในเรื่องแย่ ๆ แล้วแทบจะไม่ไม่ได้รับการสนับสนุนจากครอบครัวเลย เอฟวาเนสคงจงใจทำเรื่องนี้จากความแค้น”

หลังจากได้ฟังความจริง ฉันก็ถามเขากลับไป “เธอตั้งใจเขาหาผู้ชายที่เป็นลูกนอกสมรส เพียงแค่ต้องการจะทำให้คนในครอบครัวของตระกูลซิกโมโหเหรอคะ? ไม่เห็นต้องทำแบบนั้นเลย!”

เอฟวาเนสที่ฉันรู้จักไม่ใช่คนแบบนั้นนะ

“มันก็เป็นแค่ความคาดเดาของฉัน ยังไม่รู้ว่าจะเป็นจริงเท่าไหร่”

เขาหยุดไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดต่อ “มาร์ตี้จะไม่ยุ่งกับเอฟวาเนสหรอก ถึงแม้ว่าเขาจะรักยาราก็ตาม… ฉันจะพูดยังไงดีล่ะ? มันก็แค่เป็นการเบี่ยงเบนความสนใจของเขาแค่นั้น”

“พี่รองคะ พี่กำลังหมายความว่ายังไง?”

จะเป็นไปได้หรือไม่ว่ายาราไม่ใช่คนที่มาร์ตี้หลงรัก?

“เบล มาร์ตี้เคยมีคนรัก แต่เธอคนนั้นทิ้งเขา เขาเลยยังทำใจไม่ได้”

ฉันไม่เคยคิดว่ามาร์ตี้จะมีความลับอะไรแบบนั้นด้วย!

ในวันนั้น พวกเราไม่ได้นอนค้างที่ภูเขาต่อ แต่เดินทางกลับเมืองอู๋แทน ตอนที่เราไปถึงที่นั่น แซคคารี่ก็ยุ่งมาก

เขาสะสางงานในห้องทำงานของเขา

ในขณะเดียวกัน ฉันก็ง่วนอยู่กับเรื่องของซีซี่ เธอต้องการให้ฉันไปอยู่เป็นเพื่อนดิกสันที่พักฟื้นอยู่ในโรงพยาบาล

แต่ฉันควรไปเยี่ยมเขาในฐานะอะไรล่ะ? แล้วมันจะทำให้แซคคารี่รู้สึกแย่ไหมนะ?

ฉันเลยบล็อกเธอแทนในตอนท้าย

หลังจากที่บล็อกเธอไปได้สามชั่วโมง ยาราก็ส่งข้อความมาบ่นกับฉัน

[ยารา: ฉันกลับมาที่เมืองถงแล้ว ฉันต้องติดแหงกอยู่ที่โรงแรมตั้งสองวัน เพราะว่าแม่ไม่ยอมให้ฉันพาเขากลับบ้าน]

นั่นเป็นปัญหาที่ใหญ่มาก!

[แคโรไลน์: แผนของแลนซ์คืออะไรเหรอ?] ฉันถาม

[ยารา: เขาแค่บอกให้ฉันกลับไปที่เมืองอู๋ก่อนน่ะ]

เนื่องจากแลนซ์บอกยาราให้กลับมาเมืองอู๋ เขาน่าจะไม่อยากปล่อยให้เธอเผชิญกับเรื่องนั้น แล้วเขาคงจะจัดการกับมันด้วยตัวของเขาเอง แต่เขาจะทำให้แม่ยายยอมรับเขาได้อย่างไรกันนะ?

ยาราส่งข้อความมาอีกครั้ง

[ยารา: ฉันจะไปถึงที่นั่นอีกสองชั่วโมง ฉันเอาของขวัญมาให้ราฟกับเบลล่าด้วยนะ]

ยาราใจดีกับเด็ก ๆ มาก ฉันตอบเธอกลับไปด้วยอีโมจิหน้าขอบคุณ หลังจากที่ครุ่นคิดอยู่สักพัก ฉันก็ส่งข้อความไปหาแลนซ์

[แคโรไลน์: บาดแผลของดิกสันเป็นอย่างไรบ้าง? แล้วสภาพจิตใจของเขาดีขึ้นบ้างไหม?]

[แลนซ์: ซีซี่บอกว่ามันดีขึ้นมากแล้วล่ะ แต่สภาพจิตใจของเขานั้นค่อนข้างแย่ลง]

สภาพจิตของดิกสันกำลังแย่ลงงั้นเหรอ… ซีซี่บอกว่าดิกสันอยากเจอฉัน แถมเขายังอดอาหารประท้วงอีก แลนซ์คงจะไม่บอกเรื่องนี้กับฉัน นั่นก็เป็นเพราะว่าเขาไม่อยากให้ดิกสันทำให้ฉันเป็นกังวล!

ฉันถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้

[แคโรไลน์: แล้วนายจะจัดการเรื่องแม่ยายของนายอย่างไรล่ะ?] ฉันถาม

ฉันเป็นเหตุผลหลักที่แม่ของยาราไม่ยอมรับแลนซ์ ยิ่งไปกว่านั้น ฉันยังพาโมนากลับไปที่ตระกูลทอมป์สันเมื่อเร็ว ๆ นี้ แล้วแม่ยายของเขาก็รู้สึกว่าความห่างระหว่างอายุของพวกเขามันค่อนข้างมากเกินไป!

แลนซ์กำลังตกอยู่ในสถานการณ์ลำบากจริง ๆ!

[แลนซ์: อะไรจะเกิดก็ต้องเกิดแล้วแหละ ฉันจะคิดหาทางเอง ฉันก็แค่ต้องอยู่ที่เมืองถงเพิ่มอีกสองสามวันแค่นั้น ช่วยฉันดูแลยาราหน่อยนะ อย่าให้เธอไปก่อปัญหาล่ะ ฉันจะใช้โอกาสนี้ในการสืบอดีตของเธอ]

ในที่สุดแลนซ์ก็ตัดสินใจสืบเรื่องของยารา นั่นน่าจะเป็นเรื่องเซอร์ไพรส์สำหรับเขามาก

เพราะสุดท้ายแล้ว เธอก็ยังเป็นสาวน้อยที่มหัศจรรย์

[แคโรไลน์: โอเค ฉันจะไปรับเธอในภายหลังนะ]